Κάθε που εισάγεται στη Βουλή για συζήτηση και ψήφιση ο Προϋπολογισμός - της όποιας κυβέρνησης - τα κόμματα χωρίς να τον έχουν διαβάσει, έχουν ήδη στείλει δελτίο τύπου με την αντίδρασή τους, και με την ένδειξη «εμπάργκο» ως την κατάθεσή του. Σε αυτές τις ανακοινώσεις τον καταδικάζουν ως αντιλαϊκό, αντιαναπτυξιακό, φιλικό προς το κεφάλαιο, εχθρικό προς τους εργαζόμενους, και άλλα παρόμοια.
Αυτή η τακτική εφαρμόζεται σε κάθε μέτρο που εξαγγέλλει και ο εκάστοτε Πρωθυπουργός στην ομιλία του στη ΔΕΘ. Φυσικά από την εθιμική πεπατημένη δεν ξέφυγε και η φετινή ΔΕΘ.
Ο νυν Πρωθυπουργός ανακοίνωσε κατά την ομιλία του ένα φιλόδοξο πρόγραμμα ανάσχεσης, ή μάλλον άμβλυνσης, των συνεπειών της εισαγόμενης ακρίβειας, της ανεργίας, της οικονομικής απίσχνασης. Υποτίθεται ότι τα μέτρα είναι κοστολογημένα με «χειρουργική ακρίβεια» και με λεφτά που υπάρχουν και συνιστούν μια κάποια κοινωνική αναδιανομή του αναπτυξιακού αποτελέσματος.
Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι θα πετύχουν. Το αποτέλεσμα θα δείξει. Ωστόσο και ουδείς ασχολήθηκε με το πραγματικό ζητούμενο, εάν π.χ. όντως υπάρχουν τα λεφτά και εάν όντως είναι στοχευμένα.
Αντιθέτως, εν αντιπολιτευτική κεκτημένη, τα αποδέχτηκαν ως δεδομένα και άρχισαν να τα χαρακτηρίζουν αντιλαϊκά, κάτι που φυσικά εξυπηρετεί την κυβέρνηση. Δηλαδή τα μέτρα μπορούν να εφαρμοστούν, απλώς δεν είναι για τον λαό! Όταν μέρος του λαού τα απολαύσει, τι θα λένε;
Συχνά κατέφευγαν σε fake news μη τολμώντας να τα αμφισβητήσουν. Σαν τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ Νάσο Ηλιόπουλο που θέλοντας να δείξει ότι η κυβέρνηση είναι υπέρ του κεφαλαίου, διερωτήθη σε κανάλι πόσοι έχουν περιουσία 800 χιλιάδων ευρώ να επωφεληθούν του μέτρου της κατάργησης φόρου για γονικές παροχές, ενώ το μέτρο προβλέπει - έως - 800 χιλιάδες!
Και στο δελτίου τύπου, δεν έθεσε ερωτήσεις, γιατί υπήρχε πιθανότητα οι ευεργετούμενοι - όσοι ευεργετούμενοι - να το εκλάβουν ως αντίδραση εναντίον τους. Έτσι για την ομιλία και συνέντευξη, προτίμησε τους χαρακτηρισμούς περί «αποτυχημένου», «φοβισμένου», «αδιόρθωτου», «διχαστικού» (ναι ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει διχασμό!), «αλαζονικού» Πρωθυπουργού, που υφίσταται «ραγδαία φθορά» και βρίσκεται «σε αποδρομή».
«Έπρεπε» να τα πουν αλλά δεν κατανοούν ότι τέτοια κάθετη και καταιγιστική κριτή δεν αποβαίνει υπέρ τους. Άλλωστε ούτε καν τα πιστεύουν. Απόδειξη το πρωτοσέλιδο της Αυγής. Παιανίζει δημοσκόπηση της Palmos Analysis, όπου μαθαίνουμε για την κυβέρνηση ότι «Τους πνίγει η Κοινωνική δυσαρέσκεια».
Εύλογη η δυσαρέσκεια εν μέσω πανδημίας, με ακόμη άσβεστες τις μνήμες των πυρκαγιών και εισαγόμενης ακρίβειας. Όμως η εφημερίδα, ενώ παρουσιάζει αναλυτικά τους τομείς της λαϊκής δυσαρέσκειας από το κυβερνητικό έργο, για μια ακόμη φορά αρνείται να προβάλλει την πρόθεση ψήφου!
Όχι ότι η δημοσκοπική πρόθεση ψήφου είναι θέσφατο, αλλά όταν ισχυρίζεσαι πως είναι σε αποδρομή, θα πρέπει να παρουσιάσεις τα πειστήρια. Όταν δεν το κάνεις σημαίνει ότι έχεις λόγο να το κρύψεις. Και ο λόγος είναι επειδή - ίσως - φανεί ότι η κυβέρνηση δεν είναι σε αποδρομή και θα καταρρεύσει η ρητορική σου.
Και αν από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ξαφνιάζουν οι αντιδράσεις, καθώς έχει εκπαιδεύσει εδώ και δεκαετία το ακροατήριό του στην παραδοξολογία και τα fake, έκπληξη δημιουργεί το ΚΙΝΑΛ. Σε μια συριζαίικης πνοής ανακοίνωση, καταγγέλλει τον Πρωθυπουργό για «ρεσιτάλ αλαζονικού και διχαστικού λόγου, που ανέδειξε το πραγματικό πρόσωπο της Δεξιάς».
Χαρακτηρίζει τα μέτρα «προσωρινά και με ημερομηνία λήξης» χωρίς να εξηγήσει γιατί, και καταλήγει ότι η πολιτική του οδηγεί στην αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων»! Ζηλεύοντας μάλιστα… Νάσο Ηλιόπουλο, συμπεραίνει ότι η πολιτική του Μητσοτάκη «οδηγεί στην αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων. Τα μέτρα του κυρίως στηρίζουν λίγους και ισχυρούς».
Με τέτοια κριτική του ΚΙΝΑΛ, γιατί το ΚΚΕ να μην ισχυριστεί ότι ο Μητσοτάκης τα δίνει «όλα για λίγους»; Και γιατί να μην διακηρύξει ότι «δεν υπάρχει ανάπτυξη για όλους, με όφελος και για το κεφάλαιο και για το λαό»;
Στο κάτω, κάτω έχει το κοπυράιτ, και δεν θα του το κλέψει η Φώφη.
Δεν εξετάζουμε τα μέτρα. Μοιάζουν επεξεργασμένα και στοχευμένα, αλλά αυτά θα κριθούν στο πεδίο της οικονομίας και της κοινωνίας. Απλώς επισημαίνουμε ότι οι αντιδράσεις όλων των αντιπολιτεύσεων είναι «κόπι πάστε» εδώ και 45 χρόνια μεταπολιτευτικής πορείας. Τις έχουν έτοιμες και τις δημοσιεύουν ό,τι κι αν εξαγγελθεί.
Είναι άραγε τυχαία η μεγάλη αποχή από τις εκλογές; Αλλά και στην πλειοψηφία όσων ψηφοφόρων συμμετέχουν, το κυρίαρχο στοιχείο είναι η εκδικητική διάθεση, ποιον θα διώξουν από την εξουσία και δευτερευόντως ποιον θα φέρουν!
