Toυ Γιάννη Κ. Τρουπή
Ποιος να το έλεγε πώς ο Αλέξης Τσίπρας δύο χρόνια μετά την εκλογική του επικράτηση θα είχε στο ενεργητικό του την υπογραφή ισάριθμων μνημονίων.
Όταν λέμε «μνημόνια», εννοούμε αυτά που υποτίθεται ότι είτε θα έσκιζε είτε θα καταργούσε με ένα νόμο και έναν άρθρο! «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις» που λέει και ο λαός μας, για μια κυβέρνηση που καταγράφει ουσιαστικά την μεγαλύτερη απόκλιση μεταξύ λόγων και πράξεων των τελευταίων δεκαετιών.
Κανείς πλέον δε δικαιούται να έχει αυταπάτες. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ κλείνει δυόμιση χρόνια ζωής και αντίθετα με όσα πρέσβευε, έφερε στην ελληνική κοινωνία και ετοιμάζεται ψηφίσει σε δύο χρόνια, δύο Μνημόνια! Αναγκάστηκε; Τους επιβλήθηκε; Το έκανε από άγνοια;
Όποια και αν είναι η απάντηση, η ουσία δεν αλλάζει. Μετά το τρίτο Μνημόνιο το καλοκαίρι του 2015, η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεσμεύει πλέον τη χώρα σε νέο πρόγραμμα, με βαριά μέτρα και ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο για πολλά χρόνια. Όλα αυτά μάλιστα χωρίς χρηματοδότηση για μετά το 2018.
Το πλέον άσχημο είναι όμως ότι όλα δε φαίνεται να υπάρχει καμία ρητή δέσμευση για την ελάφρυνση του χρέους, η οποία παραπέμπεται για όλο και αργότερα και χωρίς καμία ρητή αναφορά για ένταξη της Ελλάδας στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης της Ε.Κ.Τ., η οποία όταν και αν γίνει, θα είναι πλέον για πολύ λίγο.
Για να δούμε πως καταγράφεται η κατάσταση, λίγες μέρες πριν από τη ψήφιση του νέου μνημονίου του κ. Τσίπρα.
Με τα νέα μέτρα, το συνολικό κόστος φτάνει στα 12,6 δισ. ευρώ, δηλαδή 8,5 φορές περισσότερα από ότι προέβλεπε το «e-mail Χαρδούβελη» και 4 φορές περισσότερα από όσα ζητούσε το Δ.Ν.Τ. το 2014.
Τα μέτρα αυτά πλήττουν κυρίως τους ασθενέστερους, γι' αυτό και είναι το πιο σκληρό μνημόνιο από όλα. Οι συντάξεις κόβονται μεσοσταθμικά κατά 9%, μέσω της μείωσης της προσωπικής διαφοράς στις κύριες και τη νέα μείωση των επικουρικών συντάξεων. Οι συνταξιούχοι χάνουν δηλαδή δύο συντάξεις.
Μία με τη μείωση 9% και άλλη μία με τη μείωση του αφορολογήτου. Στην ίδια μοίρα και οι μισθωτοί του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που χάνουν έναν μισθό με την μείωση του αφορολόγητου!
Ας μιλήσουμε όμως για τις λεγόμενες «κόκκινες» γραμμές, οι οποίες πλέον όχι μόνο έχουν χάσει το χρώμα τους αλλά έχουν πάψει να είναι και γραμμές...
Η κυβέρνηση τόνιζε ότι θα κλείσει την αξιολόγηση «χωρίς ούτε ένα ευρώ μέτρα» και λαμβάνει τελικά μέτρα μισού δισ. ευρώ για το 2018 και 3,6 δισ. ευρώ μέτρα από το 2019 και μετά. Ο κ. Τσακαλώτος έλεγε ότι θα παραιτηθεί, σε περίπτωση που μειωνόταν το αφορολόγητο όριο κάτω από 9.000 ευρώ. Σήμερα το κόβει κατά 3.000 ευρώ (στις 5.681 ευρώ για άγαμο φορολογούμενο), επιβαρύνοντας με 600-660 ευρώ το χρόνο κάθε μισθωτό, συνταξιούχο και αγρότη. Είδατε κάποια παραίτηση;...
Η υπουργός Εργασίας που έλεγε ότι πέτυχε στα εργασιακά θέματα τη «ρήτρα της επεκτασιμότητας» και της «ευνοϊκότερης ρύθμισης» των κλαδικών συμβάσεων, καλείται να νομοθετήσει τώρα το αντίθετο. Δηλαδή, την επέκταση της ρύθμισης του 2011 μέχρι το τέλος του τρίτου Μνημονίου!
«Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι ΑΝΕΛ ανέβηκαν στην Κυβέρνηση παριστάνοντας τους σκληρούς διαπραγματευτές που θα τα έβαζαν με τους «κακούς» ξένους, όμως πλέον είναι η πλέον παραδομένη Κυβέρνηση. Δεν κέρδισαν απολύτως τίποτα, υπογράφουν τα μνημόνια δυο - δυο και παράλληλα έχουν εκχωρήσει τα πάντα» ήταν το σχόλιο στενού συνομιλητή του κ. Μητσοτάκη.
Ενδιαφέρον επίσης έχει να θυμηθούμε το τί έλεγε η κυβέρνηση τον Σεπτέμβριο του 2015 για τα ακίνητα του δημόσιου. Συγκεκριμένα τόνιζαν σε κάθε δημόσια παρέμβαση τους ότι από τα 22 assets του Δημοσίου θα έβαζαν μόνο τα 9 προς «αξιοποίηση». Τί έγινε τελικά; Υποθήκευσαν τα πάντα για 99 χρόνια. Ο λογαριασμός όμως δεν σταματά εκεί. Έχουν εκχωρήσει τις τράπεζες για 35 χρόνια και δεσμεύουν τη χώρα σε υψηλά πλεονάσματα για να εξυπηρετείται το χρέος. Ποια άλλη Κυβέρνηση είχε κάνει ανάλογες παραχωρήσεις; Η απάντηση είναι απλή. Καμία άλλη γιατί όποια θα το επιχειρήσουμε θα είχε «πέσει» την επόμενη μέρα.
Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση Τσίπρα αποδεικνύεται η πλέον μνημονιακή έστω και αν θεωρεί τον εαυτό της «αριστερό». Το αν πραγματικά είναι ή όχι , αυτό ας το απαντήσει ο καθένας μόνος του, ακόμα και αν χρειαστεί να στραφεί εναντίον του εαυτό του...
