Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Κάποτε φώναζαν «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη». Σήμερα λένε ότι... «πάντα θα υπάρχει σύστημα προστασίας α' κατοικίας, όπως κι αν λέγεται».
Ένα ακόμη κάστρο του εγχώριου λαϊκισμού κατέρρευσε, άλλη μία «αυταπάτη» διαλύθηκε.
Το νέο σύστημα «προστασίας της πρώτης κατοικίας» δεν θα είναι νόμος.
Θα είναι συμφωνία «κυρίων» και «προστασία των εξαιρετικά φτωχών».
Οι πιέσεις που δέχεται το τραπεζικό μας σύστημα τους τελευταίους μήνες, η κατάρρευση των μετοχών στο χρηματιστήριο, οι αυστηρές επισημάνσεις του Μάριο Ντράγκι στον ίδιο τον Πρωθυπουργό, τα καθόλου κολακευτικά λόγια που άκουσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στο Eurogroup, τελικά έπεισαν και τους θερμοκέφαλους του Μεγάρου Μαξίμου.
Ο «σκληρός διαπραγματευτής», ανίδεος περί των χρηματοπιστωτικών θεμάτων, «συντονιστής υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης», ξαναδίνει τη σκυτάλη των διαπραγματεύσεων με τις τράπεζες στον «ήπιο και έμπειρο» Γιάννη Δραγασάκη ο οποίος θα αναλάβει να βρει μια χρυσή τομή.
Ο Φλαμπουράρης πίστευε ότι θα καταφέρει να παρατείνει την ισχύ του νόμου Κατσέλη που προστατεύει πρώτη κατοικία μιας οικογένειας αντικειμενικής αξίας έως 280.000 Ευρώ, για έναν ακόμη χρόνο.
Οι τράπεζες εξήγησαν ότι οι στόχοι μείωσης των «κόκκινων δανείων» και ηλεκτρονικών πλειστηριασμών δεν μπορούν να επιτευχθούν αν το 70% των ενεχυριασμένων ακινήτων μένουν στο απυρόβλητο.
Οι τραπεζίτες στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων δέχθηκαν να κατέβει το όριο στα 100.000 Ευρώ.
Ο Δραγασάκης πρότεινε τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές το όριο να μείνει στα 150.000 Ευρώ αντικειμενικής αξίας.
Τότε παρενέβη η Φρανκφούρτη που ανέβασε την πίεση,τον πήχη και τους στόχους εξυγίανσης των τραπεζικών χαρτοφυλακίων ακόμη ακόμη πιο ψηλά. Η Ευρωπαϊκή Ενιαία Εποπτική Αρχή των Τραπεζών, ο SSM , επιμένει ότι πρέπει να υπάρχει ένα ξεχωριστό όριο προστασίας για κάθε μία τράπεζα ξεχωριστά ανάλογα με την «ποιότητα και την ποσότητα» του χαρτοφυλακίου κόκκινων δανείων.
Ο Γιάννης Δραγασάκης συμφώνησε: «Η προστασία της πρώτης κατοικίας θα συνδέεται με την πιστοληπτική ικανότητα του δανειολήπτη, αλλά και με μια στεγαστική πολιτική που πρέπει να έχουμε ως χώρα...»
Με απλά λόγια, η προστασία των οικονομικά αδύναμων νοικοκυριών θα ανατεθεί στα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού. Σήμερα το κονδύλι αυτό δεν ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ.
Όλα δείχνουν ότι το νέο «σύστημα» θα είναι ανάλογο με την προστασία της πρώτης κατοικίας για τα χρέη προς το Δημόσιο. Δεν υπάρχει. Ωστόσο, τα κατασχετήρια του Δημοσίου δεν οδηγούν σε πλειστηριασμούς και εξώσεις φτωχών οικογενειών, απλά δεσμεύουν τα ακίνητα απαγορεύοντας κάθε μεταβίβαση»...
