Του Γιάννη Σιδέρη
Χαρίεις, έως και περήφανος, ο πρωθυπουργός στην Κέρκυρα κατά την συνάντηση με τον Ιταλό ομόλογό του Paolo Gentiloni, μίλησε μεταξύ άλλων και για την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ιταλική Ferrovie, η οποία - πέραν της εξαγοράς - θα επενδύσει το επόμενο διάστημα στους ελληνικούς σιδηροδρόμους 500 εκ ευρώ. Grand success, αλλά και grand ταπείνωσις για τον άνθρωπο που χαρακτήριζε «προσχεδιασμένο και προμελετημένο το έγκλημα ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ, γιατί ο δημόσιος πλούτος της χώρας δεν είναι τσιφλίκι κανενός». Κήρυσσε δε ως Ροβεσπιέρος ότι θα λογοδοτήσουν ενώπιον του ελληνικού λαού, αυτοί που ξεπουλάνε.
Δεν τα αναφέρουμε, ως περσινά ξινά σταφύλια, που θα έλεγε και ο Τρύφων, γιατί η ατυχής κυβερνητική δράση των τελευταίων ημερών, έχει εσωτερική συνέπεια:
Το εύηχο κάλεσμα επενδύσεων την Κυριακή της ΔΕΘ, έσβησε άδοξα με την απόφαση της Eldorado και την αντήχηση που αυτή βρήκε στα μεγάλα Μέσα του πλανήτη, μέχρι και στους Τimes of India! Η εντεταλμένη παρέμβαση Καρανίκα, προκειμένου να ικανοποιηθεί η ιδεολογική δυσαρέσκεια του στενού ακροατηρίου, ήταν τόσο χοντροκομμένη που λειτούργησε αρνητικά στο Κεντροαριστερό ακροατήριο, που έχει βάλει στη στόχευσή του ο πρωθυπουργός. Το Βατερλό ήρθε με την απόφαση Σταθάκη να προσπαθεί να κατευνάσει την εταιρία και τον διεθνή αντίκτυπο, αρχίζοντας να δίνει πάραυτα τις πρώτες άδειες.
Το ατύχημα με τη μόλυνση του Σαρωνικού θα μπορούσε να γίνει με όποια κυβέρνηση. Όχι γιατί ως τυχαίο γεγονός δεν ήταν προβλεπτό. Προβλεπτά δεν είναι μόνο οι σεισμοί και ο θεομηνίες. Τα ανθρωπογενή δυστυχήματα προετοιμάζονται μέσα από συνδυασμό άπειρων παραγόντων, μεταξύ των οποίων κυρίαρχη θέση έχει ότι η κρατική δομή, σε όλες τις εκφάνσεις της, δεν κάνει τη δουλειά της. Εν προκειμένω δεν κάνει τους κατάλληλους ελέγχους. Χαρακτηριστική ως προς αυτό και η ανακοίνωση της ΠΕΝΕΝ για το 45χρονο πλοίο, αλλά και η δήλωση του αρχηγού του λιμενικού ότι η πλοιοκτήτρια εταιρία είχε απασχολήσει για λαθρεμπόριο καυσίμων το ''12 και το ''13! Και όμως συνέχισε - στην πιο αθώα περίπτωση - με ανασφάλιστο το πλοίο, καθώς λόγω παλαιότητας οι ασφαλιστικές δεν το ασφάλιζαν. Αλλά το πλοίο κυκλοφορούσε με φορτίο μπροστά στα μάτια των αρχών, όχι σε μακρινούς ωκεανούς η σε κόλπους της Αφρικής!
Ας το εκλάβουμε όμως ως τυχαίο γεγονός. Η αντιμετώπισή του με τον υπουργό να βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη γα να χειροκροτήσει τον πρωθυπουργό στην ομιλία και την συνέντευξη (Ποια κυβέρνηση θα εξαλείψει αυτή τη γελοιότητα, να κάνει απόβαση όλη η κυβέρνηση και οι υψηλόβαθμοι μανδαρίνοι των υπουργείων στη ΔΕΘ;), μετά στο Λονδίνο, ενώ διαβεβαίωνε ότι η ζημιά είναι υπό έλεγχο.
