Του Γιάννη Σιδέρη
Στο τέλος θα το πάθουν σαν το βοσκό του αισώπειου μύθου με το λύκο και τα πρόβατα. Προ των εκλογών του 2015 ο τότε βουλευτής των ΑΝΕΛ Παύλος Χαϊκάλης είχε καταγγείλει απόπειρα χρηματισμού του για να υπερψηφίσει την υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα για την προεδρία της Δημοκρατίας. Η εισαγγελική έρευνα δεν τεκμηρίωσε τους ισχυρισμούς.
Πριν μια εβδομάδα ο Πάνος Καμμένος δήλωσε ότι στα τηλέφωνα των βουλευτών των ΑΝΕΛ φτάνουν απειλητικά SMS, προκειμένου αυτοί να μην ψηφίσουν τη συμφωνία με τα Σκόπια. Αυτό θα μπορούσε να ήταν και αληθές, λόγω του ότι εθνοπατριώτες ψηφοφόροι των ΑΝΕΛ ένιωσαν προδομένοι από την συμφωνία και την στάση του κόμματός τους, που καταψήφισε την πρόταση μομφής της ΝΔ, διατηρώντας την «προδοτική» κυβέρνηση στην εξουσία.
Ο κ. Καμμένος έχει έφεση στην συνωμοσιολογία (γνωστό από τον καιρό που ανακάλυψε στο πρόσωπο του Αντρέα τον αρχηγό της 17Ν) και τα δύο κυβερνητικά κόμματα είναι σαν έτοιμα από καιρό να την αποδεχτούν. Προ εβδομάδας, κατήγγειλε πρώην κρατούμενο των φυλακών (που τελικά αποδείχτηκε υποψήφιος του δικού του κόμματος), στελέχη της Χρυσής Αυγής και υπαλλήλους συγκεκριμένου επιχειρηματικού ομίλου, για προσπάθεια δημιουργίας κλίματος κατά του κόμματός του, λόγω της στάσης στο Σκοπιανό (παράδοξο, αφού ήταν τόσο… συνεπής ως προς αυτό).
Χθες η κυβέρνηση με αφορμή την ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή Λαζαρίδη κατήγγειλε «συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη». Παράλληλα κάλεσε (εκβίασε δηλαδή) τον Λαζαρίδη «να αποδείξει, με την απόφασή του να παραδώσει την έδρα του, αν αποτελεί ή όχι μέρος του ανωτέρου σχεδιασμού». Φυσικά όταν η βουλευτής Μεγαλοοικονόμου παραιτήθηκε από την Ένωση Κεντρώων, δεν παρέδωσε την έδρα της αλλά προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ, ή όταν ο βουλευτής Νικολόπουλος είχε εκλεγεί με τη ΝΔ και προσχώρησε στους ΑΝΕΛ, δεν τους έγινε σύσταση να παραδώσουν την έδρα τους. Αυτά προφανώς ήταν εναρμονισμένα με την συριζανελίτικη ηθική της πολιτικής.
Όπως εναρμονισμένοι με την ηθική της πολιτικής ήταν οι διθύραμβοι των στελεχών και των ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ, για τους βουλευτές που ανεξαρτητοποιούνταν από τα τότε μνημονιακά κόμματα την τετραετία 10-14. Αυτοί ήταν «αγωνιστές της Δημοκρατίας» και όχι μίσθαρνα όργανα του κάθε Ιβάν και Μαρινάκη.
Αν κάποιος έπαιρνε σοβαρά τις καταγγελίες, θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί εντοπίζονται προσπάθειες «χρηματισμού» στους ΑΝΕΛ; Μήπως τα πρόσωπα που μάζεψε ο κ. Καμμένος είναι μειωμένης ηθικής και ευεπίφοροι σε χρηματισμό; Αν συμβαίνει υπάρχει πρόβλημα με την αρχηγική ικανότητα επιλογής του αρχηγού.
Φυσικά δεν θεωρούμε ότι συμβαίνει αυτό. Μάλλον οι βουλευτές που ανεξαρτητοποιούνται είναι πιο ακέραιοι πολιτικά, πιο πιστοί στις αρχικές διακηρύξεις που τους προσέλκυσαν στους ΑΝΕΛ και να μην αντέχουν άλλη έκπτωση των δικών τους αρχών (καλών ή κακών).
