Του Γιάννη Σιδέρη
Έμπλεο εθνικής ανάτασης το πανελλήνιο, άκουσε τον υπουργό Χρ. Σπίρτζη από τα Ιωάννινα, να παρομοιάζει τη μέρα του Eurogroup με την απελευθέρωση της πόλης από τον τουρκικό ζυγό!
Ο Γραμματέας της Κ.Ο. Κώστας Ζαχαριάδης δήλωσε ότι «παρά τις οικονομικές δυσκολίες και τους αρνητικούς πολιτικούς συσχετισμούς, για πρώτη φορά κλείνουμε Αξιολόγηση χωρίς υφεσιακά μέτρα»!
Ο Γιάννης Δραγασάκης δηλώνει με αγωνιστικό παλμό ότι αν το ΔΝΤ επιμένει να φορολογήσουμε τους φτωχούς και όχι τους πλούσιους «θα έχουμε σύγκρουση, πώς να το κάνουμε»!
Οι ανωτέρω - ενδεικτικές – αστείες τερατολογίες, εκτοξεύονται στο ακροατήριο με την μεγαλύτερη άνεση, και αν δεν γίνονται δεκτές, γίνονται τουλάχιστον ανεκτές.
Ανεκτές άνευ κριτικής γίνονται και οι σοβαρές δηλώσεις, όπως του γνωστού για την αντιστασιακή του δράση, βουλευτή, Μάκη Μπαλαούρα. Παραδέχεται ελαφρά τη καρδία «ξεκινήσαμε διαφορετικά, ότι δεν θα υποταχθούμε στο Μνημόνιο. Δώσαμε μια μεγάλη μάχη, τη μάχη αυτή τη χάσαμε, δεν την κερδίσαμε. Στην ιστορία συμβαίνουν αυτά, δίνεις μάχες, τις κερδίζεις. Το θέμα είναι να μη χάσουμε τον πόλεμο».
Εκεί έγκειται και η σιγουριά του Πρωθυπουργού. Τα μέτρα θα περάσουν γιατί στην Κεντρική Επιτροπή θα ακουστούν γκρίνιες, αλλά υπάρχει μια Κοινοβουλευτική Ομάδα πλήρως υποταγμένη, στις βουλές του αρχηγού. Άλλοι επειδή δεν θέλουν να επιστρέψουν στον πενιχρό μισθό της προβουλευτικής τους περιόδου, και άλλοι επειδή στη θεωρία έχουν διδαχθεί ότι μπορεί να χάσεις μια δυο μάχες, αλλά σημασία έχει να κερδίσεις τον πόλεμο. Βέβαια διέπονται από άρνηση της πραγματικότητας, καθώς δεν έχουν χάσει μια-δυο μάχες, αλλά όλες όσες έδωσαν μέχρι τώρα, γεγονός που προδικάζει και την έκβαση του πολέμου.
Ωστόσο αξία έχει και μια άλλη δήλωση του κ. Μπαλαούρα στον Guardian. Δήλωσε «Οι διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις είναι στο ιδεολογικό και πολιτικό μας DNA».
Ακριβώς εκεί εντοπίζεται και η αχίλλειος πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ. Στο μόνο που νιώθουν ευάλωτοι οι βουλευτές του, είναι να αντιμετωπιστούν με τα ίδια μέτρα που μετήλθε το κόμμα τους για να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του αντιμνημονιακού κινήματος και να κατακτήσει την εξουσία, για να ευτελίσει στη συνέχεια κάθε έννοια πολιτικής αξιοπιστίας.
Το πολιτικό πεζοδρόμιο, το πανό, η ντουντούκα, το σύνθημα, η οσμή του δακρυγόνου, ήταν ο χώρος άσκησης πολιτικής, το προνομιακό πεδίο δράσης τους. Και μόνο εάν αντιμετωπίσουν παρόμοιες δράσεις αμφισβήτησής τους, θα νιώσουν τρωτοί.
