Του Γιάννη Σιδέρη
Σαφώς είναι πλέον ήκιστοι των άλλων δύο.
Κάποτε ο Αντρέας δυσαρεστημένος από την κριτική υποστήριξη που του πρόσφεραν οι εφημερίδες του Κεντροαριστερού χώρου, θέλησε να φτιάξει δική του, κατ΄ όνομα ανεξάρτητη, επί της ουσίας κομματικό όργανο. Ανέθεσε το εγχείρημα σε ένα επιτυχημένο εκδότη της Θεσσαλίας. Αυτός έβγαλε δυο εφημερίδες, πάτωσε κυκλοφοριακά, αλλά περισσότερα δάνεια δεν πήρε. Στο τέλος βρέθηκε στη φυλακή. Το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ της πρώιμης εποχής, τηρούσε τις θεσμικές διαδικασίες σε σχέση με το δημόσιο χρήμα. (Και αυτό που λέμε είναι άσχετο από τους έχοντες ελαστική συνείδηση Ακηδες, που πλούτισαν κατ΄ ιδίαν εκμεταλλευόμενοι τις θέσεις τους).
Προχθές το βράδυ με μια τροπολογία που έφερε… όλως τυχαίως, τελευταία στιγμή ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησαν να χαρίζουν σιωπηρώς 38 εκατομμύρια σε επιχειρηματία. Οι ΠΑΣΟΚοι το πήραν πρέφα – χρόνια στο κυβερνητικό κουρμπέτι, είναι υποψιασμένοι με τις γενικόλογες «αθώες» τροπολογίες της τελευταίας στιγμής. Ζήτησαν ονομαστική ψηφοφορία, στην οποία την επομένη ενεπλάκησαν δι' ομιλιών τους και οι κ. Τσίπρας, Καμμένος , Μητσοτάκης, Λεβέντης. Το πανελλήνιο μάθαινε δια της πρωθυπουργικής παραδοχής, ότι μέσω της τροπολογίας τα εκατομμύρια χαρίζονταν στο νέο ιδιοκτήτη της ΣΕΚΑΠ και προαλειφόμενο μηντιάρχη του ΣΥΡΙΖΑ, Ιβάν Σαββίδη.
Τα τεχνικά της προβληματικής τροπολογίας και της εξίσου προβληματικής αιτιολόγησης, έχουν αναλυθεί από χθες. Εκείνο που αναδεικνύει η υπόθεση, είναι η ασίγαστη θέληση του ΣΥΡΙΖΑ να ελέγξει τα ΜΜΕ. Δεν το πέτυχαν με το Βατερλό του διαγωνισμού για τις άδειες, αλλά ως… ακατάβλητοι αγωνιστές αναζήτησαν νέους δρόμους. Τους βρήκαν στον κ. Σαββίδη.
Να θυμίσουμε ότι είχαν προϋπάρξει τα μυστηριώδη ραντεβού ενώπιον της γάτας των Ιμαλάϊων, όπου ο πρωθυπουργός απαίτησε σε ιδιωτικό Μέσο, όχι απλώς να τον στηρίξει πολιτικά, αλλά να στείλει δικό του συριζαίο διευθυντή. Εν καιρώ ίσως να μάθουμε τι αντίτιμο πρόσφερε γι αυτό.
Εκ των ανωτέρω γίνεται φανερό πως δεν ήταν τυχαία η στοχοποίηση των «βοθροκάναλων», των δημοσιογράφων που δουλεύουν σε αυτά, καθώς και κάθε δημοσιογράφου που δεν μετέφερε αυτούσια και ακατέργαστη τη γραμμή ΣΥΡΙΖΑ. Η στοχοποίηση δεν ήταν πηγαία φωνή του αγανακτισμένου λαού (όπως είχε πείσει – και έχει ακόμη – τους αφιονισμένους εκ των οπαδών του ο ΣΥΡΙΖΑ), επειδή δήθεν οι δημοσιογράφοι δεν συμπονούσαν τον δοκιμαζόμενο λαό.
Ηταν επεξεργασμένο σχέδιο συνολικής απαξίωσης, προκειμένου να καταστήσει ανίσχυρη την κριτική τους στα κυβερνητικά πεπραγμένα, και παράλληλα να δημιουργήσει θύλακες ενημέρωσης , όπου τα γεγονότα θα καταγράφονταν, θα μεταδίδονταν και θα αναλύονταν με την οπτική (και το συμφέρον) του ΣΥΡΙΖΑ.
Κρίμα...
Θα περίμενε κανείς από μια τέτοια κυβέρνηση, ή μάλλον θα είχε απαίτηση, να χτυπήσει με διαφορετικό τρόπο την παντοκρατορία των μηντιαρχών. Με το να βοηθήσει ας πούμε την δημιουργία συνεταιριστικών εφημερίδων (όπως η ΕΦΣΥΝ), τη δημιουργία συνεργατικών ραδιοφώνων και sites, και ακόμη συνεργατικών τηλεοπτικών σταθμών, που δεν θα μετέδιδαν βέβαια survivor, ούτε θα είχαν τον προϋπολογισμό για τέτοια, αλλά θα φιλοξενούσαν ποιοτικές εκπομπές (λόγου, θεατρικών παραστάσεων, ταινιών υψηλής καλλιτεχνικής αξίας).
Θα έδειχνε ένα άλλο πρότυπο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, θα δικαίωνε την εναλλακτική πολιτική του στα μήντια, και τότε θα δικαιολογούσε τις αερολογίες περί «τεχνοφασισμού της ενημέρωσης» , που τον έχουν κάνει καραμέλα οι βουλευτές και κομματικά μέλη, ως φερετζέ για να καλύψουν προθέσεις και πράξεις τους.
Αλλά αυτά απαιτούσαν ριζοσπαστική συνείδηση και πολιτική ποιότητα, που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει. Και στη βουλιμία του για εξουσία, νομίζει ότι αυτή θα την εδραιώσει παντοτινά αποκτώντας φιλικά προσκείμενα Μέσα που θα χρησιμοποιεί ως φερέφωνα.
Λάθος τρόπος στην εποχή του internet και της δορυφορικής TV. Και λάθος ΜΜΕ βρήκε! Σε κάποια που είναι πολύ φιλικά του τώρα, ήταν πολύ μισητός όταν ήταν στην αντιπολίτευση, και θα τους ξαναγίνει μισητός όταν φύγει από την εξουσία. Τα συγκεκριμένα Μέσα θα τα βρουν με το νέο γκουβέρνο – θα συμβεί αυτό που έλεγε στους συνεργάτες του παλιός εμβληματικός επιχειρηματίας. «εμείς είμαστε με το γκουβέρνο».
ΥΓ: Επεξήγηση: Χθες στο άρθρο για το ΠΑΣΟΚ, ίσως με ευθύνη του γράφοντος που δεν ήταν αρκετά διευκρινιστικός, έγινε μια παρανόηση. Η αναφορά σε αυτούς που θέλουν να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ για να ηγηθούν, δεν αφορούσε την εσωκομματική αντιπολίτευση της κας Γεννηματά, αλλά χώρους της Κεντροαριστεράς εκτός ΠΑΣΟΚ.
