Η καμπάνια του ανεπρόκοπου. Αυτήν τη στοχευμένη προσέγγιση έχει επιλέξει ο Αλέξης Τσίπρα για να προσεγγίσει το προνομιακό, όπως καμώνεται, ακροατήριο των νέων.
Τα στημένα σκετς με δήθεν αδικημένους τελειόφοιτους για να λανσάρει την ατάκα «σε έκοψε η Κεραμέως», συνιστούν ξεκάθαρα τη μετάβαση στην επόμενη φάση ενός σχεδίου πολιτικής εξόντωσης. Η υπουργός Παιδείας στοχοποιήθηκε από την Κουμουνδούρου και τα στελέχη της με φασιστική επιμέλεια και οι κάλπικες συγνώμες του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αρκούν για να απαλείψουν από το συλλογικό υποσυνείδητο τη χυδαία παρομοίωσή της με μια παιδοκτόνο. Ταυτοχρόνως αποτελούν και σήμα αφύπνισης για τα όσα πραγματικά πρεσβεύει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά κυρίως για το όραμα του σε προγραμματικό επίπεδο για την παιδεία.
Επιμένει να λαϊκίζει σε σημείο για το μέτρο που αποκατέστησε το σύστημα «ξέφραγο αμπέλι» που εφάρμοσε ως πολιτική και στην παιδεία η πρώτη φορά.
Η τακτική παραμένει μονότονη: «Γιατί θέλει να πάνε στα ιδιωτικά κολέγια όπως έκανε και με τη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Ποιον χτύπησε με αυτό; Χτύπησε τα παιδιά αυτών των περιοχών, των δυτικών συνοικιών.Όπου έβαλε ένα φραγμό για τα δημόσια πανεπιστήμια για να οδηγήσει περισσότερα παιδιά στην πελατεία των ιδιωτικών κολεγίων», ξιφούλκησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και από το Ίλιον εναντίον του πρωθυπουργού. Με την εμμονή ενός ζηλώτη άλλων εποχών, προγενέστερων και των μνημονιακών, καίτοι η Ελλάδα του 2023 δεν έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα του 2015 ή του 2012, έτη μέσα από τα οποία οποίες αναδύθηκε και διογκώθηκε η σαθρή υπεραξία της πολιτικής οντότητας, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Διότι ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει στη συνταγή του αναχρονισμού, σε μια συγκυρία που η ίδια η εξέλιξη θρυμματίζει ακόμη και τα τελευταία υπολείμματα του γύψου στον οποίο εγκλώβισε και την παιδεία κατά τα χρόνια του στην εξουσία. Τίποτα από αυτά όμως δεν θα έχει καμία αξία εάν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιληφθεί ότι η πολιτική του τορπιλισμού κάθε εκσυγχρονιστικού βήματος είναι ασύμβατη με τις ανάγκες της προόδου που συντελείται και δεν μπορεί να αιχμαλωτίζει καλλιεργώντας νοοτροπίες και ντιλάροντας σε αναταραχές που ανήκουν στο χθες. Είναι αδιανόητο ότι κάποιος από την επιτροπή των σοφών που τον συμβουλεύει ή ότι ένας από τους ομολογουμένως αξιόλογους που επέλεξε για να εντάξει στα ψηφοδέλτια του κόμματος του δεν τον ενημερώνει για τις μεγάλες απαιτήσεις όχι της χρονιάς που ο ίδιος διεκδικεί την πρωθυπουργία αλλά της ερχόμενης δεκαετίας.
Δεν μπορεί η βάση εισαγωγής να είναι η μοναδική έγνοια ενός αρχηγού κόμματος ενώ η χώρα που θέλει να κυβερνήσει προοδευτικά, αξιοποίησε μεν την ευκαιρία της υγειονομικής κρίσης για να κάνει άλματα στον ψηφιακό μετασχηματισμό, αλλά εμφανίζει τεράστιο έλλειμμα στο κεφάλαιο του εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού. Δεν είναι δυνατόν οι «κραυγές» των επιχειρήσεων ή τα καμπανάκια των ευρωπαϊκών θεσμών να μην κινητοποιούν την Κουμουνδούρου. Η Ελλάδα θα χρειαστεί τουλάχιστον επιπλέον 140.000 πληροφορικάριους εντός της προσεχούς επταετίας. Δεν μπορεί τη στιγμή που από το ακαδημαϊκό φυτώριο παράγονται 7000 λιγότεροι νέοι επιστήμονες αυτής της ειδικότητας το μέλημα να είναι η κατάργηση της βάσης εισαγωγής.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπόλογος όταν επενδύει στην κομματική ονείρωξη της επαναφοράς του ιδεοληπτικού μοντέλου που τραυμάτισε τον λειτουργικό ιστό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Να επιδιώκει δηλαδή νέες ανισότητες και να προσπερνά τις επιταγές της εποχής που είναι προσανατολισμένη στην επανεκπαίδευση και στην αναβάθμιση των δεξιοτήτων. Η νέα γενιά κοντά του αλλά μετεξεταστέα, αυτό είναι μάλλον το όραμά του.