Ενδεικτικό της ορθότητας , κατά τη γνώμη μας πάντα, του ανωτέρου ισχυρισμού, ήταν η παράδοξη ξαφνιασμένη και αντιδεοντολογική αντίδραση, με την οποία αντιμετώπισαν τα κυβερνητικά στελέχη την απόφαση μιας ομάδας facebook-ικών φίλων να διοργανώσει συλλαλητήριο με την προτροπή -σύνθημα «Παραιτηθείτε».
Θυμίζουμε ότι η τότε κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη έφτασε να υποστηρίξει ότι οι «Παραιτηθείτε» κινούνται εχθρικά προς τη χώρα! Ο Νίκος Φίλης, στον οποίο κάθε άλλο ήταν άγνωστες οι συγκεντρώσεις και οι πορείες, παρότι δεν έχει τελειώσει τη Νομική, εξέδωσε συνταγματική ερμηνεία υποστηρίζοντας ότι υο εν λόγω «κίνημα» κινείτο στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας! Επίσης κατά τον ίδιο, ήταν «μια κίνηση χωρίς ονοματεπώνυμο». Άρα εξ ορισμού ύποπτο, εξαιτίας του γεγονότος ότι ήταν απατρονάριστο από κόμματα και φορείς. Ο απλός λαός δεν του έκανε!
Για τον Σκουρλέτη οι «Παραιτηθείτε» είχε σπέρμα ακροδεξιάς λογικής! Ο Κατρούγκαλος ειρωνευόταν, αναζητώντας τον «κύριο με τη σαμπάνια», ενώ μια μέρα πριν στον Αγιο Νικόλαο Κρήτης, έκανε ομιλία στην οποία το face control έκανε η αστυνομία, η οποία είχε περιζώσει το ξενοδοχείο, για να τον προστατέψει από… την αγάπη του κόσμου. Φυσικά δεν έλειψε και ο Πολάκης, που προέβη στην ιεροσυλία να μιλήσει για «συγκεντρώσεις κατσαρόλας», (Ποιος να τις οργανώσει; Τις συγκεντρώσεις κατσαρόλας, τις οργάνωσε η CIA ενάντια στον Αλιέντε. Εδώ μια χαρά υπάκουοι είναι στην Τρόικα).
Οι συριζαίοι θα αποσταθεροποιηθούν μόνο αν κάποιος τους χτυπήσει στο γήπεδό τους, με μαζικές διαδηλώσεις εναντίον τους. Αλλά οι αντίπαλοί τους είναι πέραν τέτοιων «οχλοκρατικών» δράσεων. Άρα δεν χρειάζεται να τους κατηγορούν γιατί είναι ικανοί να μείνουν έως το 2019, σε ένα τοπίο διαρκούς φτωχοποίησης της χώρας.
ΥΓ: Πέραν του οικονομικού μαρασμού, τον οποίο επέτεινε η κυβέρνηση (αλλά αυτό αποτελεί κυρίως θέμα εκτίμησης, γιατί οι αριθμοί επιδέχονται την αλχημεία της υποκειμενικής ερμηνείας), ποτέ, μεταπολεμικά τουλάχιστον, δεν έχει παρατηρηθεί τέτοια μεταστροφή θέσεων, τέτοια προεκλογική διάσταση λόγων και έργων. Οι πολιτικοί έταζαν, δεν έκαναν μεν όσα έταζαν αλλά οι ίδιοι και η κυβερνητική τους δράση, παρέμεναν τροχοδρομημένοι εντός της πολιτικής τους πλατφόρμας.
Για την κυβέρνηση όλα αυτά ίσως είναι μικροαστικοί ενδοιασμοί. Ωστόσο στέλνουν μηνύματα ηθικής άμβλυνσης και δικαιωμένου πολιτικού αμοραλισμού στην κοινωνία. Και αυτό είναι κοινωνικό μέγεθος, μη μετρήσιμο, αλλά σίγουρα φθοροποιό των αρχών της.
(φωτογραφία: SOOC)
