Ήταν τόσο καταλυτική η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ που απονομιμοποίησε στο κοινωνικό σώμα στοιχειώδεις και αυτονόητες θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτά που είπε το ΠΑΣΟΚ για τη φορολόγηση των μερισμάτων και τον φόρο μεταβιβάσεων ακίνητης περιουσίας, ήταν περισσότερο συμβολική δήλωση πολιτικής ταυτότητας, με ελάχιστη πρακτική αξία.
Οικονομολόγοι εκτιμούν ότι η μικρή αύξηση της φορολογίας στα μερίσματα, θα προσφέρει στο κράτος περί τα 100 εκατομμύρια. Πιο αισιόδοξος ο εκ των αρχιτεκτόνων του προγράμματος ΠΑΣΟΚ, Νίκος Χριστοδουλάκης, τα ανέβασε σε συνέντευξή του στο ράδιο του ΣΚΑΪ στα 200 εκατομμύρια. Και πάλι ψίχουλα δηλαδή μπρος στον προϋπολογισμό δισεκατομμυρίων του κράτους.
Άλλωστε, εφόσον είναι κλιμακωτή η φορολογία και αφορά εκείνους που λαμβάνουν μέρισμα άνω των 100 χιλιάδων, σημαίνει ότι αυτοί έχουν επενδύσει σε μετοχές δύο ή τρία εκατομμύρια ευρώ. Δεν αφορά στο μέσο Έλληνα. Ωστόσο, αυτός αντιδρά σαν τα σκυλιά του Παβλόφ. Με το που θα ακούσει φορολόγηση τρομάζει και την ξορκίζει, επειδή την έζησε στο πετσί του την περίοδο 2015-19.
Είναι τέτοια η αλλαγή κλίματος, που στο παρελθόν αυτά τα μέτρα θα σκορπούσαν ενθουσιασμό στο κεντροαριστερό ακροατήριο (η πούρα αριστερά θα τα καταδίκαζε ούτως ή άλλως ως δήθεν φιλοτέχνηση του προσωπείου του καπιταλισμού). Οι δε οπαδοί της ΝΔ (δεξιοί ή φιλελεύθεροι) θα τα επιδοκίμαζαν σιωπηρώς για να μην εισπράξουν κατάρες. Ενώ τώρα στα social media έχουν πάρει φαλάγγι Πασόκους και Συριζαίους.
Το ΠΑΣΟΚ βιάστηκε να ανανεώσει το πολιτικό του προσωπικό με όσους τον εκπροσωπούν στα τηλεπαράθυρα. Εντάξει, σαρδάμ της κας Χρονοπούλου, που θα αυξήσει τους φόρους που πλήττουν… τη μεσαία τάξη. Αλλά στον ορυμαγδό λαϊκισμού που θα επιβιώσουν ως τις εκλογές; Τα νέα στελέχη θα είναι άοπλα λόγω απειρίας.
Παράδειγμα: Ας πούμε ότι ήταν κιτρινισμός να ερωτάται η εν λόγω «ποιες επιχειρήσεις θα φορολογήσετε», (αν και δεν υπάρχουν απαγορευμένες ερωτήσεις). Αντί να απαντήσει «εγώ παρουσιάζω την πολιτική θέση, το «ποιες» είναι θέμα του υπουργείου Οικονομικών και των ελεγκτικών του μηχανισμών», τη μια φορά μπλέχτηκε σε σαρδάμ και την επομένη έλεγε «δεν θα σας πω», χωρίς να εξηγήσει λογικά.
Σε παρόμοιο ατόπημα περιέπεσε και ο Στέφανος Παραστατίδης, ένα κατεξοχήν καταρτισμένο θεωρητικά στέλεχος. Μοιάζει μάλλον να έμπλεξε τον φόρο κληρονομιάς με τον ΕΝΦΙΑ. Προανήγγειλε τη μονιμοποίησή του (ή έτσι εξελήφθη), και έτρεχε εκ των υστέρων το ΠΑΣΟΚ να το μαζέψει.
Η διατύπωσή του όταν ρωτήθηκε ήταν: «Οι άμεσοι φόροι, οι οποίοι αφορούν στο φόρο γονικής κληρονομιάς, στο φόρο ακίνητης περιουσίας, αυτός είναι ο ΕΝΦΙΑ, είναι φόροι που ουσιαστικά αφορούν τους έχοντες. Αυτοί είναι φόροι, οι οποίοι θα πρέπει να κρατηθούν, και οι φόροι οι οποίοι θα πρέπει να μειωθούν είναι οι έμμεσοι φόροι».
Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν χάσει από την άγρια φορολόγηση έχασε από την διατήρηση του ΕΝΦΙΑ που είναι φόρος ο οποίος «δεν ρυθμίζεται, καταργείται».
Αναφερόμαστε στο ΠΑΣΟΚ και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ούτως ή άλλως, γι’ αυτές τις εκλογές έχει κλείσει ο κύκλος του. Το ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε ως η ανατέλλουσα αντιπολίτευση επειδή αύξησε την κοινοβουλευτική του δύναμη κατά 40% (όχι σημαντικά, το ίδιο και το ΚΚΕ). Η Αχίλλειος πτέρνα του όμως δεν είναι αυτά τα φάλτσα. Είναι η πολιτική του αρχηγού του. Εάν αυτή δεν δημιουργούσε προβληματισμό στον λαό, τα υπόλοιπα θα περνούσαν ως πταίσματα άπειρων πολιτευτών.
Όταν όμως δηλώνει ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε συγκυβέρνηση με τον Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό, ακόμη και αν χρειαστεί ένας ή δύο βουλευτές, σημαίνει ότι στρώνει τον δρόμο στον Μητσοτάκη για τρίτες εκλογές. Και είναι ηλίου φαεινότερον ότι σε αυτές ο Μητσοτάκης θα εκλεγεί παντοδύναμος, για να αποφευχθεί η παιδική χαρά των εκλογών και να κυβερνηθεί η χώρα.
Το ΠΑΣΟΚ ενδεχομένως να χάσει μεγαλύτερο ποσοστό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι Πασόκοι δεν είναι έξαλλοι Ταλιμπάν όπως η πλειοψηφία των Συριζαίων. Σκέπτονται πιο ορθολογικά. Ενδιαφέρονται για την διακυβέρνηση της χώρας.
Ίσως να ευελπιστεί ότι η ΝΔ θα αναδειχθεί αυτοδύναμη κυβέρνηση και θα κρατήσει το κόμμα του μακριά από τη φθορά. Να γίνει η ΝΔ κυβέρνηση και το κόμμα του αξιωματική αντιπολίτευση. Ίσως παίζει και με την θέση του, εάν πάμε σε τρίτες εκλογές.
