Μπορεί ο Κατρούγκαλος να έδωσε απρόσμενο χτύπημα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό θα μπορούσε να μην είναι συντριπτικό, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ήδη πληγωμένος καθ’ όλη την τετραετία της ήττας, ενώ και στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας τρέκλιζε.
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγαινε ως «ασθενής» στις εκλογές, η υπόθεση Κατρούγκαλου θα ήταν ένα μικρό πταίσμα που θα το περνούσε αβρόχοις ποσίν, όπως είχε περάσει στις εκλογές του 1993 η υπόθεση του Παντελή Οικονόμου του ΠΑΣΟΚ.
Τότε ο κ. Οικονόμου είχε δηλώσει ότι θα φορολογηθούν τα ρέπος. Αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την υποψηφιότητα, αλλά το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές πήρε 46,88% και 170 έδρες. Βέβαια ήταν και άλλες εποχές, στο τιμόνι ο Αντρέας έπαιρνε τη ρεβάνς για την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο, και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ ήθελαν να απολαύσουν δικαίωση για την απαξίωση που δέχτηκαν.
Σήμερα τελειώνει μια προεκλογική περίοδος η οποία διέψευσε τους εμβριθείς επικοινωνιολόγους του 2015, οι οποίοι έκθαμβοι μιλούσαν για την επικοινωνιακή δεινότητα του Αλέξη Τσίπρα, και για κάποιους «μάγους της επικοινωνίας» που αθέατοι στην Κουμουνδούρου, κινούσαν μαεστρικά τα νήματα, σε μια επική επέλαση προς την εξουσία.
Ο Αλέξης Τσίπρας ως πρόσωπο είναι επικοινωνιακός και κατ΄ ιδίαν γίνεται συμπαθής. Αλλά η πορεία του ιδίου και του κόμματος μετά την ήττα του 2019, ουδεμία σχέση είχε με το φανταστικό - και ανύπαρκτο - τρομερό επικοινωνιακό επιτελείο που είχε μαγέψει τους επαγγελματίες της επικοινωνίας.
Όταν σκόπιμα παραγνωρίζεις την τραγική οικονομική θέση της χώρας, όταν υπόσχεσαι ασύστολα, όταν δαιμονοποιείς και δαιμονολογείς τους προηγούμενους, σε ένα λαό σοκαρισμένο από την απότομη φτώχυνσή του, δεν χρειάζεται κανένα τρομερό επικοινωνιακό επιτελείο. Απλά χρειάζεται να μην έχεις ηθικό έρμα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε.
Η ήττα που του επεφύλαξε ο ίδιος λαός που τόσο χαρμόσυνα τον είχε αναδείξει στην κυβέρνηση, δεν τον προβλημάτισε στο ελάχιστο. Θεωρούν ότι ως αριστεροί έχουν πάντα δίκιο, και εξ αυτού οι ίδιοι δεν έκαναν λάθη. Εκείνος που λάθεψε ήταν ο ίδιος ο λαός. Το είπε γλαφυρά ο Φλαμπουράρης την επαύριον της ήττας των ευρωεκλογών.
Είχε κατ΄ ουσίαν χαρακτηρίσει τους ψηφοφόρους ηλίθιους, λέγοντας ότι «δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν, δεν έχουν αντιληφθεί τι έκαναν». Παράλληλα ερμήνευσε αυθαίρετα τα κίνητρά τους, λέγοντας «ίσως δεν ήθελαν να οδηγήσουν με τις επιλογές τους σε νίκη της ΝΔ»! (αλλά την οδήγησαν από αφέλεια).
Ο Αλέξης και το κόμμα μετά την ήττα, δεν δρομολόγησαν θεσμικές διαδικασίες αυτοκριτικής, προκειμένου να διερευνήσουν, να κατανοήσουν και να παραδεχθούν τα αρνητικά τους στοιχεία, για να τα θεραπεύσουν. Αρκέστηκαν στην ψευδαίσθηση ότι ο Μητσοτάκης γρήγορα θα καταρρεύσει, λόγω - φαντάζονταν - των περιορισμένων ικανοτήτων του (εν αντιθέσει με τον Τσίπρα, που έπιανε πουλιά στον αέρα).
Και ο Μητσοτάκης θα κατέρρεε εφόσον ακολουθούσαν τη δοκιμασμένη συνταγή 12-15. Αέναη καταγγελία επί παντός του επιστητού. Αντίθεση και αντιπολίτευση ακόμη και σε αυτά που ήταν λαϊκά αυτονόητα, όπως η βία και η παρανομία στα πανεπιστήμια.
Παράλληλα το κόμμα της ΝΔ θα απέρριπτε τον Μητσοτάκη, αφού δεν μορφοποιούσε την εικόνα του παραδοσιακού Νεοδημοκράτη. Τέτοια του έλεγαν και τον έπειθαν κάτι τελειωμένοι που παρουσιάζονταν ως εκπρόσωποι του καραμανλισμού, και που τελικά δεν εκπροσωπούσαν παρά μόνο τον εαυτό τους.
Και έτσι αυταπατώμενος ότι οι φαντασιακές επιθυμίες του θα γίνουν πραγματικότητα, μπήκε στην προεκλογική περίοδο χωρίς ένα στοιχειωδώς επεξεργασμένο σχέδιο. Ο Αλέξης πίστευε ακράδαντα, επειδή έτσι είχε ακούσει ή του είχαν πει, πως είναι φυσικός νόμος ότι το μικρό πάει στο μεγάλο. Άρα ο όγκος του ΣΥΡΙΖΑ θα έλκυε τα τρία άλλα κόμματα, σαν ηλεκτρόνια γύρω από τον πυρήνα του. Και ακολούθησαν τα πρόσφατα γνωστά.
Τη μια ήθελε αυτοδύναμη προοδευτική κυβέρνηση, μετά κυβέρνηση συνεργασίας, στη συνέχεια απελπισμένος σκέφθηκε στην κυβέρνηση ανοχής, και αφού πάλι έφαγε πόρτα, μηχανεύτηκε την κυβέρνηση ειδικού σκοπού, για να εισπράξει εκ νέου αρνήσεις, και να την αναιρέσει μόλις μια μέρα μετά.
Δεν έχει υπάρξει πιο καταστροφική προεκλογική περίοδος αντιπολίτευσης στη μεταπολιτευτική περίοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά απέδειξε ότι το μόνο που έκανε καλά ήταν να καταγγέλλει προκειμένου να αποδομεί. Έχει δομική έλλειψη ικανότητας για σχεδιασμό, προγραμματισμό και δημιουργία. Και αφού δεν τα έχει για τον ίδιο, δεν τα έχει και για τη χώρα.
