Του Κωνσταντίνου Μαριόλη
Στη σφαίρα της αχαλίνωτης φαντασίας ενός ανθρώπου που σαν άλλος Ιζνογκούντ θα ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, έχει περάσει ο αέναος πόλεμος της κυβέρνησης κατά του Γιάννη Στουρνάρα, αν και οι πιο ψύχραιμοι σύντροφοι του Αλέξη Τσίπρα έχουν πλέον συνειδητοποιήσει ότι είναι ακατόρθωτο να υποχρεώσουν σε παραίτηση τον κεντρικό τραπεζίτη.
Ο υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Μουρμούρας, λειτούργησε από την πρώτη στιγμή που ανήλθε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιορκητικός κριός για την αλλαγή των ισορροπιών στην κεντρική τράπεζα. Μπορεί να αποτέλεσε σύμβουλο του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος είναι σήμερα έξω φρενών μαζί του, και να συνεργάστηκε με τον Γ. Στουρνάρα τα προηγούμενα χρόνια, όμως από τη στιγμή που κέρδισε τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα αυτά αποτέλεσαν παρελθόν.
Στους διαδρόμους της ΤτΕ ήταν κοινό μυστικό ότι ο Γ. Μουρμούρας λειτουργούσε περισσότερο ως εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στην Τράπεζα, καθώς ήταν εμφανέστατη η μεταστροφή στη στάση του. Ο Γ. Μουρμούρας άφησε πίσω τη σχέση του με τον Αν. Σαμαρά και αγνοώντας τον θεσμικό του ρόλο, επέλεξε στην πλειονότητα των περιπτώσεων την αγαστή συνεργασία με το κυβερνών κόμμα και όχι με τον διοικητή. Μάλιστα, ήταν ο μοναδικός από την ΤτΕ που κλήθηκε να καταθέσει στη «θρυλική» Επιτροπή Χρέους της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Αν και οι προσπάθειες αλλαγής των ισορροπιών έπεσαν στο κενό την περασμένη τριετία, ο πολυπόθητος για τον Γιάννη Δραγασάκη «έλεγχος» του Γενικού Συμβουλίου της ΤτΕ επιτεύχθηκε μετά την αποχώρηση του Ηλία Πλασκοβίτη, λόγω λήξης της θητείας του.
Αρκούσε μία ψήφος για να κάνουν δύσκολη τη ζωή του διοικητή, μπλοκάροντας αποφάσεις που αφορούν κυρίως λειτουργικά και διοικητικά ζητήματα, αλλά όχι θέματα νομισματικής πολιτικής, όπως για παράδειγμα ο ELA. Έτσι δημιουργούνται προβλήματα στην καθημερινή λειτουργία της κεντρικής τράπεζας, κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στην τελευταία συνεδρίαση, κατά την οποία η «νέα τάση» κατάφερε να μπλοκάρει τρεις αποφάσεις.
Ο κ. Μουρμούρας δεν είναι μόνο ο επικεφαλής της «αντιπολιτευτικής τάσης» στο Γενικό Συμβούλιο, αλλά στον ίδιο αποδίδονται συχνές διαρροές στον Τύπο κατά του Γ. Στουρνάρα. Όμως, με τέτοιες τακτικές το μόνο που καταφέρνουν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ο υποδιοικητής της ΤτΕ είναι να προσθέτουν ένα ακόμη πρόβλημα στην ευρύτερη αναποτελεσματικότητα των θεσμών στη χώρα.
Διότι ο μοναδικός τρόπος για να εκδιωχθεί ο κεντρικός τραπεζίτης είναι να υπάρξει αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση για ζητήματα που σχετίζονται με τα καθήκοντά του.
Τα όσα έχουν ακουστεί για πρόταση μομφής κατά του διοικητή από το Γενικό Συμβούλιο και ότι έτσι θα καταφέρουν να «ρίξουν» τον Γιάννη Στουρνάρα, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Προφανώς, στην κυβέρνηση δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια και αναζητούν τρόπους εκδίωξης του διοικητή, παρά το γεγονός ότι οι νομικές υποθέσεις που έχουν «σηκώσει» έχουν καταλήξει σε φιάσκο.
Ο μεγάλος εχθρός
Από τον Ιανουάριο του 2015 ο διοικητής της ΤτΕ «ανακηρύχθηκε» μεγάλος εχθρός της νέας τάξης πραγμάτων και μέχρι σήμερα έχουν γίνει αναρίθμητες προσπάθειες για την απομάκρυνσή του. Προσπάθειες οι οποίες ξεπέρασαν κάθε όριο, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν κυβερνητικά στελέχη που δεν σέβονται ούτε θεσμούς, ούτε πρόσωπα, με αποτέλεσμα η κόντρα με τον κ. Στουρνάρα να έχει λάβει διαστάσεις προσωπικής εξόντωσης.
Οι συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, θεωρούσαν ότι η ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την υλοποίηση του αδιανόητου σχεδίου μετωπικής σύγκρουσης με την Ευρώπη και «κατάληψης» του κράτους.
Ακόμα και όταν ο Αλ. Τσίπρας έγινε πιο μνημονιακός από τους μνημονιακούς, δεν σταμάτησαν οι επιθέσεις κατά του Γ. Στουρνάρα, αφού ο κεντρικός τραπεζίτης είχε εξελιχθεί σε κάτι σαν σύμβολο αντιπαράθεσης. Ήταν ο υπουργός Οικονομικών της «κακής» κυβέρνησης Σαμαρά, ενώ εξαιτίας του γεγονότος ότι αφενός επεσήμανε τα κακώς κείμενα και αφετέρου είχε ταχθεί υπέρ της προληπτικής γραμμής στήριξης, έπρεπε με κάθε τρόπο να «σιγήσει». Η μοναδική σχέση που έχει διατηρηθεί σε θεσμικό επίπεδο είναι αυτή μεταξύ του διοικητή της ΤτΕ και του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, παρά τις όποιες δημόσιες διαφωνίες των δύο ανδρών.
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της Παρασκευής 3 Αυγούστου
