Του Γιάννη Σιδέρη
Σε μια ιστορική αναδρομή του ελληνικού δράματος προέβη ο ESM. Κατ΄ αυτή φαίνεται ότι το 2013 και το πρώτο εξάμηνο του 2014 το δεύτερο πρόγραμμα στήριξης εξελισσόταν εν πολλοίς όπως είχε σχεδιαστεί και για λίγο το 2014 φαινόταν ότι οι προοπτικές της Ελλάδας βελτιώνονταν. Η έκδοση υπενθυμίζει ότι τότε για πρώτη φορά από το 2007 η οικονομία επέστρεψε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά τράβηξε χειρόφρενο. Λογικό ήταν, ερχόταν ο Αλέξης με τα πολλά μελίρρυτα που θα μας οδηγούσαν ελεύθερους από τα τρισκατάρατα δεσμά των μνημονίων στη γη της επαγγελίας.
Έκτοτε πάθαμε αλλά δεν μάθαμε. Χθες η δημοσκόπηση του ΣΚΑΙ έδωσε με αναγωγή επί των εγκύρων τον ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ του 23,7% ως 28,3%, ενώ στην καταλληλότητα για Πρωθυπουργός, παρότι υπερέχει ο Μητσοτάκης με 36% , ο κ. Τσίπρας έπεται με 26%.
Δηλαδή παρόλη την αποτυχία σε όλα τα επίπεδα, παρ' όλες τις «ψευδαισθήσεις - όχι ψέμματα» όπως μας είπε ο Πρωθυπουργός και τα οποία μας στοίχησαν δεκάδες δις, χωρίς να έχει ζητήσει ακόμη συγνώμη από τον ελληνικό λαό, παρόλα όσα έκανε καταβυθίζοντας το μέλλον της χώρας με το τρίτο μνημόνιο, παρόλη την κραυγαλέα έλλειψη στοιχειώδους μόρφωσης, ένας στους τέσσερις Έλληνες τον θεωρεί καταλληλότερο για πρωθυπουργό!
Παραλλήλως βέβαια δεν εντυπωσιάζουν τα ποσοστά προτίμησης που λαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες. Υπάρχει σε τμήματα της κοινωνίας η αίσθηση ότι αυτή η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τους φτωχούς (δεν συνάγεται από τη γενική πολική της αλλά η αίσθηση υπάρχει), ενώ ως ένα σημείο ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μην έχει «απομαγευτεί» από την αίγλη που απολαμβάνει η μεταπολεμική αγιοποίηση της Αριστεράς στη χώρα μας.
Πέραν αυτών υπάρχει και το συμφέρον κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων (π.χ. ο Θύμιος θα κάνει εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ τα Ταξί, όπως κάποτε έκανε τα φαρμακεία ο Λουράντος), ή και μεμονωμένων ατόμων τα οποία προσβλέπουν σε ατομική αποκατάσταση. Κατανοητό και δικαιολογήσιμο το τελευταίο, άνθρωποι είμαστε, καθόλου του Θύμιου – και βέβαια εντελώς απαράδεκτο του Σπίρτζη, που αναβίωσε την χειρότερη έκφραση του παλαιοπασοκισμού στον ΣΥΡΙΖΑ, υπό την ανοχή του Αλέξη.
Εκείνο επίσης που δεν είναι δικαιολογήσιμο είναι το ποσοστό 3,5% που λαμβάνει το κόμμα του Γιάνη. Δεν αντιλέγουμε ότι σε ένα διεθνές συνέδριο για το μέλλον της Ελλάδας και της Ευρώπης, για τις εναλλακτικές δομές οικονομικής διάρθρωσης και θεσμικής δόμησής της, θα είχαν ένα ενδιαφέρον οι απόψεις του – χωρίς να σημαίνει ότι θα ήταν σοβαρές. Πόσο ας πούμε ρεαλιστική είναι η άποψη να αφήσουμε τους υδρογονάνθρακες του Αιγαίου εκεί που βρίσκονται; Λες και στην παγκόσμια γεωστρατηγική του νέου καταμερισμού άντλησης και ωφέλειας των ροών και πηγών ενέργειας, η χώρα θα μπορούσε να επιβιώσει παριστάνοντας ένα γαλατικό χωριό που θα βασίζεται στο rooms to let – γιατί για… Σίλικον Βάλευ δεν μας βλέπω.
Ακόμη και αυτά θα αποτελούσαν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ εναλλακτικών επιστημόνων. Όμως δεν βρισκόμαστε εκεί. Έχει προηγηθεί το κλείσιμο των «ενηλίκων στο δωμάτιο», όπου με τη θεωρία του chicken game που θέλησε να παίξει, λίγο ακόμη θα μας έστελνε χωρίς αλεξίπτωτο στον γκρεμό. Γιατί και γκρεμός θα μπορούσε να ήταν μια κάποια λύση, αρκεί να υπήρχε ο εξοπλισμός – δηλαδή υλική προπαρασκευή του κράτους, η ενημέρωση και η προετοιμασία του λαού γι αυτά που θα έρχονταν.
Τα αποτελέσματα της θητείας Γιάνη τα ξέρουμε, και παρ' όλα αυτά για 390 ψήφους δεν μπήκε στην Ευρωβουλή, ενώ δεν αποκλείεται να μπει στην ελληνική! Το χειρότερο δεν είναι ότι κάποιοι διάβασαν το πρόγραμμά του και συντάχτηκαν με αυτό. Αυτό μπορεί να το έκαναν κάποιοι υποψήφιοι βουλευτές. Μερικοί επειδή συμφωνούν και άλλοι απλώς για να «τρουπώσουν».
Το χειρότερο είναι ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τον επιλέγει όντας δυσαρεστημένη γιατί ο Αλέξης δεν έκανε τον γάιδαρο να πετάξει. Ο Αλέξης τους πρόδωσε και βρήκαν την πιο αυθεντική εκδοχή του.
Όμως ο κ. Βαρουφάκης βαρύνεται με το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό δεν ήταν ωραίες ιδέες αλλά κυβερνητική δράση που στοίχισε στη χώρα και τα αποτελέσματα θα τα υφιστάμεθα για χρόνια . Και ακόμη δεν έχει απολογηθεί γι αυτό!
