Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Ξεκίνησαν οι τηλεδιασκέψεις με τους «θεσμούς», με στόχο την προετοιμασία της επίσκεψης του «κουαρτέτου» των επικεφαλής στην Αθήνα, την ερχόμενη Δευτέρα.
Τα πρώτα συμπεράσματα είναι προφανή:
1. Η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να ολοκληρώσει τα 88 προαπαιτούμενα, αλλά η 4η Αξιολόγηση θα κλείσει γιατί …πρέπει να κλείσει.
2. Το ΔΝΤ είναι διατεθειμένο να κάνει υποχωρήσεις προκειμένου να παραμείνει στο Ελληνικό Πρόγραμμα ως δανειστής και μετά τον Αύγουστο του 2018.
3. Η πλειοψηφία των Υπουργών Οικονομικών του Eurogroup έχουν δώσει σαφείς εντολές ότι η «οποιαδήποτε νέα παραχώρηση προς την Ελλάδα για τη διευθέτηση των πληρωμών του Χρέους, πρέπει να συνοδεύεται από υπογεγραμμένο Κείμενο Δεσμεύσεων, υποχρεώσεων, τακτικότατων επιθεωρήσεων και αυστηρής επιτήρησης.
Ενώ ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα προσπαθεί να κλείσει την 4η Αξιολόγηση, ο Αλέξης Τσίπρας θα καταβάλει την τελευταία του προσπάθεια να πείσει τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι πρέπει να του προσφέρουν «περιθώριο πολιτικών ελιγμών» για να συνεχίσει την «μεταρρυθμιστική του πολιτική».
Σ' αυτή την διαπραγμάτευση ο Α. Τσίπρας έχει τρεις «ιερούς στόχους», τρία «ιερά δισκοπότηρα» που όμως με τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνουν να αποτελούν κυνήγι ...ανεμόμυλων:
Συντάξεις. Ο στόχος είναι να αναβληθεί –έστω και κατά 6 μήνες- η εφαρμογή της περικοπής των συντάξεων,με την επίκληση ότι η «οικονομία υπερ-αποδίδει».
Εργασιακά. Ο στόχος είναι τον Αύγουστο να μπορέσει να μιλήσει για επιστροφή στις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις, αλλά και για την επεκτασιμότητα και στην αύξηση του κατώτατου μισθού έστω και κατά 50€.
Αντίμετρα. Ο στόχος είναι αμέσως μετά τον Αύγουστο να εξαγγελθεί η εφαρμογή των «κοινωνικών αντιμέτρων» και κυρίως αυτών που έχουν «αναδιανεμητικό χαρακτήρα» με απλά λόγια επιδόματα σε αναξιοπαθούντες κατά την προεκλογική περίοδο.
Είναι απίθανο να πετύχει ο Τσίπρας και τους 3 κεντρικούς του στόχους. Είναι απίθανο να δεχθούν οι θεσμοί, πολύ περισσότερο το ΔΝΤ, πισωγύρισμα στο μέτρο περικοπής των συντάξεων και στα εργασιακά. Όσον αφορά τα κοινωνικά αντίμετρα, το μόνο που οι θεσμοί θα δεχθούν είναι κάποιες εφάπαξ παροχές, διανομή επιδομάτων που θα βαφτιστούν κοινωνική πολιτική από το υπερ-πλεόνασμα.
Η Κυβέρνηση γνωρίζει ότι αν προσπαθήσει να διώξει το ΔΝΤ από την διαπραγμάτευση, αυτομάτως χάνει έναν σύμμαχο για τη μείωση του Χρέους και ταυτόχρονα υποχρεώνει τους Ευρωπαίους να αυξήσουν ακόμη περισσότερο την αυστηρή επιτήρηση.
Από την πλευρά του το ΔΝΤ έκανε σαφείς υποχωρήσεις:
1.Απέσυρε την απαίτηση του για την κατά 10 δισ. ευρώ κεφαλαιακή ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών,
2.Αποδέχθηκε –με βαριά καρδιά- τους στόχους της Ευρωζώνης για ανάπτυξη και πρωτογενή πλεονάσματα
3.Αποδέχθηκε να μειώσει το μεσοσταθμικό επιτόκιο στις μακροπρόθεσμες προβλέψεις του για την μελλοντική εξυπηρέτηση του χρέους.
Το τελικό συμπέρασμα είναι απλό:
- Η περιβόητη ρύθμιση για το Χρέος θα είναι ψίχουλα διευκόλυνσης των δανειστών, κυρίως για να πάρει πίσω τα λεφτά του το ΔΝΤ και να τακτοποιηθούν τα δάνεια του Μνημονίου ΙΙ. Σε αντάλλαγμα ο Α. Τσίπρας αποδέχεται βαριά επιτήρηση με 4 "επισκέψεις" με προαπαιτούμενα , χωρίς νέα χρηματοδότηση , χωρίς προληπτική γραμμή , χωρίς διασφαλίσεις για τις αγορές.
- Θα χρησιμοποιήσει το μαξιλάρι των 17-19 δις Ευρώ που επαρκεί μόνο μέχρι τα μέσα του 2019.
- Θα υποστεί την περικοπή συντάξεων αλλά θα εξαγγείλει επιδόματα με το μανδύα «κοινωνικών αντιμέτρων».
- Θα προσπαθήσει να πάρει μια ιδέα εργασιακών πρωτοβουλιών ( τυπικές βερμπαλιστικές διορθώσεις στο χαρτί με αδύνατη όμως εφαρμογή , στον κατώτατο μισθό, την επέκταση των κλαδικών συμβάσεων και την επικράτηση των κλαδικών έναντι των επιχειρησιακών συμβάσεων).
Και όλα αυτά προκειμένου να εξετάσει το κατά πόσο μπορεί να παρατείνει έστω και ελάχιστον χρονικό διάστημα την παραμονή στην καρέκλα της εξουσίας ή να έχει έστω ένα επικοινωνιακό χαρτί σε μια ενδεχόμενη προεκλογική περίοδο