Στη συνέχεια άρχισε η φαρσοκωμωδία. Ο αρμόδιος υπουργός είχε - υποτίθεται - θέσει στην διάθεση του πρωθυπουργού την παραίτησή του. Επειδή όμως, όπως είχε πει και ο «γέρος της Δημοκρατίας», μην υποβάλετε παραιτήσεις, γιατί ενίοτε γίνονται αποδεκτές», το ξανασκέφτηκε και δήλωσε ότι έκανε απλώς ένα… λογοπαίγνιο (από τα έξυπνά του προφανώς!). Εξήγησε πως εννοούσε ότι οι παρατήσεις είναι πάντοτε στη διάθεση του πρωθυπουργού - μόνο που αυτό είναι άλλης εντάσεως θέμα. Είναι η αυτονόητη αρχή για κάθε κυβέρνηση (Ίσως οφείλεται και… στον κ. Κουρουμπλή αφού όπως δήλωσε έχει… αγωνιστεί γι'' αυτό το δικαίωμα των πρωθυπουργών, αφού κάποτε ο βασιλιάς δεν άφηνε τον Γεώργιο Παπανδρέου να βάλει τους υπουργούς που ήθελε - μόνο με άγαλμα θα πρέπει η δημοκρατία να τον ανταμείψει). Στην συνέχεια όπως κάποιος κάποτε, τα έβαλε με τον στρατηγό άνεμο, δήλωσε ότι τα ρεύματα φταίνε για τη ρύπανση.
Τον κ. Κουρουμπλή, ως γνωστόν ξεπέρασε ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και μέλος των Οικολόγων Πράσινων, Γιάννης Τσιρώνης. Απαντώντας στο ερώτημα ποιος ευθύνεται για την καταστροφή, απάντησε... πλήρης κυβερνητικής ευθύνης: «Την ευθύνη την έχει μια κοινωνία ολόκληρη και μια παγκόσμια οικονομία εξαρτημένη από το πετρέλαιο και ένα σκληρό λόμπι διεθνές που δεν επιτρέπει να έχουμε επενδύσεις τέτοιες που να προστατεύουμε τις ακτές μας». Ενεοί οι θεατές.
Την ίδια στιγμή δημοσιευόταν η κατάρρευση των εσόδων στο 8μηνο, με τρύπα 1,7 δις ευρώ, ενώ το ΔΝΤ άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο για λήψη μέτρων το 18 (Πώς έλεγε η κυβέρνηση; «κανένα νέο μέτρο»).
Τα ανωτέρω δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους. Έχουν εσωτερικό ενοποιητικό στοιχείο την αδυναμία της κυβέρνησης να κυβερνήσει. Ήρθε στην εξουσία με συνθήματα, χωρίς καν πρόγραμμα ρεαλιστικό που να ανταποκρίνεται στα συνθήματά της. Δεν είχε την στοιχειώδη τεχνογνωσία περί το διοικείν, η ηγεσία της την ελάχιστη επαγγελματική εμπειρία στην πραγματική ζωή, δεν κατανόησε το βάρος της ευθύνης, και διοίκησε με τρόπο που επώασε τις ατυχίες και τις αποτυχίες.
Τα μόνα έργα που έκανε, ήταν αυτά που οι άλλοι είχαν προγραμματίσει, οργανώσει, προχωρήσει. Ακόμη και η περίφημη απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ, αφορά σε προγράμματα των προηγούμενων.
Το λαϊκό «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς» βρίσκει την πλέον χαρακτηριστική δικαίωσή του. Τα μέτρα π.χ. του ''19 και του ''20 που ενδέχεται να έρθουν το ''18, δεν ήταν καθόλου νομοτέλεια. Τα προετοίμασε η ίδια με την πολιτική της και θα τα φέρει! Και επειδή εξακολουθεί να μην έχει επεξεργασμένη άποψη για τον τρόπο του κυβερνάν, το πλέον πιθανό είναι η κατιούσα να συνεχιστεί.
(φωτογραφία: SOOC)
