Του Γιάννη Κ.Τρουπή
«Οι διεθνείς συμφωνίες δεσμεύουν τη χώρα. Δεν είναι όμως οι πλάκες του Μωυσή», αλλάζουν». Σε αυτή τη φράση αποτυπώνεται ολόκληρη η στρατηγική που θα ακολουθήσει η ΝΔ, όταν βρεθεί απέναντι ως κυβέρνηση στους δανειστές. Θα είναι εύκολο το έργο της; Προφανώς και όχι, στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όμως πιστεύουν ότι συμφωνίες μπορεί να δεσμεύουν τη χώρα, μπορούν όμως και να αλλάζουν. Και προς το καλύτερο και προς το χειρότερο, σημειώνοντας ότι αυτό εξαρτάται από την αξιοπιστία και την ικανότητα της εκάστοτε Κυβέρνησης.
Όποιος πει ότι η επόμενη κυβέρνηση θα έχει εύκολο έργο προφανώς και θα κατηγορηθεί είτε για αμετροέπεια είτε για υπερβολική αισιοδοξία. Είναι απολύτως παραδεκτό ότι τα πεπραγμένα της όποιας διακυβέρνησης, δεσμεύουν την επόμενη κάτι βεβαίως που αγνοεί, τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής, το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ. Πώς αλλιώς να δικαιολογήσει κάποιος το περίφημο σύνθημα περί «κατάργησης του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο».
Στην ΝΔ θα πρέπει να εκτελέσουν μια πολύ λεπτή άσκηση ισορροπίας, η οποία θα διαρκέσει από σήμερα μέχρι και την ημέρα που πιθανόν να κληθούν να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Από την μία θα πρέπει να ακολουθήσει την οδό της στοιχειώδους πολιτικής σοβαρότητας και να μην προχωρήσει σε υποσχέσεις του τύπου «θα σκίσουμε τα μνημόνια». Υποσχέσεις τις οποίες κανείς δεν μπορεί να τηρήσει σε αυτή τη χρονική στιγμή και το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να αυτογελοιοποιείται εντός και εκτός συνόρων.
Από την άλλη, θα πρέπει να δημιουργήσει το κλίμα και τις προυποθέσεις που θα της επιτρέψει να ελιχθεί, όσο μπορεί αναφορικά με το ασφυχτικό πλαίσιο. Τα περιθώρια είναι μικρά αλλά πάντα υπάρχουν, αρκεί να τα εκμεταλλευθείς εγκαίρως και σωστά.
Σχετικά παραδείγματα υπάρχουν, τα οποία μπορεί να πέρασαν «επικοινωνιακά» στα ψιλά, όμως τη δεδομένη στιγμή έκαναν τη δουλειά τους.
Το 2012, υπήρχε συγκεκριμένη συμφωνία, ωστόσο, η τότε κυβέρνηση κατάφερε οι δημοσιονομικοί στόχοι να μετατεθούν κατά δύο χρόνια.
Το 2014, υπήρχε πάλι συγκεκριμένη συμφωνία, ωστόσο η Κυβέρνηση Σαμαρά κατάφερε και μείωσε συγκεκριμένους φορολογικούς συντελεστές (Φ.Π.Α. στην εστίαση, φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, κ.α.).
Στον αντίποδα υπάρχουν παραδείγματα , που σε δεδομένες συμφωνίες αντί να αφαιρεθούν προστέθηκαν μέτρα.
Για παράδειγμα τα τελευταία δύο χρόνια προστέθηκαν μέτρα ύψους 9 δις ευρώ, σε συνδυασμό με το υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων, τα οποία δεν περιλαμβάνονταν στο Μνημόνιο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2015.
Στην ΝΔ καταστρώνουν το πλάνο τους πάνω στο οποίο θα πατήσουν για να μπορέσουν να ελιχθούν και να επιφέρουν πιθανές βελτιώσεις στο ασφυχτικό πλαίσιο του μνημονίου.
«Θα επενδύσουμε στην αξιοπιστία και στην ικανότητά της να υλοποιήσει διαρθρωτικές αλλαγές ώστε να επιδιώξει σε μεταβολή προς το καλύτερο μιας πιθανής συμφωνίας. Κανένας δε θα μπορέσει να αρνηθεί να συζητήσει με μια αξιόπιστη και ικανή Κυβέρνηση, το ενδεχόμενο να δοθεί στη χώρα μεγαλύτερο δημοσιονομικό περιθώριο». Με αυτόν τον τρόπο περιγράφουν στο γαλάζιο στρατόπεδο τον πυρήνα της τακτικής που θα ακολουθήσει η ΝΔ.
Σύμφωνα με το σχέδιο που καταστρώνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης οι διαρθρωτικές αλλαγές θα είναι εμπροσθοβαρείς και οι περισσότερες θα υλοποιηθούν μέσα στο πρώτο εξάμηνο. Παράλληλα θα υπάρξουν μειώσεις φόρων ύψους 1,5 δις ευρώ, με ταυτόχρονα ισοδύναμα από το σκέλος των δαπανών. Αποκρατικοποιήσεις. Ρύθμιση κόκκινων δανείων για αποκατάσταση της ρευστότητας,επιτάχυνση διαδικασίας απονομής Δικαιοσύνης, αλλαγές στο Κράτος και στην οικονομία αποτελούν την αιχμή του σχεδίου της ΝΔ.
Όλα αυτά βεβαίως θα κριθούν στην πράξη, μια και οι πολίτες ζητούν λύσεις και τις ζητούν εδώ και τώρα.
