Στην αρχή το διάβασα στο twitter και είπα πως προφανώς κάποιος χάκαρε τον λογαριασμό του ανθρώπου και έγραψε αυτή την ανοησία. Περίμενα να δω την αντίδραση του υποτιθέμενου θύματος, αλλά αυτή δεν ήρθε ποτέ. Σχολίασα το tweet και ήμουν και πάλι σίγουρος πως ο κύριος Μ. Κατρίνης, γιατί περί αυτού πρόκειται, θα αποποιούνταν την ιδιοκτησία του κειμένου. Δεν έγινε κάτι τέτοιο και σας παραθέτω το επίμαχο tweet τού αντ΄αυτού του Ν. Ανδρουλάκη.
«Στο ΠΑΣΟΚ θα επιδιώξουμε από την πρώτη κιόλας κάλπη να προκύψει κυβέρνηση που θα ακολουθεί το πρόγραμμα και τις θέσεις μας. Όποιος επιθυμεί πολιτική σταθερότητα θα πρέπει να το αποδείξει έμπρακτα από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση».
Κανονικά δε θα έπρεπε να γράψω τίποτα. Να αφήσω αυτό το μικρό κείμενο στην κρίση του αναγνώστη. Ο πειρασμός όμως να «κλέβεις εκκλησία» είναι μεγάλος.
Ο κ. Κατρίνης μας λέει πως η θέση του ΠΑΣΟΚ, μετά τις εκλογές με την απλή αναλογική, είναι: προσχωρήστε στο πρόγραμμά μας για να σχηματιστεί κυβέρνηση. Και όποιο κόμμα δε συμφωνήσει με αυτή την πρόταση, σύμφωνα με την κατρίνεια λογική, δεν επιθυμεί την πολιτική σταθερότητα. Κάποιος που αγνοεί τους συσχετισμούς δυνάμεων στην ελληνική πολιτική ζωή θα υποθέσει πως το κόμμα του κ. Κατρίνη κινείται γύρω στο 45% και, κοιτώντας αφ΄υψηλού τα λοιπά κόμματα, θέτει με τρόπο τελεσιγραφικό τους όρους του.
Όταν του πεις αυτού του ξένου παρατηρητή πως το κόμμα του κ. Κατρίνη κινείται περί το 11% και απέχει 14 μονάδες από το δεύτερο, αν είναι ευγενικός άνθρωπος θα χαμογελάσει και θα αλλάξει κουβέντα. Αν είναι άγαρμπος, άστα να πάνε.
Δεν πρόκειται για έναν μικρομεγαλισμό. Ούτε για τους συνήθεις διαπραγματευτικούς μαξιμαλισμούς. Πρόκειται για αδυναμία πρόσληψης της πραγματικότητας ή για κάτι ακόμα χειρότερο: για έναν απομονωτισμό παρόμοιο με αυτόν του ΚΚΕ. Καμιά παραχώρηση, κανένας συμβιβασμός. Εμείς έχουμε αυτό το πρόγραμμα και σε όποιον αρέσει.
Εννοείται πως ένα σοβαρό κόμμα, που θέλει να συμμετάσχει σε ένα κυβερνητικό σχήμα, δηλώνει την πρόθεση του να συζητήσει με τα άλλα κόμματα, να διερευνήσει τι περιθώρια υπάρχουν για ένα κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα και μετά από διεξοδικές διαδικασίες διαλόγου να αποφασίσει τι θα κάνει. Έτσι λειτουργούν τα υπεύθυνα κόμματα.
Αν στο ΠΑΣΟΚ αγνοούν αυτόν τον δρόμο ας αποταθούν στους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες να τους τον δείξουν. Το πρωτεύον είναι να μην αφήσεις τη χώρα ακυβέρνητη λόγω μιας ανόητης, υπερφίαλης πολιτικής. Μάλιστα, η πολιτική ζημία θα μεγαλώσει γιατί, μετά βεβαιότητος, το πρώτο κόμμα θα απορρίψει ασυζητητί το τελεσίγραφο του τρίτου κόμματος, το οποίο στις επόμενες εκλογές θα υποστεί καθίζηση των ποσοστών του λόγω της πίεσης να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Πραγματικά, όταν γράφω αυτά τα αυτονόητα που τα γνωρίζουν και οι νεολαίοι των κομμάτων, αισθάνομαι άβολα. Αδυνατώ να πιστέψω πως υπάρχουν πρωτοκλασάτα στελέχη σε ένα κόμμα, που κυριάρχησε για τριάντα χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου, τα οποία έχουν τη νοοτροπία ενός γκρουπούσκουλου.
