Ο Λευτέρης Χρυσοφάκης, μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και διεκδικητής της έδρας της Α’ Πειραιά απέσυρε το ενδιαφέρον του να είναι υποψήφιος στις εθνικές εκλογές με μια μακροσκελή ανάρτηση.
Στην ανάρτησή του, στον προσωπικό λογαριασμό που διατηρεί στο Facebook, ο κ. Χρυσοφάκης εξηγεί τους λόγους της αποχώρησής του από το ΠΑΣΟΚ και επισημαίνει ότι ήθελε να δώσει τον αγώνα «με σεβασμό, με αξιοπρέπεια, με περηφάνεια, όπως μου έμαθε η Φώφη Γεννηματά», για να προσθέσει εν συνεχεία ότι «σήμερα, κάποια από αυτά να είναι πιο δύσκολα να τα βρεις στη νέα μας "οικογένεια"».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Λευτέρη Χρυσοφάκη:
«Στη μικρή μου διαδρομή στην πολιτική, υπηρέτησα την παράταξη μου και τον Πειραιά με πίστη, με αγάπη, με αφοσίωση, με ανιδιοτέλεια. Ήρθα για να δώσω, και όχι για να πάρω. Έμαθα να ζω για την πολιτική, και όχι από την πολιτική. Γνώρισα ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν, που έχτισα σχέσεις βαθιές, ειλικρινείς, προσωπικές. Με χειραψίες ζεστές και βλέμματα καθαρά.
Έδωσα τη μάχη του σταυρού το 2019, με μόλις ένα μήνα προετοιμασία, ξέροντας πως δεν περιμένω τίποτα, απλώς για να ενώσω κι εγώ τις δυνάμεις μου με δεκάδες αγνούς αγωνιστές, και κυρίως με αυτήν που μου το ζήτησε, με τη Φώφη Γεννηματά, στον δύσκολο αγώνα που έδινε για να μας κρατήσει όρθιους. Και το πέτυχε.
Από τότε δεν σταμάτησα στιγμή να δίνω καθημερινά τον δικό μου προσωπικό αλλά και συλλογικό αγώνα, για το ΠΑΣΟΚ και για τον Πειραιά που τόσο αγαπώ. Δήλωσα την πρόθεση μου να δώσω ξανά τη μάχη του σταυρού, πιστεύοντας βαθιά ότι μπορούσα να προσθέσω, να βάλω το δικό μου λιθαράκι στην κοινή μας προσπάθεια. Ήθελα να το κάνω όπως πάντα, με σεβασμό, με αξιοπρέπεια, με περηφάνεια, όπως μου έμαθε η Φώφη Γεννηματά, που με τίμησε με την φιλία της, αλλά και με πολλή δουλειά. Δεν ζήτησα αναγνώριση, ίσως απλώς τον ίδιο σεβασμό που πρόσφερα κι εγώ. Ίσως όμως, σήμερα, κάποια από αυτά να είναι πιο δύσκολα να τα βρεις στη νέα μας «οικογένεια».
Αποσύρω με λύπη την υποψηφιότητα μου, αλλά και με την ίδια πίστη και αφοσίωση να παραμείνω στρατιώτης της παράταξης. Της χρωστάμε να συνεχίσουμε στο δρόμο της. Εγώ θα το κάνω».
