Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Συνηθίζουμε να λέμε ότι τα δισεκατομμύρια που κόστισε στον ελληνικό λαό (100 δισ. ήταν αυτά, κατά τον Κ. Ρέγκλινγκ) η διαπραγμάτευση Τσίπρα - Βαρουφάκη το α' εξάμηνο του 2015 ήταν τα ακριβότερα δίδακτρα στην ιστορία της χώρας.
Έχουμε σοβαρούς λόγους να αμφισβητούμε ότι πρόκειται για δίδακτρα, γιατί κάποιος, εν προκειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ, πήρε το μαθηματάκι του μετά την πλαγιομετωπική σύγκρουσή του με την πραγματικότητα τον Ιούλιο του 2015.
Κατ'' αρχάς, δεν ενστερνιζόμαστε αυτή την εκδοχή του αφηγήματος, ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αφελής, ή ακόμα και αθώος, και αγνοούσε την πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω ανεπάρκειας, μπορεί να αγνοεί πώς λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος, αλλά δεν είχε καμία αυταπάτη για το πού οδηγούσε η διαπραγμάτευση Βαρουφάκη.
Άλλωστε, τρανή απόδειξη του ισχυρισμού μας είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άλλαξε ύφος εξουσίας. Παρέμεινε ένα αλαζονικό, αυταρχικό, επηρμένο κόμμα που μέθυσε από την ψευδαίσθηση ότι μπορούσε να πολιτεύεται όπως θέλει, χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν.
Η κορύφωση της ύβρεως σημειώθηκε εκείνο το απόγευμα του περασμένου Ιουνίου στο Ζάππειο, όταν ο πρωθυπουργός φόρεσε γραβάτα και η Ρένα Δούρου αγκαλιαζόταν εκστασιασμένη με τον Πάνο Καμμένο για την επιτυχία της κυβέρνησης να μας βγάλει από τα μνημόνια. Κι αν δεν μεσολαβούσαν τα δραματικά γεγονότα, θα είχαμε επανάληψη αυτής της παραφοράς στις 21 Αυγούστου.
Αυτό το σημείωμα όμως δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Αναρωτιόμαστε αν η τραγωδία στο Μάτι έκανε κάποιους από τους συμπολίτες μας, που είναι έτοιμοι να πολιτευθούν με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και με άλλα κόμματα, να αναλογιστούν τι σημαίνει αυτή η απόφασή τους.
Οι επίδοξοι βουλευτές, που κάποιοι θα γίνουν και υπουργοί, τρόμαξαν καθόλου; Μπήκαν άραγε στη διαδικασία να σκεφτούν αν θα τα κατάφερναν καλύτερα αν ήταν εκείνοι στο τιμόνι του καραβιού; Κατάλαβαν ότι η εμπλοκή στη διακυβέρνηση απαιτεί πολύ περισσότερα από καλές προθέσεις και αντοχή στην έκθεση στη δημόσια σφαίρα; Κατάλαβαν ότι σε μια διαλυμένη χώρα το οποιοδήποτε αξίωμα έχει μόνον ευθύνες και υποχρεώσεις και κανένα προνόμιο ή, έστω, γοητεία;
Από αυτή τη στήλη, αλλά και όλοι στην εφημερίδα, έχουμε στηρίξει με θέρμη το εγχείρημα του Μητρώου Στελεχών, που είναι έργο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μετά και τα τελευταία γεγονότα, ίσως θα ήταν καλή ιδέα όσοι έχουν ήδη επιλεγεί να ερωτηθούν εκ νέου αν εμμένουν στην εμπλοκή τους στη μελλοντική διακυβέρνηση της χώρας.
Όχι για να αποτραπούν, αλλά για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της ευθύνης που θα κληθούν να αναλάβουν. Οι ευθύνες θα είναι μεγάλες ακόμα και για θέσεις που δεν χαρακτηρίζονται θέσεις ευθύνης. Δεν θα υπάρξει καμία περίοδος χάριτος, καμία διάθεση για επίδειξη επιείκειας.
Η χώρα δεν αντέχει άλλη αμετροέπεια, άλλη αλαζονεία και έπαρση. Όσοι σκοπεύουν να εμπλακούν στη διακυβέρνησή της πρέπει να το καταλάβουν. Θα είναι δύσκολα και οι απαιτήσεις θα είναι τεράστιες. Ελπίζουμε να το ξέρουν.
Φωτογραφία intime news
* Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο που κυκλοφόρησε στις 13 Αυγούστου
