Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος ασπρόμαυρης ελληνικής ταινίας της δεκαετίας του 60, ως παράφραση της γνωστής ταινίας «αμάρτησα για το παιδί μου».
Όμως η αλήθεια είναι διαφορετική. Το «αμάρτησα για την έδρα μου» είναι ο τίτλος που αποτυπώνει την στάση που αναμένεται να υιοθετήσουν οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, όταν έρθει η ώρα στο κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της ψήφισης των νέων μέτρων. Μία ώρα που, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, δε θα αργήσει πολύ.
Χωρίς αμφιβολία, μόλις ανακοινωθεί ότι η «περίφημη συμφωνία» βρίσκεται στην τελική ευθεία πριν από την ολομέλεια του κοινοβουλίου, τα τηλεοπτικά «παράθυρα» θα γεμίσουν από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να πείσουν το κομματικό τους ακροατήριο ότι «όλα είναι καλά» και πως μοναδικός τους στόχος είναι η ανάκαμψη της χώρας. Ούτε λόγος για τις νέες μειώσεις σε συντάξεις και αφορολόγητο.
Την ώρα που η πλειοψηφία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ θα εκφράζει την «οδύνη» της για τα μέτρα που η δική τους κυβέρνηση θα φέρνει προς ψήφιση, οι ίδιοι άνθρωποι θα τονίζουν ότι θα τα ψηφίσουν ώστε να παραμείνουν στην εξουσία, χωρίς βεβαίως να το αποδέχονται δημόσια.
Ο ορισμός του παραλόγου; Όχι, απλώς ο ορισμός του πολιτικού καιροσκοπισμού και της απόδειξης ότι «το παιχνίδι έτσι παίζεται».
«Μοναδικός συνεκτικός δεσμός της κυβερνητικής συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι η λατρεία για εξουσία και ο στόχος να ελέγξουν κάθε τομέα της δημόσιας ζωής» αναφέρουν πηγές της ΝΔ που προβλέπουν πως όταν τα μέτρα έρθουν στη Βουλή, τα όποια συνειδησιακά ζητήματα των βουλευτών θα υποχωρήσουν μπροστά στο κομματικό συμφέρον. Ασφαλώς δε θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που πριν από μερικά χρόνια αποκαλούσαν «γερμανοτσολιάδες» τους συναδέλφους τους που τάσσονταν υπέρ του μνημονίου.
Όσο οι μήνες περνάνε και τα σημάδια από το κυβερνητικό στίγμα του ΣΥΡΙΖΑ γίνονται εντονότερα, τόσο το συμπέρασμα γίνεται πιο «κρυστάλλινο».
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να ισορροπήσει στην προσπάθεια μετασχηματισμού του από ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας του 3% σε ένα κόμμα εξουσίας του 35%.
Από την ελπίδα της χώρας και την αναγέννηση της οικονομίας , που είχε ως σημαία στα πρώτα του χρόνια, έχει πλέον ταυτιστεί με την αποτυχία, τη μιζέρια και την κοινωνική κατάθλιψη. Ό,τι και αν λέει, ό,τι και αν κάνει, προσκρούει πάνω σε ένα τείχος δυσπιστίας, απόρροια των ψεμάτων και της διαχειριστικής ανεπάρκειάς του.
Δυστυχώς πέρα από τα ψέματα που έχουν σημαδέψει καταλυτικά την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας (κατάργηση μνημονίου με ένα άρθρο κλπ), στην πλάτη της Κυβέρνησης προστίθεται και η εμφανής σε όλους πια, διαχειριστική αποτυχία της. Στα δύο χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα γύρισε ξανά σε ύφεση. Η πραγματική οικονομία διαλύεται. Η μεσαία τάξη έχει γονατίσει από την υπερφορολόγηση. Η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια έχουν επιστρέψει στην Οικονομία. Τα νοσοκομεία είναι στην χειρότερη κατάσταση από ποτέ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει στην συνείδηση των Ελλήνων, όπως καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις, αλλά δυστυχώς για όλους μας, καταρρέει μαζί του και η χώρα.
Το κόμμα που στήριξαν όλες οι κοινωνικές ομάδες και όλα τα κοινωνικά στρώματα, ελπίζοντας στα μεγάλα λόγια, είναι πλέον αποξενωμένο. Η αλήθεια είναι σκληρή για το κυβερνών κόμμα.
Την ώρα λοιπόν που ο πρώτος καταρρέει, μένει να φανεί αν ο δεύτερος στις τελευταίες εκλογές μπορεί να περάσει μπροστά και να πάρει την νίκη. Έχει όλα τα στοιχεία να το καταφέρει.
Το πότε, θα απαντηθεί σύντομα, μέσα στους επόμενους μήνες. Το αν τελικώς η πρωτιά αλλάξει όμως χέρια θα το δείξει μόνο η κάλπη, όχι η δημοσκοπική αλλά η εκλογική. Η συνέχεια επί της οθόνης.
