«Είμαστε με τα θύματα!», διακηρύσσουν με κάθε ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ, από τον πρώτο ως τον τελευταίο. Είναι το καινούργιο «μεγάλο ψέμα» που για να μετουσιωθεί σε αλήθεια πρέπει να επαναλαμβάνεται πολλές φορές – για να θυμηθούμε και τον Γκέμπελς! Η εγχώρια και διεθνής εμπειρία έχει δείξει πως κάθε φορά που ένα σκάνδαλο ακουμπά την Αριστερά, τα θύματα θυσιάζονται στον βωμό της προστασίας του δήθεν ηθικού πλεονεκτήματός της. Και τότε ανάμεσα στα θύματα και την Αριστερά, επιλέγουν την… Αριστερά!
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι διακηρύξεις γίνονται λόγια του αέρα, τα δικαιώματα πάνε περίπατο και το κουκούλωμα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, παρά τις μεγαλοστομίες περί αρχών και αξιών. Γιατί πάνω από την υπεράσπιση των θυμάτων βρίσκεται η ανάγκη για υπεράσπιση της Αριστεράς.
Η υπόθεση Γεωργούλη δεν αποτελεί απλώς την απόδειξη πως η βία κατά των γυναικών δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε κόμμα. Ούτε απλά αναδεικνύει την διαχρονική υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, που συστηματικά παριστάνει ότι υπερασπίζεται τα δικαιώματα. Έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά περιστατικά που σωρευτικά και παγκοσμίως αποδεικνύουν ότι η Αριστερά άλλα λέει και άλλα κάνει όσον αφορά στην αντιμετώπιση των γυναικών γενικότερα.
«Είμαστε με τα θύματα και θα είμαστε με τα θύματα, όχι με τους θύτες», δήλωσε ο κ. Τσίπρας από το Λαύριο στην αρχή της εβδομάδας. «Σε αυτά τα ζητήματα, δεν χωράει καμία συγκάλυψη, καμία ανοχή, καμία σκιά, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται και όποιος κι αν εάν αυτός».
Η συγκάλυψη ως… πολιτική ωριμότητα!
Προφανώς ήθελε να μας κάνει να ξεχάσουμε την επιστολή του προς τον Μαδούρο, όταν, το 2013, του ζητούσε να παρέμβει για να λυθεί το πρόβλημα με τον πρέσβη της Βενεζουέλας που συστηματικά επιδιδόταν σε σεξουαλικές παρενοχλήσεις εις βάρος των γυναικών υπαλλήλων της πρεσβείας. Τότε που αποκαλούσε την συγκάλυψη… πολιτική ωριμότητα και εξέφραζε την αγωνία του μήπως η… δημοσιοποίηση του θέματος γινόταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα «συστημικά μέσα ενημέρωσης», για να… «βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα». Συγκεκριμένα έγραφε σε εκείνη την επιστολή ο κ. Τσίπρας:
«Τέλος, εφιστώ την προσοχή σου σε ένα ευαίσθητο θέμα στο οποίο περιμένω τη συμβολή σου και την παρέμβασή σου με τον καλύτερο τρόπο, το ήδη γνωστό σε εσάς ζήτημα που έχει προκύψει με τον νέο πρέσβη στην Αθήνα. Μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας, που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα».
Επομένως, κάθε άλλο παρά με τα θύματα ήταν ο κ. Τσίπρας. Ανάμεσα στα θύματα και στην Αριστερά, είχε ξεκάθαρα επιλέξει την… Αριστερά!
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο βιασμός… χαμηλής έντασης
Και δεν ήταν μόνο αυτό. Κατά την άρον άρον ψήφιση του Ποινικού Κώδικα τις τελευταίες ημέρες της θητείας του - και ενώ είχαν ανακοινωθεί οι εκλογές του Ιουλίου 2019 και είχε η Βουλή κρατηθεί ανοιχτή για μια επιπλέον εβδομάδα - η συναίνεση είχε αποσυνδεθεί από τον ορισμό του βιασμού. Και μάλιστα αγνοώντας επιδεικτικά την Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, γνωστή ως Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που είχε ήδη γίνει νόμος του Κράτους (4531/2018).
