Ουδείς πολιτικός αρχηγός και ουδέν από τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου είναι προδότες. Κάποιοι όμως είναι δέσμιοι της ιδεοληψίας τους, και εξ αυτής μεταβάλλονται σε άκριτους υποδοχείς και πομπούς ιδεών της «νέας εποχής», όντας ανίκανοι να τις εντάξουν κριτικά στις ιδιαιτερότητες που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας.
Και οι ιδιαιτερότητες αυτές είναι η ύπαρξη «στρατηγικών μειονοτήτων», όπου με τον όρο εννοούμε ύπαρξη μειονοτήτων οι οποίες εν δυνάμει, και με την έξωθεν υποδαύλιση, μπορούν να αποτελέσουν μοχλούς εθνικής αποσταθεροποίησης και εξυπηρέτησης αλλοτρίων σκοπιμοτήτων.
Εκεί π.χ. που ο αφελής Φίλης (έχει δικαίωμα να μιλά για «τουρκική» μειονότητα ο Οζγκιούρ) και ο αδιάφορος Τσίπρας, αναγνωρίζουν το δικαίωμα στον εθνικό αυτοπροσδιορισμό μειονοτήτων που δεν αναγνωρίζονται ως τέτοιες από τις διεθνείς συνθήκες, δεν υποψιάζονται ότι ο εν λόγω υποψήφιος κάλλιστα μπορεί να εξυπηρετεί συμφέροντα εχθρικού κράτους.
Το είδαμε προσφάτως το έργο. Στις αρχές του τρέχοντος έτους η Πρόεδρος του «Τουρκικού Κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας» (ΚΙΕΦ) Τσιγδέμ Ασάφογλου, έστειλε επιστολή καταγγελίας για την Ελλάδα, στον ΟΗΕ. Το κόμμα της είχε λάβει μέρος στις ευρωεκλογές του 2019 και έλαβε υψηλότατα ποσοστά σε Ξάνθη και Κομοτηνή. Το πρόβλημα δεν ήταν φυσικά αυτό, δικαίωμα των μειονοτικών να ψηφίζουν το κόμμα που τους εκφράζει. Το πρόβλημα είναι ότι προσδιόριζε το κόμμα της ως «Τουρκικό».
Στην επιστολή της αναφερόταν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν «οι εθνικές μειονότητες στην Ελλάδα» και ιδιαίτερα «η Τουρκική» (ανύπαρκτη με βάση τη Λωζάνη). Την επιστολή είχαν προσυπογράψει και αρκετοί φορείς της περιοχής, που στον τίτλο τους έχουν συστατικό στοιχείο τη λέξη «τουρκικό-ος-η». Η ίδια δήλωνε στο OPEN TV «ανήκω σε μια μειονότητα που είναι θρησκευτική και Εθνική»!
Οι ερασιτέχνες της πολιτικής, χαμένοι μέσα στην αυτάρεσκη μυθολογία τους ότι αποτελούν κήρυκες του αντιεθνικισμού και πιονιέρους του διεθνισμού, δεν κατανοούν τους εθνικούς κινδύνους που εμπεριέχει η αφέλειά τους, σε μια περιοχή του κόσμου όπου σκιαγραφείται και αποτυπώνεται με τη γνωστή φράση του Νιόνιου, «εδώ είναι Μπαλκάνια».
Ήτοι σε μια περιοχή που οι αιώνες κυλούν αργόσυρτα, και η νοοτροπία κάποιων κρατικών εξουσιών (και μέρους των λαών) βρίσκεται στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, για να μην πούμε στην προ-νεωτερικότητα, και φανούμε υπερβολικοί.
Προσφάτως οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ αρνήθηκαν να υπογράψουν το ψήφισμα που εξέδωσε ο δήμος Αθηναίων κατά της φυλάκισης του Φρέντυ Μπελέρη από τις αλβανικές αρχές. Οι ίδιοι μάλιστα εξομοιώνουν την Ελληνική μειονότητα της Αλβανίας (αναγνωρισμένη ως Εθνική Μειονότητα με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας), και την εθνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης (αναγνωρισμένη από την Λoζάνη), με τη Θρησκευτική μειονότητα της Θράκης, που δεν είναι εθνική μειονότητα (πάλι από την Λοζάνη)!
Για παράδειγμα, με αφορμή την υπόθεση Μπελέρη η υποψήφια βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ και δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης Ρία Καλφακάκου, χαρακτήρισε «Εθνικιστικές σάλτσες» την υποστήριξη στον Μπελέρη. Και καταδεικνύοντας τη δική της αφελή ιδεολογική «σάλτσα», εξομοίωσε την Εθνική ελληνική μειονότητα της Αλβανίας με τη θρησκευτική μειονότητα των Πομάκων, καταλήγοντας «Όχι περισσότερος εθνικισμός».
Όντας άσχετοι με το διακύβευμα που εμπεριέχουν οι διεθνείς σχέσεις και τα προβλήματα που ανακύπτουν σε αυτές, τα ομογενοποιούν και τα θάβουν κάτω από το πέπλο του διεθνισμού, του δικαιωματισμού και του υποτιθέμενου ανθρωπισμού.
Μάλλον γι’ αυτό και ο Τσίπρας, και όχι από ψηφοθηρία πιστεύουμε (Τσίπρας είναι αλλά τόσο αναίσθητος δεν νομίζουμε), δεν έδωσε καμιά σημασία στην προειδοποίηση του Γεραπετρίτη μέσω του Καλογήρου, και στα στοιχεία που του έστειλε για την ανάμειξη της Τουρκίας, μέσω του Προξενείου, στις εκλογές.
Είναι ευρύτερη η νοοτροπία στο κόμμα. Σύμβουλος του Τσίπρα άλλωστε και μέλος του think tank, καθώς και πρώην υποψήφιος ευρωβουλευτής, είναι και ο καθηγητής Χριστόπουλος που έχει ψέξει την ελληνική Πολιτεία επειδή δεν αναγνωρίζει τη μειονότητα (στην οποία υπάγονται Πομάκοι και Τσιγγάνοι) ως «ένα ενιαίο συμπαγές τούρκικο πράμα»!
Αλλά αυτές οι προειδοποιήσεις της κυβέρνησης, εμπιστευτικές και πρώιμες, για τον Τσίπρα (που παρέδωσε γλώσσα και εθνικότητα στους Σκοπιανούς, και που στο κόμμα του μιλούν για «Πρέσπες του Αιγαίου»), είναι «κυπατζίδικα» θέματα. Γι’ αυτό και δεν ανησύχησε καν με τα sms του ψευδομουφτή που παραινούσε «Τούρκος ψηφίζει Τούρκο».
Χθες επιδόθηκε σε μια θεατρική παράσταση στον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό Ι. Σαρμά, καταγγέλλοντας τον Μητσοτάκη ότι «διχάζει και πολώνει την τοπική κοινωνία και μπορεί να δημιουργήσει σημαντικούς εθνικούς κινδύνους»!
Όταν οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ βγουν βουλευτές, και εφόσον τους επιτρέψει να μιλάνε στην Ελληνική Βουλή, σε ακροάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, ή στα διεθνή φόρα, για «Εθνική Τουρκική Μειονότητα», τότε θα ξαφνιαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ για το ανάθεμα που θα εισπράττει.