Η συνωμοσιολογία είναι η εύκολη οδός διαφυγής, αλλά είναι και ματαιοπονία. Ο κ. Κοτζιάς π.χ. που έδωσε εθνικότητα και γλώσσα στους Σκοπιανούς - αυτός που δεν είχε συναίνεση λαού και κομμάτων να προβεί σε τέτοια ιστορική συμφωνία - μιλάει για σχέδιο πολιτικής ανωμαλίας. Δεν έχουν κατανοήσει ότι αυτά πιάνουν στην αρχή, όταν η κυβέρνηση είναι λαοπρόβλητη και χαίρει εμπιστοσύνης. Όχι όταν έχει επισωρεύσει αγανάκτηση.
Το πλέον ενδιαφέρον που αναδύεται είναι κυβερνητική επίθεση σε «συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα στον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη». Μας διαφεύγει ο λόγος της απομάκρυνσης Ιβάν από τον Αλέξη (Ο οποίος Ιβάν έβλεπε Αλέξη στη Βουλή και του θύμιζε τον Πούτιν σε τέτοιο βαθμό που μας παραινούσε να τον στηρίξουμε, αφού ο Τσίπρας είναι… «προϋπόθεση επιτυχίας του μέλλοντος»(!). Έχοντας δε… κληρονομικό χάρισμα, προέβλεπε ότι ο Μητσοτάκης «δε θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός».
Ένας βουλευτής μείον δεν είναι σημαντικό μειονέκτημα σε αριθμητικό επίπεδο υπό κανονικές συνθήκες. Άλλωστε για τα σπουδαία, όπως για την κύρωση της συμφωνίας με τα Σκόπια, ο κ. Τσίπρας διαθέτει και άλλους χρήσιμους - Ποτάμι μεριά.
Το πρόβλημά τους είναι ότι έχουν αρχίσει να φοβούνται. Ασχολήθηκαν με καταστάσεις που τους ξεπερνούσαν - ξεπερνούσαν το πολιτικό τους μέγεθος, τη διαχειριστική τους ικανότητα, την διοικητική τους εμπειρία, την τεχνοκρατική τους αρτιότητα, την θεωρητική τους ωριμότητα.
Βασίστηκαν στο μίσος και το διαχωρισμό και τώρα έγιναν θύματά τους. Αρπάχτηκαν από το παρελθόν (μόνο αυτό ήταν θερμοκήπιο στο οποίο μπορούσαν να ευδοκιμήσουν), και αυτό τους εκδικείται. Θορυβημένοι ετοιμάζονται να αλλάξουν πρύμναν. Ο Δημ. Τζανακόπουλος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο των 180 ψήφων για την συμφωνία, που μέχρι τώρα ηρνείτο (αφού συζητήσουν καλόπιστα Τσίπρας - Καμμένος). Ξέρουν ότι δεν θα το πετύχουν και άρα θα αποχωρήσουν.
Οι καταστάσεις που δημιούργησαν τους επιβάλλουν τη δική τους δυναμική και οι ίδιοι γίνονται άθυρμά τους. Δεν μπορούν πλέον να νομοθετήσουν σημαντικά νομοσχέδια ρήξης, άρα δεν μπορούν να κυβερνήσουν. Μπορούν π.χ. να αρχίσουν τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος για το θεαθήναι, αλλά δεν μπορούν να την ολοκληρώσουν. Σπατάλησαν ανώφελα και ανώριμα το αρχικό απόθεμα κύρους. Κατά το γνωστό κλισέ, έβγαλαν το τζίνι από το μπουκάλι. Κατέβασαν το λαό στο δρόμο εναντίον τους. Ο δρόμος ήταν το δικό τους προνομιακό τους πεδίο. Τον κατέλαβαν άλλοι και αυτό τους αποσταθεροποιεί.
Ο μοναδικός δρόμος που τους απέμεινε είναι η διαφυγή με πρόσχημα τη μη ψήφιση της συμφωνίας, στην οποία προσέδωσαν βάρος ψήφου εμπιστοσύνης.
