Το δεύτερο μισό του Ιουλίου, υπήρξε τραυματικό για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Βγαίνει, μερικώς, ηττημένη από τις δασικές πυρκαγιές. Σε συνδυασμό με τον παρατεταμένο καύσωνα δοκίμασαν τις αντοχές του Κράτους. Κυρίως το Πυροσβεστικό Σώμα δέχθηκε επίθεση από πολλαπλά μέτωπα. Αντεπεξήλθε η Πολιτική Προστασία επαρκέστατα στις επιχειρήσεις απομάκρυνσης του πληθυσμού, Ελλήνων και τουριστών, με την προειδοποίηση του «112».
Υστέρησε όμως στην πολυήμερη διάρκεια των μεγάλων πυρκαγιών. Επήλθε το τελειωτικό χτύπημα όταν εξερράγησαν τα πυρομαχικά στις αποθήκες της πλέον μάχιμης μονάδας (111 Π. Μ.) της Π. Αεροπορίας, στη Ν. Αγχίαλο. Αφού προηγουμένως είχε βυθιστεί στο πένθος όλη η Ελλάδα από την απώλεια των δύο αεροπόρων που έπεσαν Ηρωικά υπέρ καθήκοντος και Πατρίδας.
Είναι ικανά τα σοβαρά περιστατικά να διαρρήξουν τη σχέση εμπιστοσύνης των πολιτών με την Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο Πρωθυπουργός υπερψηφίστηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ καταποντίστηκε ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Ο Κ. Μητσοτάκης κρίθηκε από την πλειοψηφία ότι είναι ικανός να διοικήσει το Κράτος με ό,τι σημαίνει η έννοια σε σχέση πάντα με τις ενέργειες και τις πολιτικές πράξεις. Καθώς αναμένει αυτό η κοινωνία, ακόμη κι εκείνοι που δεν ψηφίζουν Μητσοτάκη, βρέθηκαν να κοιτούν αποσβολωμένοι και απογοητευμένοι από την αποτυχημένη έκβαση των πραγμάτων.
Τα προβλήματα στην κατάσβεση των πυρκαγιών και η κατάρρευση του συστήματος στον πυρακτωμένο κάμπο της Μαγνησίας συνδέονται με εκείνο το γνωστό νήμα που δένει σφιχτά όλο στο Δημόσιο. Ονομάζεται, κοινώς, ρουτίνα. Τον πόλεμο κατά της ρουτίνας καλείται να δώσει ο Πρωθυπουργός. Είναι μια εξαιρετικά δύσκολη επιχείρηση, η έκβαση της οποίας δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Αναμφίβολα, ο Κ. Μητσοτάκης δε θα αποφύγει την ανάγκη να συγκρουστεί. Η σύγκρουση αναπόφευκτη όταν απαιτείται να ξεριζωθούν νοοτροπίες καλλιεργημένες συστηματικά χρονίως.
Είχε σημειωθεί ήδη, την πρώτη στιγμή των δύο εκλογικών θριάμβων Μητσοτάκη, ότι η Κυβέρνηση θα έχει για ένα διάστημα αντίπαλο μόνο τον εαυτό της. Τα γεγονότα που φοβάται κάθε λογικός όταν διοικεί. Στην αντιμετώπιση τους δοκιμάζεται ο μηχανισμός, είτε του Κράτους, είτε ο ιδιωτικός, και εκ του αποτελέσματος βγαίνει η κρίση του κοινωνικού σώματος.
Η κυβέρνηση κατά το κοινώς λεγόμενο βγήκε στον αγωνιστικό χώρο με γκολ από τα…αποδυτήρια. Ο προπονητής για να μιλήσουμε με όρους αθλήματος, δεν έμεινε άπραγος. Διαπίστωσε ελλείψεις, μειωμένη ανταπόκριση και χαλάρωση της πειθαρχίας και έκανε αμέσως αλλαγές διότι η πλειοψηφούσα κοινή γνώμη δε δικαιολογεί αβελτηρία. Το καλοκαίρι είναι σκληρό και δύσκολο. Η απόλυτη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Μητσοτάκη, λέγαμε, θα απαιτεί και απόλυτη προσήλωση στις αλλαγές που υποσχέθηκε.
Στην υλοποίηση των δράσεων που υποσχέθηκε κρίνεται ο Πρωθυπουργός. Το Κράτος σε όλους τους κρίσιμους τομείς πρέπει να συντονιστεί εκ νέου. Οι δομές που σχηματίζονται λόγω των νέων δεδομένων που επιβάλλει η πραγματικότητα πρέπει να οργανωθούν χωρίς να κουβαλούν τις νοοτροπίες του παρελθόντος. Οι δημόσιοι λειτουργοί στο σύνολο τους πρέπει να αποβάλλουν τις βασικές συνήθειες:
Βαρεμάρα, αδιαφορία, ρουτίνα.
Κι αν «πρέπει», ο Πρωθυπουργός πρέπει να συγκρουστεί. Η κοινωνία τον παρακολουθεί κι είναι μαζί του.
Δεν θα τον ακολουθήσει στους πιθανούς ενδοιασμούς και φόβους του…
