Ο φαρισαϊσμός είναι το «όπλο» της ύστατης καταφυγής για τον ΣΥΡΙΖΑ. Καιροφυλακτεί αναζητώντας ερείσματα για να εφαρμόσει αυτή την τακτική που θα του επιτρέψει να διεγείρει το κλίμα της τοξικότητας. Ίσως, απώτερος στόχος των στελεχών της Κουμουνδούρου να είναι η αποκατάσταση στο ηθικό πλεονέκτημα που μοσχοπούλησαν πολιτικά στα μνημονιακά χρόνια αλλά ετρώθη ανεπανόρθωτα από τα έργα και τις ημέρες της «πρώτης φοράς» στην εξουσία.
Ως πολιτικός λούστρος σε αυτό το εγχείρημα χρησιμοποιείται και η υπόθεση του Θεμιστοκλή Χειμάρα. Η αξιωματική αντιπολίτευση καταλόγισε ατολμία στον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί δεν διέγραψε τον πρώην, γαλάζιο βουλευτή. Οι συντάκτες όμως της ανακοίνωσης, λησμόνησαν μια φράση - οδηγό για τους παροικούντες στο στερέωμα της ριζοσπαστικής αριστεράς στην αλήστου μνήμης περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. «Η ιστορία είναι σχολείο, δεν είναι φυλακή», αλλά μάλλον στην Κουμουνδούρου προτιμούν την αιχμαλωσία της αυταπάτης ή της εξαπάτησης.
Μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν δεν θα είναι απλώς διαφωτιστική αλλά αποδεικνύει γιατί όταν επιλέγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ να κουνήσουν το δάχτυλο στην κυβέρνηση και στη Νέα Δημοκρατία αποτελεί ακόμη ένα μνημείο πολιτικής υποκρισίας. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου υπενθύμισε με επιγραμματικές αναφορές ποια ήταν η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν σε περιπτώσεις που αφορούσαν στελέχη του δικού του οίκου. Επρόκειτο για υπουργούς της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και όχι βουλευτές, η Όλγα Γεροβασίλη και ο Αλέκος Φλαμπουράρης, οι υποθέσεις των οποίων δεν ήγειραν την παραμικρή παρέμβαση αλλά ούτε φυσικά και τη δική τους αντίδραση πολιτικής ευθιξίας, πέραν των απειλών για νομικές ενέργειες εναντίον όσων δημοσιοποίησαν τις υποθέσεις τους.
Αμφότεροι στον στενό πυρήνα των συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα αντιμετώπιζαν με ζητήματα με νομική και ηθική διάσταση. Η Όλγα Γεροβασίλη, τότε υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης, καταγγελλόταν από σύσσωμη την αντιπολίτευση ότι είχε παραβιάσει το συνταγματικό ασυμβίβαστο κατέχοντας επί τρία χρόνια, την ιδιότητα του βουλευτή ενώ ταυτόχρονα ήταν μέτοχος σε εταιρεία που παρείχε υπηρεσίες προς το δημόσιο.
Συγκεκριμένα το δημοσίευμα που είχε προκαλέσει πολιτική θύελλα άλλα δεν έφερε καμία παραίτηση, εμφάνιζε την κ. Γεροβασίλη ενώ εξελέγη βουλευτής τον Μάιο του 2012 και με βάση το άρθρο 57 του Συντάγματος θα έπρεπε εντός οκτώ ημερών να παραιτηθεί από μέτοχος εταιρείας που παρέχει ακτινοδιαγνωστικές υπηρεσίες στην Άρτα, συνεργαζόμενη με τον ΕΟΠΥΥ και το νοσοκομείο της πόλης, η ίδια μεταβίβασε τις μετοχές της στον γιό της δώδεκα ημέρες μετά την ορκωμοσία της ως κυβερνητικής εκπροσώπου.
Η Όλγα Γεροβασίλη είχε επικαλεστεί τη συνταγματική αναθεώρηση του 2008 με την οποία το γενικό ασυμβίβαστο της ιδιότητας του βουλευτή με την άσκηση οιουδήποτε επαγγέλματος έπαψε να ισχύει, και οι βουλευτές μπορούν να δραστηριοποιούνται νομίμως ως επαγγελματίες ιατροί. Σε κάθε περίπτωση όμως η ηθική διάσταση της υπόθεσης εξακολουθούσε να υφίσταται.
Σε θέση απολογούμενου είχε βρεθεί και ο Αλέκος Φλαμπουράρης για το έργο που είχε πάρει η πρώην εταιρεία του στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, μέσω διαγωνισμού. Ο κ. Φλαμπουράρης είχε υποστηρίξει ότι την επομένη των εκλογών του 2015, είχε παραιτηθεί από το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας και είχε μεταβιβάσει τις μετοχές, ενόψει της ανάληψης των υπουργικών καθηκόντων.
Μετά τον πολιτικό σάλο που είχε προκληθεί η περίπτωση του αποτέλεσε αντικείμενο αξιολόγησης από συνταγματολόγους. Με δημόσιες τοποθετήσεις τους, υποστήριζαν ότι εάν ο πρώην υπουργός παρέμενε μέτοχος της συγκεκριμένης εταιρείας που ανέλαβε έργο από ΟΤΑ, τότε βάσει της κείμενης νομοθεσίας περί υπουργών η σύμβαση είναι άκυρη και ο Αλέκος Φλαμπουράρης ευθυνόταν βάσει του νόμου περί ευθύνης των υπουργών.
Πρόσθεταν μάλιστα, ότι κ. Φλαμπουράρης θα έπρεπε να είχε εκπέσει του υπουργικού του αξιώματος λόγω της συμμετοχής σε εταιρεία που λάμβανε δημόσια έργα στη διάρκεια της θητείας του στην κυβέρνηση Τσίπρα.Ο κ. Φλαμπουράρης υποστήριζε δε, ότι η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρίας είχε γίνει στις 3 Φεβρουαρίου 2014, αλλά ο σχετικός φάκελος είχε διεκπεραιωθεί από το ΓΕΜΗ στις 14 Σεπτεμβρίου 2015. Κινήσεις που από τους πολιτικούς επικριτές του, χαρακτηρίζονταν προσχηματικές.
