Του Γιάννη Σιδέρη
Η στάμπα της αποτυχίας μας φαίνεται: Στο λυμφατικό ρυθμό ανάπτυξης κατά 1,3%, που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ. Στα πάνω από 15 δισ. νέους φόρους. Στα υπέρογκα πρωτογενή πλεονάσματα που καθορίζει το μνημόνιο από το οποίο υποτίθεται θα βγούμε το καλοκαίρι. Στη συρρίκνωση των τραπεζών που εμείς ανακεφαλαιοποιήσαμε, αλλά η κυβερνητική πολιτική αφελληνοποίησε. Στη δήθεν μείωση της ανεργίας και στο ολοκαύτωμα των πλειστηριασμών, όπου μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά.
Η κυβέρνηση είναι μόνη και το νιώθει. Ο εκρηκτικός συνεταίρος συνέβαλε στη δημιουργία ενός κυβερνητικού διάττοντος αστέρος, αλλά η συνεργασία θα σβήσει ως τέτοια με την κήρυξη των επόμενων εκλογών - εκτός αν έρθουν οι δύο εις κομματικήν σάρκαν μίαν...
Η κυβέρνηση προσπαθεί να αγκιστρωθεί πλέον στην Κεντροαριστερά. Την βλέπει ως σωσίβια λέμβο, προκειμένου να κρατηθεί στον αφρό της εξουσίας. «Ριζοσπάστες αριστεροί, σοσιαλιστές, κομμουνιστές και πράσινοι είναι απαραίτητο να βρούμε μία κοινή βάση, παρά τις διαφορές μας», ανέφερε σε συνέντευξή του ο Αλέξης στην Πορτογαλία. Αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, ένα καλό αριστερό success story. Μας έδειξε το δρόμο ώστε να ακολουθήσουμε την ίδια πορεία».
Όμως δεν ήταν μόνο ο Αλέξης, που με μελιστάλαχτη γλώσσα αποθέωνε την συνεργασία «αριστερών προοδευτικών» δυνάμεων. Ο Νίκος Παππάς διερωτάτο, εκβιαστικά: «Θα έχουμε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσίπρα ή τον Μητσοτάκη; Από αυτά τα ερωτήματα δεν μπορεί να ξεφύγει ο νέος φορέας»! (Λες και προσέτρεξε ο νέος φορέας και του βάζουν όρους)!
Το «brainstorming» είχε συνέχεια και με τον απαραίτητο Παπαδημούλη: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να είναι "ο βασικός εκφραστής των δυνάμεων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα"».
Όλα αυτά σε μία μόνο ημέρα, για να καταδείξουν ανάγλυφα την υπαρξιακή ανησυχία που έχει περιζώσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπουν ότι και αυτός τείνει να μεταβληθεί σε πυροτέχνημα που έλαμψε στο σκοτεινιασμένο ουρανό των μνημονίων, αλλά η λάμψη ξεθωριάζει, αν δεν σβήνει, όχι γιατί ήταν ή δεν ήταν πολύ αριστερός (δεν ήταν καν αριστερός, με την έννοια του αξιακού υποβάθρου που προσδίδουμε στην Αριστερά ), αλλά για την αμβλύνοια με την οποία κυβέρνησε, ξοδεύοντας αστόχαστα τις λαϊκές ελπίδες.
Η Πορτογαλία
Βολεύει τον πρωθυπουργό να αναφέρεται στο παράδειγμα τη Πορτογαλίας. Ναι εκεί συνεργάστηκαν οι Σοσιαλιστές, το Bloco de Esquerda (περίπου ο εκεί ΣΥΡΙΖΑ), το Κομμουνιστικό κόμμα και οι Πράσινοι. Βρήκαν το θάρρος και συνέθεσαν ένα πρωτόγνωρο ιστορικό γεγονός στην ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία. Πολλοί αναρωτήθηκαν αν θα πετύχει. Είχαν άλλωστε διαφορές μεταξύ τους. Στο ζήτημα του ΝΑΤΟ π.χ., τα δύο αριστερά είναι υπέρ της αποχώρησης, οι σοσιαλιστές όχι.
Μόνο που εκεί το Bloco de Esquerda δεν προετοίμασε κρεμάλες, δεν ευτέλισε τους αντιπάλους ως προδότες, δεν ωρυόταν για Τσολάκογλου και Μερκελιστές. Είναι σοβαρός λαός και έχει σοβαρή Αριστερά. Κατανόησαν έγκαιρα ότι η πάλαι ποτέ ένδοξη πατρίδα τους βρισκόταν εν κινδύνω. Και αποφάσισαν από την πρώτη στιγμή να τη σώσουν.
Γι'' αυτό κι έβαλαν πλάτη! Γι' αυτό και φέτος η χώρα εμφάνισε τον υψηλότερο βαθμό ανάπτυξης στην τελευταία δεκαετία! Οι εξαγωγές της βελτιώθηκαν, οι επενδύσεις αυξάνονται, ενώ η άνοδος της ανάπτυξης συνέβαλε στη μείωση του ελλείμματος στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών!
Παράλληλα η χώρα απέκτησε την άνεση να αποπληρώνει πρόωρα τις δόσεις των χρεών της, χωρίς να της ζητηθεί! Έφτασε σε τέτοιο σημείο αξιοπιστίας που ο δικός της υπουργός Οικονομικών, Mario Centeno, εξελέγη πρόεδρος του Eurgoroup για τα επόμενα τουλάχιστον 2,5 χρόνια, στη θέση του Dijsselbloem.
Βλέπετε στις όχθες του Ατλαντικού δεν κατανάλωναν πολιτική ενέργεια και θρασεία κουτοπονηριά να τσακώνονται με τον εκεί Στουρνάρα, για το ριζοσπαστικό θεαθήναι. Προέβησαν στη θέσπιση νόμων για την εξυγίανση του προβληματικού τραπεζικού συστήματος. Συνεχίζουν τώρα με αυστηρότητα τη δημοσιονομική εξυγίανση. Η χώρα αναπτύσσεται θεαματικά μειώνοντας το έλλειμμα και αυξάνοντας συντάξεις και μισθούς, όταν εδώ οι συντάξεις είναι προγεγραμμένες και για το 2019!
Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, η Αυγή με ρεπορτάζ της κλαιγόταν προσφάτως πως «είναι εμφανές ότι στην Πορτογαλία δεν υπάρχει διάθεση για κοινωνικές κινητοποιήσεις». (Κινητοποιήσεις για τις κινητοποιήσεις, το φετίχ των Ελλήνων πάσης ιδεολογικής απόχρωσης! Να κινητοποιηθούν στους δρόμους γιατί; Ενάντια στην θεαματική πρόοδο της χώρας τους;).
Η συνεργασία που ζητεί ο Αλέξης με την Κεντροαριστερά, και με αναγωγή εξ' αντιγραφής στο παράδειγμα της Πορτογαλίας, είναι ένα κέλυφος χωρίς περιεχόμενο. Σημασία δεν έχει το κέλυφος αλλά το περιεχόμενο του. Σε αυτό η Πορτογαλία όντως δείχνει το δρόμο. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξε ότι μπορεί. Λείπει το περιεχόμενο!
