Εναν χρόνο μετά την εκλογική του ήττα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν δείχνει συμφιλιωμένος με την ιδέα της άσκησης μιας υπεύθυνης και ουσιαστικής αντιπολίτευσης κάτι που αποδεικνύεται σε σχεδόν κάθε του επιλογή.
Το κακό, όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά για την ίδια τη χώρα, είναι ότι εξαιτίας της πλήρους έλλειψης αφηγήματος ο τέως πρωθυπουργός δε διστάζει να βάζει ακόμα και εθνικά θέματα στον μύλο της εσωστρέφειας και πρόσκαιρων μικροκομματικών οφελών.
Τελευταίο παράδειγμα η κίνηση του να ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία για τις ΑΟΖ. Μία πολιτική επιλογή που δεν έχει προηγούμενο καθώς ποτέ στα κοινοβουλευτικά χρονικά ένα κόμμα που ψηφίζει «παρών» δεν έχει ζητήσει να διεξαχθεί ονομαστική. Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας υιοθετεί το μοντέλο πολιτικής τακτικής που ακολούθησε και στη διαχείριση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Πιο συγκεκριμένα πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει:
- Να δημιουργήσει εσωτερικό πρόβλημα στην ΝΔ, θεωρώντας ότι στο κυβερνών κόμμα υπάρχουν φωνές που δεν συμφωνούν με την λογική της τμηματικής οριοθέτησης. Με βάση το σκεπτικό του ΣΥΡΙΖΑ οι φωνές διαφοροποίησης θα καταγραφούν στη ψηφοφορία, κάνοντας κακό τόσο στην εικόνα της κυβέρνησης όσο και στον πυρήνα της ΝΔ. Κάτι ανάλογο δηλαδή με το σκεπτικό πίσω από τη διαδικασία ψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών, επιχείρηση που εκ των πραγμάτων στέφθηκε από αποτυχία.
- Στόχος του κ.Τσίπρα είναι να γίνει το ίδιο και στο ΚΙΝΑΛ, καθώς στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι υπάρχει και εκεί πρόσφορο έδαφος για διεμβολισμό, όπως τουλάχιστον πιστεύει ο τέως πρωθυπουργός.
- Σε επικοινωνιακό επίπεδο με την επιλογή αυτή επιχειρεί να αλλάξει την ατζέντα και να μεταφέρει το βάρος στα υπόλοιπα κόμματα, αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι εντός του ΣΥΡΙΖΑ, που τον κατηγορούν για το «παρών» στην συμφωνία.
Πρόκειται για την ίδια ακριβώς μεθοδολογία που ακολούθησε την περίοδο που προηγήθηκε πριν πάει προς ψήφιση η συμφωνία που είχε υπογράψει ο κ. Τσίπρας με τον Ζόραν Ζάεφ για τη γειτονική χώρα. Μία τακτική που εκείνη την περίοδο, όπως τελικά αποδείχθηκε, δεν προσέφερε σχεδόν τίποτα στον κ. Τσίπρα, αντιθέτως συσπείρωσε το τότε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σε αυτή την περίπτωση το κακό για τον ΣΥΡΙΖΑ προφανώς και δεν είναι η προσπάθεια αποκόμισης κομματικών οφελών. Το κακό για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ότι οι πολιτικές του επιλογές εξαντλούνται σε μία γκάμα παρωχημένων κινήσεων που παραπέμπουν σε περασμένες εποχές, οι οποίες σε τελική ανάλυση δεν προσφέρουν τίποτα στα εθνικά συμφέροντα.
Είναι σαφές ότι με τέτοιες αντιπολιτευτικές μεθόδους ο κ. Τσίπρας επιβεβαιώνει όλους όσοι εκτιμούν ότι παραμένει εγκλωβισμένος σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο που το ορίζουν οι εσωκομματικές ισορροπίες.