Μπροστά στον σάλο, την τελευταία στιγμή, λίγο πριν από την έναρξη της ψηφοφορίας, στις 6 Ιουνίου 2019, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης κ. Καλογήρου, έφερε μια νομοτεχνική βελτίωση, επειδή, όπως ανέφερε, «το θέμα απασχόλησε ευρέως την κοινή γνώμη και δημιουργήθηκε ένα κοινωνικό αίτημα και μια εσφαλμένη εντύπωση ότι ο βιασμός γίνεται πλημμέλημα».
Μετά από μεγάλη φασαρία, η νέα διάταξη (παράγραφος 5 του άρθρου 336) διατυπώθηκε ως εξής: «Όποιος επιχειρεί γενετήσια πράξη χωρίς τη συναίνεση του παθόντος, τιμωρείται με κάθειρξη έως 10 έτη».
Στη διάρκεια της ίδιας διαδικασίας καταβλήθηκε προσπάθεια να πειστούμε ότι για να θεωρηθεί κακούργημα η ψυχολογική βία, αυτή έπρεπε να έχει ασκηθεί κατά του θύματος, μέσω της έκφρασης απειλής σοβαρού και άμεσου κινδύνου για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα. Ενώ, «όταν στο θύμα ασκείται ψυχολογική βία χαμηλότερης έντασης, όταν δηλαδή απειλείται με άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη και εξαναγκάζεται έτσι σε γενετήσια πράξη με τον δράστη, τότε επιβάλλεται ποινή από 3 έως 5 έτη».
Ήθελαν δηλαδή τον βιασμό πλημμέλημα όταν αυτός είναι αποτέλεσμα ψυχολογικής βίας, επειδή η άσκηση ψυχολογικής βίας είναι… χαμηλής έντασης!
Με λίγα λόγια, η πρόθεση τότε ήταν να αποσυνδεθεί ο ορισμός του βιασμού από την συναίνεση και να αποτελεί πλημμέλημα ο βιασμός όταν είναι αποτέλεσμα ψυχολογικής βίας, λόγω… χαμηλής έντασης!
Επιπλέον, για τον ομαδικό βιασμό είχε τότε προβλεφθεί ποινή είτε ισόβιας είτε πρόσκαιρης κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών (δηλαδή από 10 έως 15 έτη).
Επί Νέας Δημοκρατίας αυτό άλλαξε και πλέον η μοναδική ποινή για τον ομαδικό βιασμό είναι η ισόβια κάθειρξη.
Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μεμονωμένη. Η αριστερά διαρρηγνύει τάχα τα ιμάτιά της για την ισότητα μεταξύ των φύλων και την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών, αλλά στην πράξη λειτουργεί σεξιστικά.
Ισπανία: Καταγγελίες για φαλλοκρατικές συμπεριφορές
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ισπανία, η χώρα που θεωρητικά περισσότερο υπερασπίζεται τα δικαιώματα των γυναικών.
Η σύζυγος του πρώην ηγέτη των Podemos και πρώην β΄ αντιπροέδρου της κυβέρνησης Πάμπλο Ιγκλέσιας, η Ιρένε Μοντέρο, είναι υπουργός Ισότητας, υπάρχουν πολλές γυναίκες στο υπουργικό συμβούλιο του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Σάντσεθ, ενώ, κατά την αποχώρησή του μετά την ήττα του κόμματός του στις δημοτικές εκλογές, ο Ιγκλέσιας είχε προτείνει ως διάδοχό του μια γυναίκα, την Γιολάντα Ντίας, υπουργό Εργασίας προερχόμενη από την Ενωμένη Αριστερά.
