Το χθεσινό πρωτοσέλιδο αθηναϊκής εφημερίδας δεν θα έπρεπε να είναι είδηση για τον πολύ απλό λόγο ότι πρόκειται για πάγια πολιτική της Τουρκίας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε εξυπηρετούσε τον Χίτλερ, σήμερα θλιβερούς υποστηρικτές του που επιθυμούν να σπείρουν τον τρόμο και τον όλεθρο, στυγνούς τρομοκράτες.
Η Τουρκία βρίσκεται πρώτη στη λίστα χωρών (Πορτογαλία, Ισπανία, Αργεντινή, Σουηδία) μελέτης -καταπέλτη του Γραφείου Ειδικών Ερευνών State Department που συνέταξε ο επικεφαλής ομάδας ιστορικών William Slany το 1998 όταν ξεκίνησαν οι διεθνείς διασκέψεις για την απονομή δικαιοσύνης στα θύματα των Ναζί.
Η μελέτη κατέληγε ότι, για όσο διάστημα η Ευρώπη αιματοκυλιόταν, η Τουρκία πενταπλασίασε το απόθεμα χρυσού της ξεπλένοντας στις τράπεζές της τον εθνικό χρυσό κατεχομένων χωρών, θύματα του Ολοκαυτώματος και άλλες πηγές πλούτου, συνολικού ύψους 300 εκ. δολαρίων ( αξία το έτος 2000 περί τα 2, 6 δις δολάρια). Με τα χρήματα εκείνα η Γερμανία αγόραζε πρώτες ύλες που τη βοηθούσαν να συνεχίσει τον πόλεμο από τις κατ’ ευφημισμόν ουδέτερες χώρες, τρεις εκ των οποίων σημερινοί μας εταίροι στην ΕΕ. Εννοείται δε ότι, με τη λήξη του πολέμου όσα ξέμειναν στα ταμεία τους, προστέθηκαν στη βοήθεια Μάρσαλ που έλαβαν καίτοι δεν υπέστησαν οι ίδιες καταστροφές αφού δεν συμμετείχαν στον πόλεμο.
Να υπενθυμίσω στο σημείο αυτό ότι η χώρα μας ακόμα «διεκδικεί», αλλά σε εισαγωγικά, να αποζημιωθεί από τη Γερμανία για τις ζημιές που υπέστη και, κυρίως, για το ταπεινωτικό κατοχικό δάνειο, καθώς υπήρξε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που ενώ ο λαός της πέθαινε από ασιτία δάνειζε τον στρατό κατοχής της για να μπορεί να σιτίζεται ! Είναι, πραγματικά, από τις περιπτώσεις εκείνες που ο ιστορικός στέκει αβοήθητος να καταλάβει με την όποια λογική τη συνέχεια των γεγονότων. Μία συνέχεια που, παρά τα όσα ισχυρίζονται οι πολιτικοί της χώρας μας, δεν έστειλε τη γείτονα στο περιθώριο, αλλά τη διατηρεί ως χώρα επιρροής στο διεθνές προσκήνιο.
Θα μπορούσε η περίπτωση να συνιστά εποπτικό μάθημα Ιστορίας για τον πολιτικό κόσμο της χώρας μας, αρκεί και ο ίδιος να ήθελε να μάθει. Γιατί είναι γεγονός αποδεδειγμένο πως δεν θέλει. Με τον ίδιο τρόπο που το παλαιοκομματικό κατεστημένο, το οποίο επέστρεψε από την αυτοεξορία του στο εξωτερικό όπου παρέμενε διάγοντας ειρηνικό βίο όταν οι Έλληνες ήρωες έχυναν το αίμα τους στα μέτωπα, για να κυβερνήσει τη χώρα μετά τη λήξη του πολέμου περιοριζόμενο σε χειρονομίες αβροφροσύνης προς τους Συμμάχους μας, με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρεται και σήμερα.
Παρακολουθούσα χθες στο κρατικό κανάλι έναν θλιβερό διάλογο εκπροσώπων κομμάτων για το ζήτημα των υποκλοπών και ομολογώ ότι αισθάνθηκα θυμό για τον αλαζονικό κι ειρωνικό ύφος λόγου, όλων ανεξαιρέτως ! Δεν ξέρω πραγματικά με ποιο τρόπο μπορούν να πεισθούν να αλλάξουν γραμμή πλεύσης, αλλά πρέπει να τους θυμίσει κάποιος πως η ζωή είναι αλλιώς και πως ο κόσμος στον οποίο έχουν αυτοεγκλωβισθεί είναι πλαστικός και ψεύτικος. Δεν τους αγαπά ο κόσμος, πλην των πληβείων της στενής εκλογικής τους πελατείας και όσων λίγων σπεύδουν να τους σφίξουν το χέρι για μια φωτογραφία που θα ανεβάσουν μετά στα μέσα για την αυτοπροβολή τους.
Με την κοινωνία σε απόγνωση, τους θεσμούς σε διάλυση, τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος και τη διαρκή εχθρική απειλή, που με μαθηματική εκτίμηση δεν πρόκειται ούτε να μειωθεί πόσο μάλλον να παύσει, οι πολιτικές ηγεσίες όλων των κομμάτων πρέπει να το ξανασκεφτούν κι ας χρειασθεί να χάσουν ψήφους από κάποιους που δεν θα συμμορφωθούν με τις υποδείξεις των καιρών. Η χώρα αυτή και ο λαός της το αξίζουν…
