Του Γιάννη Σιδέρη
Μύρισαν εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξαναβάλει το Volume της αριστερής φιλολαϊκής ντουντούκας στη διαπασών. Δύο μόνο χθεσινές ειδήσεις αποτυπώνουν ανάγλυφα το τοπίο της ανευθυνότητας και αδαημοσύνης με την οποία πορεύτηκε, και είχε ως αποτέλεσμα το τοπίο ερείπωσης που κληροδοτεί.
Ο Νίκος Φίλης, εκ των ηγητόρων της αριστερής πτέρυγας, με αφορμή τα κόκκινα δάνεια, δήλωσε με αρειμάνια αγωνιστικότητα ότι «δεν έχουμε τραπεζοκρατία, δεν κυβερνούν οι τράπεζες». Σε ένα κρεσέντο αριστεροσύνης μάλιστα υπενθύμισε ότι οι τράπεζες έχουν ενισχυθεί με τρεις κεφαλαιοποιήσεις με χρήματα των φορολογουμένων, και δεν τίθεται αυτή την στιγμή θέμα για τέταρτη.
Ξέχασε να θυμηθεί ο πρώην υπουργός (προφανώς από τη μεγάλη του αγωνία για τα χρήματα των φορολογουμένων), ότι η κυβέρνησή του εξαέρωσε πάνω από 30 δις των τραπεζών («αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες»). Από αυτά τα 20 περίπου αποτελούσαν περιουσία του δημοσίου – δηλαδή των φορολογουμένων που με τα χρήματά τους είχαν ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες, και για τους οποίους κόπτεται ο κ. Φίλης.
Παράλληλα η κυβέρνηση κατά τον αριστερό πρώην υπουργό, θα πρέπει να προστατέψει την πρώτη κατοικία – προφανώς ανεξαιρέτως και ανεξαρτήτως της υπόλοιπης περιουσίας και του εισοδήματος του υπόχρεου. Ωραία, φιλολαϊκή, αριστερή και ανθρωπιστική άποψη. Και ποιος θα πληρώσει τα κανόνια των ενδεχόμενων στρατηγικών κακοπληρωτών, αυτών που μπορούν και δεν πληρώνουν;
Μα οι ίδιοι οι συνεπείς φορολογούμενοι που θυσίασαν τα χρήματά τους στις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις, για να τις εξαερώσει με τους ναρκισσιστικούς του ακκισμούς ο Γιάνης, υπό τις δοξαστικές επιδοκιμασίες της αριστεράς πτέρυγας, αλλά και της παχυλής άγνοιας του Πρωθυπουργού επί των Οικονομικών.
Το πρόβλημα για την στήλη, δεν είναι οι απόψεις του κάθε Φίλη, αν είναι αριστερές ή δεξιές. Δεν την αφορά η ιδεολογία από την οποία εκπορεύονται. Θεωρούμε ότι κάθε άποψη, οιασδήποτε ιδεολογικής πτυχής, είναι αποδεκτή υπό την απαράβατη προϋπόθεση να τεκμηριώνεται. Δεν αρκεί το πρωτόγονο «δεν έχουμε τραπεζοκρατία» ή το «θα προστατέψουμε την πρώτη κατοικία». Η ιδεολογική άποψη οφείλει να αιτιολογήσει επί του πρακτέου πόθεν θα αλιευθούν τα αναγκαία κεφάλαια για να αναπληρώσουν τα χρήματα που απαιτούνται.
Η εύκολη απάντηση «από το κράτος» είναι ελλιπής, απολίτικη και πρωτόλεια. Ταιριάζει σε ανεύθυνους διαδηλωτές αλλά όχι σε υπεύθυνους κυβερνώντες. Τα χρήματα του κράτους είναι τα χρήματα των φορολογουμένων και δη των συνεπέστερων εξ αυτών.
Το πρόβλημα που αναδύεται από τη δήλωση Φίλη - και ξεπερνώντας το πρόσωπο - είναι η εξοργιστική διαπίστωση ότι τέσσερα χρόνια τώρα στην εξουσία, ακόμη δεν απέκτησαν υπευθυνότητα. Δεν έμαθαν να κυβερνούν, και ούτε νοιάζονται να μάθουν. Αρκούνται στην αριστερόστροφη - δήθεν φιλολαϊκή – συνθηματολογία… και γαία πυρί μιχθήτω.
Και συνάμα ξεχνούν το δημοσίευμα του Bloomberg ότι επί Τσίπρα οι τραπεζικές μετοχές έχουν καταγράψει βουτιά… 97%! Αντιμετωπίζουν ως στεγνές τεχνοκρατικές αποτυπώσεις που δεν τους αφορούν, τις εκτιμήσεις όπως αυτή της Μorgan Stanley που αναγάγει το ύψος των νέων κεφαλαίων που θα χρειαστούν σε 11,2 δισ. ευρώ, ή έστω η μετριοπαθέστερη της UBS που αναφέρει κεφαλαιακές ανάγκες 6 δισ. ευρώ. Που θα βρεθούν τα χρήματα αυτά και από ποιους; Στην απάντηση αυτή υποχρεούται να απαντήσει κάθε στέλεχος κυβερνώντος κόμματος. Το να υπεκφεύγει υποδυόμενο τον ρόλο του γηραιού διαδηλωτή είναι αστείο.
Το δεύτερο σημαίνον της χθεσινής ημέρας ήταν οι αυξήσεις της ΔΕΗ.
Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης Μανώλης Παναγιωτάκης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο. Πρόκειται για τραγική ιστορία εμβληματικής αποτυχίας. Για έναν εκρηκτικό συνδυασμό αριστερόφρονης αφέλειας, παλαιοκομματικού δογματισμού, διοικητικής ανεπάρκειας και πολιτικάντικης κουτοπονηριάς, που βούλιαξαν την επιχείρηση.
Ωρύονταν οι νυν κυβερνητικοί, διαπερνώντας την κοινωνία με ηλεκτροσόκ άρνησης για την Μικρή ΔΕΗ, που όπως λέει ο Γιάννης Μανιάτης, θα έφερνε 2 δις ευρώ στα ταμεία της ΔΕΗ και άλλα 2 δις ευρώ σε επενδύσεις.
Η κατάληξη ήταν μια κερδοφόρος εταιρία το 2014 να έχει πλέον χρέος άνω των 4 δις. Επίσης ενώ το 2014 η χρηματιστηριακή της αξία ήταν 25 δις, το 2018 να έχει συρρικνωθεί στο μίζερο ποσό των 300 εκατομμυρίων. Την προηγούμενη εβδομάδα ο διαγωνισμός για τις λιγνιτικές μονάδες κηρύχτηκε άγονος, και μπορεί πλέον η Κομισιόν να διενεργήσει μόνη της διαγωνισμό (ελληνικής δημόσιας εταιρίας, μην ξεχνιόμαστε), χωρίς κατώτερο όριο στην τιμή!
Η McKinsey εκτιμά ότι για να γίνει βιώσιμη η επιχείρηση πρέπει να απολύσει 5.860 άτομα και να αυξήσει τα τιμολόγια. Ηταν δίκαιο έγινε πράξη…
Η νέα κυβέρνηση θα βρεθεί σε υπόσκαφο τοπίο, και δη ναρκοθετημένο. Δικό της πρόβλημα αν θα έχει την ενάργεια να το κάνει κατανοήσιμο στον λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως θα βρίσκεται στους δρόμους και θα αλυχτά χωρίς έλεος, και χωρίς καμία αυτοκριτική για τα πεπραγμένα του.