Στις 17 Απριλίου, σε συνέντευξή της στον Ζόρδι Έβολε στο ισπανικό τηλεοπτικό δίκτυο La Sexta, η Ντίας δεν δίστασε να στρέψει τα βέλη της προς τον Σάντσεθ και τον Ιγκλέσιας κατηγορώντας τους για φαλλοκρατικές συμπεριφορές και μιλώντας για ανδρικό σωβινισμό στην ισπανική πολιτική σκηνή. «Εμένα η αντρική πολιτική δεν με εκφράζει», είπε.
Αποκάλυψε μάλιστα ότι δυσαρεστήθηκε όταν ο Ιγκλέσιας την πρότεινε για την θέση του αντιπροέδρου χωρίς να μπει καν στον κόπο να το συζητήσει μαζί της. «Θα σου διαλύσω τη ζωή», της είπε. «Όχι με μίσος, αλλά το είπε», σημείωσε η Ντίας, προσθέτοντας πως ο τρόπος του κατέδειξε έλλειψη σεβασμού. «Βρέθηκα μπροστά σε δίλημμα», διηγήθηκε η Γιολάντα Ντίας. «Είχα μια συνάντηση με Ευρωπαίους συναδέλφους μου και μόλις το έμαθα άρχισα να τρέμω. Με διάλεξε!».
«Πιστεύουν ότι δεν είναι σεξιστές επειδή είναι αριστεροί!»
Και το χειρότερο! Η Ντίας προχώρησε σε μια πρωτοφανή δήλωση για το ποιόν των ανδρών της αριστεράς. Είπε: «Οι αριστεροί άνδρες είναι βράχοι! Πιστεύουν ότι δεν είναι σεξιστές επειδή είναι αριστεροί. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο στον κόσμο»!
Είπε μάλιστα ότι ο Πάμπλο και ο Πέδρο τα βρίσκουν μεταξύ τους. Όπως είπε, «κατανοούν ο ένας τον άλλο πολύ καλύτερα από ό,τι καταλαβαίνω εγώ αυτούς. Μας έχουν κυκλώσει οι μάτσο από όλες τις πλευρές»!
Και επίσης: «Εγώ πρέπει να ανήκω σε κάποιον. Λένε ότι ανήκω στον Ιγκλέσιας ή στον Ερρεχόν (σ.σ. ηγέτη του κόμματος Mas Pais), αλλά όχι στην Μόνικα Γκαρθία ή στην Άντα Κολάου. Είμαι των κυρίων»…
Επιπλέον, καιρό τώρα στην Ισπανία γίνεται μύλος, διότι με τον νόμο «μόνο το ναι είναι ναι», σχετικά με την συναίνεση στο σεξ, μειώθηκαν οι ποινές ή βρέθηκαν εκτός φυλακής πάνω από εκατό βιαστές. Και ενώ όλοι είδαν τις συνέπειες αυτού του νόμου, η Μοντέρο επέμεινε με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί κρίση μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων!
Γαλλία: Στο επίκεντρο οι Ανυπότακτοι και οι Πράσινοι
Άλλη μια απόδειξη ότι η αριστερά, που στα χαρτιά έχει τα φεμινιστικά ζητήματα ψηλά στην ατζέντα της, αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί την σεξουαλική βία στις τάξεις της, είναι η Γαλλία.
Πέρσι, η γαλλική αριστερά συγκλονίστηκε από την αποκάλυψη σειράς σκανδάλων σεξουαλικής βίας. Στις αρχές του καλοκαιριού του 2022 ο πρώην υπουργός Νταμιέν Αμπάντ είχε καταγγελθεί για βιασμό. Επί του προκειμένου, ο Πρόεδρος Μακρόν κατηγορείται ότι δεν τον απομάκρυνε αμέσως, αλλά στο πλαίσιο ενός ανασχηματισμού. Για βιασμό καταγγέλθηκε και ο υπουργός Εσωτερικών Ζεράρ Νταρμαμέν, ωστόσο η υπόθεση πήγε στο αρχείο.
