Νέος αγριεμένος καπετάνιος προέκυψε παρά τω Πολάκη. Ο Χρήστος Σπίρτζης μιλώντας σε κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ Πεντέλης, μεταξύ άλλων προέβη στην «εκφοβιστική» δήλωση: «Θα επαναφέρουμε τη Δημοκρατία, είτε με το καλό είτε με το άγριο».
Βέβαια «το άγριο» αυτονοήτως καταργεί τη δημοκρατία, ως συνθήκης διαλόγου και σύνθεσης, αλλά αυτά είναι μικροαστικές δοξασίες χλιαρών φιλελέδων που δεν έχουν μεταβαπτιστεί στην ζωογόνο μεταμορφωτική δύναμη του ορμητικού λαϊκού κινήματος.
Απόδειξη ο σύντροφος Σπίρτζης που μετεβλήθη από μεσαίο πολιτικό γραφειοκράτη της πασοκικής κυβερνητικής εξουσίας, σε αρειμάνιο μπαρουτοκαπνισμένο καπετάνιο. Ίσως ήταν εμπνευσμένος και από την ατμόσφαιρα στο στάδιο του Απόλλωνα της Πάτρας, όπου οι σύντροφοι υποδέχτηκαν τον πρωτοκαπετάνιο Αλέξη, υπό τους ήχους του θουρίου του ΕΑΜ.
Ο ίδιος έδωσε εξηγήσεις λέγοντας ότι το «άγριο» σημαίνει ότι θα πηγαίνουν κάθε μήνα στη Δικαιοσύνη γι’ αυτά που κάνει η κυβέρνηση, με τα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, κλπ. Προς το παρόν βέβαια στην κοινοβουλευτική αξιολόγηση περισσότερο ως «πραξικόπημα» μοιάζει η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να απέχει των ψηφοφοριών της Βουλής.
Στην οποία Βουλή τους έστειλε ο λαός για να ελέγχουν, να επικρίνουν και φυσικά να καταψηφίζουν όταν θεωρούν αναγκαίο. Αλλά οπωσδήποτε να μετέχουν των ψηφοφοριών. Αν δεν το πράττουν συμβάλλουν σε αλλοίωση της θεσμικής διαδικασίας και απιστία στη λαϊκή εντολή. Αλλά δεν είναι μόνο ο κατά τα άλλα συμπαθής Σπίρτζης (εντάξει ήταν και ο Πολάκης μαζί αλλά αυτού ο… βελούδινος λόγος δεν αποτελεί πλέον είδηση. Άλλωστε το έχει τάξει. Θα τους βρει έναν - έναν τους δεξιούς. Οπότε, ο,τιδήποε άλλο να πει, παρέλκει ενδιαφέροντος).
Είναι και όλος ο ΣΥΡΙΖΑ. Η γραμματέας της Κ.Ο. Γεροβασίλη υποστηρίζει πως το κόμμα ασκεί την επιτυχημένη κοινοβουλευτική δραστηριότητά του, υλοποιώντας στο ακέραιο τη θεσμική αποστολή του, ελέγχοντας και αποκαλύπτοντας τη δράση της χειρότερης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης!
Δεν τους περνάει από το μυαλό να είναι πιο μετριοπαθείς, Να συντονιστούν με το κοινό αίσθημα, να μην υπερβάλλουν στις κρίσεις τους με τα φανταστικά χαρακτηριστικά που προσδίδουν στην κυβέρνηση, όπως «χειρότερη» και «ακδροδεξιά», και να μην εκτοξεύουν συνθήματα στυλ «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης», ή «Η δημοκρατία αντεπιτίθεται», ώστε να μην δημιουργούν απέχθεια στους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, από τους οποίους εξαρτάται η ανάδειξή τους στην εξουσία.
Συντονίζονται με ένα ακραίο, τοξικό και ανορθολογικό κοινό, του οποίου ανατροφοδοτούν την τοξικότητα (και το μεγαλύτερο μέρος του κοινού αυτού αποτελείται από το αυριανικό ΠΑΣΟΚ). Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται και προσωπικά στον Μητσοτάκη σαν κάτι χειρότερο από τον Παπαδόπουλο και τη χούντα (άλλωστε και στα σόσιαλ μίντια διαβάζουμε για «χούντα Κούλη»). Προς το παρόν τον θεωρούν κάτι ελαφρύτερο από τον… Χίτλερ. Δεν ξέρουμε αν στο μέλλον θα τον… αναβαπτίσουν.
Κάποιοι αναλυτές εκτιμούν ότι ο Τσίπρας ακολουθεί αυτή την πολιτική επειδή έχει αποδεχθεί το μοιραίο. Προβλέπει ότι θα χάσει και θέλει να συσπειρώσει το ακροατήριό του, ώστε το αποτέλεσμα των εκλογών να μην απέχει από εκείνο του 2019. Έτσι θα κατοχυρώσει τη θέση του στην αρχηγία (όχι ότι υπάρχει και κανένας που μπορεί να τον αμφισβητήσει. Η Ομπρέλα αμφισβητεί πτυχές της πολιτικής του, όχι τον ίδιο ως πρόσωπο. Άλλωστε δεν έχουν κι άλλον).
Μπορεί να ισχύει αυτό, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο: Αυτό είναι η πολεμική πολιτική κουλτούρα Τσίπρα. Δεν του αρκεί να έχει απέναντι αντιπάλους. Πρέπει να έχει εχθρούς. Τότε αναδύεται από τη μετριότητα και «λάμπει». Άλλωστε έχει υπέρ του την περίοδο 12-15. Με αυτή την εχθροπαθή συμπεριφορά έγινε Πρωθυπουργός.
Βέβαια τότε ήταν άλλες οι κοινωνικές συνθήκες και ένα έμπυρο πλήθος. Αυτό προσπαθεί να κάνει. Να τις επαναφέρει. Γι’ αυτό δεν θα είναι έκπληξη αν επενδύσει στην αστάθεια και δεν αναγνωρίσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Ή το αναγνωρίσει με πολλές επιφυλάξεις και καταγγελίες. Θα πρέπει να έχει κάποια δικαιολογία για να καταγγέλλει τη χούντα Μητσοτάκη και την επόμενη τετραετία.
