Το αντιμητσοτακικό μένος ξεχειλίζει 44 ημέρες πριν από τις εκλογές. Αυτή είναι η συνθήκη που συστηματικά καλλιεργείται γιατί άλλωστε είναι πρόδηλο ότι αποτελεί την συγκολλητική ουσία των αυριανών συνεταίρων στην κυβέρνηση των ηττημένων.
Ας παριστάνει ο Αλέξης Τσίπρας τη στρουθοκάμηλο, κρύβοντας με επικοινωνιακά φληναφήματα το κεφάλι του στην άμμο που τρέχει από την κλεψύδρα έως την ημέρα των εκλογών, δήθεν ότι μονάχα η πρωτιά θα τον ενώσει με τον σύντροφο Νίκο.
Ας επιμένει ο Πρόεδρος Ανδρουλάκης να καμουφλάρει την πραγματική επιδίωξή του, μέσα από τα καλοσχεδιασμένα σποτάκια που εφήμερα του δίνουν την ευχέρεια να κλωτσήσει το τενεκεδάκι παρακάτω.
Ας εμφανίζεται λάβρος ο Γιάνης Βαρουφάκης που θέλει με την μπογιά του αντισυστημικού χαλάει τη διείσδυση του ΣΥΡΙΖΑ στους νέους που αποτελούν κατά τον Αλέξη Τσίπρα και την Κουμουνδούρου τα ισχυρά χαρτιά στην προεκλογική μηχανορραφία ώστε ακόμη και με την απενεργοποίηση της νάρκης της απλής αναλογικής να εφαρμοστεί το σχέδιο της τερατογένεσης.
Οι επιθέσεις ένθεν κακείθεν δεν είναι τίποτε άλλο από κάλπικους αντιπερασπασμούς. Διότι τα συμβαλλόμενα μέλη στην τριάδα της τερατογένεσης επιχειρεί να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στην καλύτερη δυνατή θέση ισχύος.
Το κάρφωσε και η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Πόπη Τσαπανίδου όταν διατύπωσε με βεβαιότητα ότι οι όροι και οι αναστολές του Νίκου Ανδρουλάκη έχουν ημερομηνία λήξης την 22α Μαΐου. Έως εκείνη τη στιγμή όλα τα προεκλογικά «πυρομαχικά» θα στοχεύουν στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το προδίδουν οι εναλλαγές ρόλων στα θέματα της ατζέντας που η κλιμάκωση τους καταλήγει πάντοτε στον πρωθυπουργό γιατί αυτή είναι η προγραμματική σύγκλιση της προοδευτικής διακυβέρνησης που δεν θα έχει προοδευτικό περιεχόμενο.
Από κοινού με ορφανά από το εγχώριο πολιτικό γίγνεσθαι και από το περιθώριο της υποτιθέμενης διανόησης της πατρίδας μας παλεύουν για την απομάκρυνση Μητσοτάκη για το γινάτι κάποιων μεγαλοσχημόνων που δήθεν ενεργούν με γνώμονα την εθνική αγωνία.
Όσων επενδύουν στην επιδείνωση των αιτίων της καταβαράθρωσης που βίωσε πρώτα η πολιτεία καταδικάζοντας και την οικονομία στην χρεοκοπία. Την παραβατικότητα και τον αναχρονισμό που εκτρέφεται από την ατιμωρησία και γιγαντώνεται από το περιβάλλον της ανασφάλειας που αιχμαλώτισε τη χώρα στον γύψο της ακινησίας.
Αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί η προπαγανδιστική επιμονή στην ανάγκη να περάσουν τα ηνία της χώρας στον Αλέξη Τσίπρα ή στον άγνωστο Χ του Νίκου Ανδρουλάκη, αρκεί να φύγουν από τα χέρια του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με μοναδικό εχέγγυο όχι την αντιπρόταση αλλά τα χαλκεία και τα κίβδηλα συνθήματα σαν κι αυτά που εκστόμισε για ακόμη μια φορά ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος στον Πύργο για να κουνήσει το δάχτυλο για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της διακυβέρνησης του, την Πατρών - Πύργου.
Πότισε με το δηλητήριο της τοξικότητας την προεκλογική αντιπαράθεση διότι κατά τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ: «η Ελλάδα δεν είναι οι Πάτσηδες και οι Παπαθανάσηδες. Δεν είναι τα γαλάζια γκόλντεν μπόυς. Δεν είναι οι πρίγκιπες και οι γόνοι που μας κυβερνάνε. Ούτε οι δέκα εισηγμένες επιχειρήσεις που έχουν θησαυρίσει δισεκατομμύρια τη περίοδο της πληθωριστικής κρίσης.
Η Ελλάδα των ανισοτήτων, της διαφθοράς, της αισχροκέρδειας, της αδικίας, δεν είναι η Ελλάδα που μας αξίζει». Μέσα από τη λάσπη ο κ. Τσίπρας θεώρησε ότι έκρυψε το κοντράστ με «τη δική του Ελλάδα». Την Ελλάδα της περήφανης διαπραγμάτευσης, των κλειστών τραπεζών, της εφόδου στο νομισματοκοπείο και της παγίδευσης των συνεδριάσεων των ευρωπαϊκών οργάνων.
Την Ελλάδα της Μόριας και των ανοιχτών συνόρων. Την Ελλάδα των Πολάκηδων και της κατάληψης των αρμών της εξουσίας. Την Ελλάδα που δυο υπουργοί της «πρώτης φοράς» καταδικάζονται από το ειδικό δικαστήριο. Την Ελλάδα που η πολιτική αντιπαράθεση γίνεται με την εκτόξευση λάσπης στον ανεμιστήρα και ένα κόμμα ταυτίζεται από εν ενεργεία βουλευτές με παιδεραστές ή η εκλεγμένη κυβέρνηση της κατηγορείται ότι δολοφόνησε κόσμο στην πανδημία. Την Ελλάδα που θα το ρισκάρει με την Τουρκία για να σταματήσει να εξοπλίζεται.
Αυτή είναι η Ελλάδα σας κ. Τσίπρα;