Αλλά η Αριστερά το τερμάτισε: Τον Σεπτέμβριο του 2022, η εφημερίδα Le Canard Enchaîné, αποκάλυψε πως ο Αντριέν Καντνάν, «εθνικός συντονιστής» (στην ουσία αντιπρόεδρος του κόμματος) της «Ανυπότακτης Γαλλίας» του Ζαν Λυκ Μελανσόν, είχε μηνυθεί από την πρώην σύζυγό του για ενδοοικογενειακή βία.
Ο Καντνάν παραιτήθηκε από τα κομματικά του καθήκοντα, παραδεχόμενος ότι το διαζύγιό του είχε οδηγήσει σε κάποιες «διαμάχες», συμπεριλαμβανομένου ενός χαστουκιού κατά της συζύγου του! Παραδέχθηκε επίσης ότι την εμπόδισε να φύγει και της αφαίρεσε το κινητό!
Αλλά ο Μελανσόν έσπευσε να… εξυμνήσει τον φέρελπι πολιτικό, με ένα Tweet: «Η κακοήθεια της αστυνομίας, η δημοσιογραφική ηδονοβλεψία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εμπλέκονται στο συγκρουσιακό διαζύγιο μεταξύ του Αντριέν και της πρώην συζύγου του, Σελίν. Ο Αντριέν τα πήρε όλα πάνω του. Επικροτώ την αξιοπρέπεια και το θάρρος του και επιβεβαιώνω την εμπιστοσύνη και τη στοργή μου».
Όπως καταλάβατε, στη Γαλλία έγινε χαμός! Κάποιοι σχολίασαν πως «για την Αριστερά η παραδοχή της ενοχής αποτελεί απλά ειλικρίνεια και θάρρος»!
Και πριν προλάβει να κοπάσει ο θόρυβος, η γαλλική φεμινιστική συλλογικότητα NousToutes αποκάλυψε ότι είχε υποβληθεί καταγγελία μέσω του εσωτερικού συστήματος καταγγελιών του κόμματος των Πρασίνων, εναντίον του επικεφαλής του κόμματος Ζυλιέν Μπαγιού, ο οποίος παραιτήθηκε από συμπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων.
Σοκ προκλήθηκε από το γεγονός ότι η υπόθεση ήταν γνωστή στο αρμόδιο κομματικό τμήμα καταγγελιών, αλλά οι συνέπειες καθυστέρησαν.
Μέσα στην σύγχυση και ενώ το ένα σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο, ακόμη και ο αρχηγός των Σοσιαλιστών, Ολιβέρ Φορ, τάχθηκε υπέρ μιας… ηπιότερης αντιμετώπισης.
Η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν αποφάνθηκε: «Προφανώς είναι εξαιρετικά σοκαριστικό να υπάρχει κάποιος ο οποίος θεωρεί σχεδόν ασήμαντη την ενδοοικογενειακή βία».
Το Γαλλικό Συμβούλιο για την Ισότητα των Φύλων (HCE) ζήτησε να διεξάγεται ανεξάρτητη έρευνα για όλους τους βουλευτές μετά τις εκλογές, πριν αυτοί αναλάβουν τα καθήκοντά τους, ώστε αν προκύπτει θέμα να απομακρύνονται αμέσως από τις θέσεις τους.
Γερμανία: Βιαστής ο σύντροφος της προέδρου!
Σειρά σκανδάλων σεξουαλικής βίας συγκλόνισαν πριν από έναν χρόνο το γερμανικό κόμμα της Αριστεράς «Ντι Λίνκε». Η κρίση υπήρξε τόσο μεγάλη που τον Απρίλιο του 2022 η συμπρόεδρος του κόμματος Σουζάνε Χένινγκ-Βέλσοου παραιτήθηκε από το αξίωμά της, δηλώνοντας ότι αδυνατεί να εργαστεί με όλες τις δυνάμεις της για την αντιμετώπιση των «κραυγαλέων ελλειμμάτων» του κόμματος όσον αφορά σε σεξιστικές συμπεριφορές ανώτερων στελεχών του.
«Ζητώ συγγνώμη από όσους επλήγησαν και στηρίζω κάθε προσπάθεια που είναι τώρα απαραίτητη προκειμένου η Αριστερά να γίνει ένα κόμμα στο οποίο ο σεξισμός δεν έχει καμία θέση», δήλωσε η κυρία Χένινγκ-Βέλσοου, που είχε αναλάβει από κοινού την προεδρία του κόμματος με την Ζανίν Βίσλερ, τον Φεβρουάριο του 2021.
Νωρίτερα, το περιοδικό Der Spiegel είχε αποκαλύψει ότι στις τάξεις της κομματικής οργάνωσης στην Έσση, από την οποία προέρχεται η συμπρόεδρος του κόμματος Ζανίν Βίσλερ, υπήρξαν καταγγελίες για περιστατικά σεξουαλικής βίας, κατάχρησης εξουσίας και γενικά για «τοξική φαλλοκρατική κουλτούρα», με θύματα ακόμη και ανήλικες.
Σε μια περίπτωση, μια από τις καταγγέλλουσες είπε ότι βιάστηκε από τον σύντροφο της Βίσλερ, ο οποίος μάλιστα μετά από το γεγονός της άφησε και… ευχαριστήριο σημείωμα. Η κοπέλα επικοινώνησε με την Βίσλερ και της έστειλε το σημείωμα, αλλά εκείνη αδιαφόρησε.
Όταν η υπόθεση αποκαλύφθηκε, η Βίσλερ ομολόγησε ότι είχε ενημερωθεί, αλλά από την καταγγελία δεν προέκυπτε πως δεν υπήρχε συναίνεση!
Στους κόλπους του Ντι Λίνκε ξέσπασε κανονικός εμφύλιος, με τον επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος Ντίτμαρ Μπαρτς να ζητά να τερματιστεί η εσωκομματική σύγκρουση και να δηλώνει στο πρώτο κανάλι της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD, ότι η Αριστερά πρέπει να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη τις καταγγελίες, να συνταχθεί με τα θύματα, να δώσει κάθε πληροφορία που έχει στη διάθεσή της και να εξαγάγει τα αναγκαία συμπεράσματα.
Δεν γνωρίζω αν κατά την συνάντησή του με την ηγεσία του «Ντι Λίνκε» στο πρόσφατο ταξίδι του στο Βερολίνο συζήτησε τέτοια θέματα ο κ. Τσίπρας…
Βρετανία: Οι Εργατικοί στο στόχαστρο
Πολλά υπήρξαν τα σκάνδαλα σεξουαλικής παρενόχλησης και στην βρετανική πολιτική σκηνή. Σε σημείο που πέρσι τέτοιον καιρό, η υπουργός Εμπορίου Αν-Μαρί Τριβέλιαν κάλεσε τους άνδρες συναδέλφους της να… κρατάνε τα χέρια τους μέσα στις τσέπες τους!
Πολλά από αυτά τα σκάνδαλα έχουν οδηγήσει σε παραιτήσεις – ανάμεσά τους και ο πρώην υπουργός Άμυνας Σερ Μάικλ Φάλον, που κατηγορήθηκε για σεξιστικό σχόλιο εις βάρος γυναίκας συναδέλφου του, τον Νοέμβριο του 2017.
Εκείνη την περίοδο, στο προσκήνιο βρέθηκαν δύο βουλευτές των Εργατικών, οι Κλάιβ Λούις και Κέλβιν Χόπκινς. Ο 76χρονος Κέλβιν Χόπκινς, προσωπικός φίλος του τότε αρχηγού του κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν, κατηγορήθηκε από 26χρονη ότι της έστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα με σεξουαλικά υπονοούμενα. Το Εργατικό Κόμμα τον έθεσε σε διαθεσιμότητα, πλην όμως ο Κόρμπιν τον αναβάθμισε στην κοινοβουλευτική ομάδα!
Τις προάλλες, σε μια αντιπαράθεση στη Βουλή, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ κατηγόρησε τον σημερινό ηγέτη των Εργατικών, Σερ Κηθ Στάρμερ, ότι ως προϊστάμενος της εισαγγελίας είχε λάβει μέρος σε διασκέψεις στην διάρκεια των οποίων σε 21 ενόχους σεξουαλικών εγκλημάτων δεν επιβλήθηκαν ποινές κάθειρξης. Με τον Στάρμερ να δικαιολογείται ότι οι δικαστές είχαν ενημερωθεί πως δεν υπήρχε χώρος στις φυλακές!
Η βία δεν έχει χρώμα και κόμμα
Και για να τελειώνουμε: Η βία κατά των γυναικών και οι γυναικοκτονίες δεν έχουν καμία σχέση με το ποιος κυβερνά:
Η Αυστρία, μια ιδιαίτερα ασφαλής χώρα, παρουσιάζει ένα ανησυχητικά υψηλό ποσοστό γυναικοκτονιών, ένα από τα υψηλότερα στην ΕΕ. Από το 2010 ως το 2020, με διαφορετικές κυβερνήσεις, τη ζωή τους έχασαν 319 γυναίκες.
Στη Γαλλία, μόνο το 2021 καταγράφηκαν 208.000 θύματα ενδοοικογενειακής βίας και 122 γυναικοκτονίες – μια αύξηση της τάξης του 20% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Σύμφωνα με το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών, από το 2017 ως το 2021, διπλασιάστηκε ο αριθμός βιασμών και αποπειρών βιασμών που καταγγέλλονται, περνώντας από τους 16.900 σε 34.300.
Στην (φεμινιστική και σοσιαλιστική) Ισπανία, μόνο τον (μαύρο) Δεκέμβριο του 2022 σημειώθηκαν δέκα γυναικοκτονίες, ενώ από το 2003 μέχρι τα τέλη του 2022 είχαν καταγραφεί 1.179 βίαιοι θάνατοι γυναικών.
Στην Ιταλία, το 2022 σημειώθηκαν πάνω από 100 γυναικοκτονίες.
Δεκαεπτά γυναίκες δολοφονήθηκαν τις τελευταίες 17 εβδομάδες στη Σουηδία.
Στη (σοσιαλιστική) Πορτογαλία το κόστος της βίας κατά των γυναικών υπολογίζεται σε 8,4 δις ευρώ ετησίως. Συνολικά στην ΕΕ το ετήσιο κόστος της έμφυλης βίας υπολογίστηκε το 2021 σε 388 δις ευρώ. Ειδικά η βία κατά γυναικών (το 79% των περιπτώσεων) κοστίζει ετησίως 289 δις ευρώ.
Στο Μεξικό του «συντρόφου» ΑΜΛΟ 3.462 γυναίκες δολοφονήθηκαν στη διάρκεια του 2021. Εδώ και δύο χρόνια, καθημερινά δολοφονούνται δέκα γυναίκες.
Στη Βραζιλία του «συντρόφου» Λούλα κάθε έξι ώρες δολοφονείται μια γυναίκα.
Στη Βενεζουέλα του «συντρόφου» Μαδούρο, μόνο το 2020 σημειώθηκαν 230 γυναικοκτονίες.
Τέλος, υπενθυμίζω ότι ο Βέλγος καλλιτέχνης Γιαν Φαμπρ καταδικάστηκε πριν από ένα χρόνο από δικαστήριο της Αμβέρσας για βία, σεξουαλική παρενόχληση και σεξουαλικό εκβιασμό των χορευτριών της ομάδας του.
Πρόκειται για τον άνθρωπο τον οποίο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έφερε στην Ελλάδα το 2016 και τον διόρισε διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ, ενώ ο κ. Τσίπρας τον είχε υποδεχθεί μετά βαΐων και κλάδων και ξεναγήσει στο Μέγαρο Μαξίμου. Προφανώς δεν γνώριζε το ποιόν του. Αλλά και δεν εξέδωσε καμία ανακοίνωση μετά την καταδίκη…
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
