Του Γιώργου Φιντικάκη
Το "κράνος" τους αλλιώς αρχίζουν να προβάρουν εσχάτως στο θέμα ΔΕΗ κάποιοι σε κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ. Στρίβοντας το σαν άλλοι λιγνιτωρύχοι από "τα αριστερά προς τα δεξιά", συζητούν τώρα αν δεν το έχουν ήδη προτείνει στην τρόικα, πώληση των γηρασμένων και προς απόσυρση μονάδων της ΔΕΗ, που είναι ουκ ολίγες.
Δέκα από τις συνολικά δεκατρείς ενεργές λιγνιτικές μονάδες της επιχείρησης είναι προγραμματισμένες λόγω ηλικίας να αποσυρθούν μέσα στη διετία 2019-2020. Επί ενός συνολικού στόλου λιγνιτικών μονάδων ισχύος 3.623 MW, τα 2.770 MW (Άγιος Δημήτριος Ι ως IV, Αμύνταιο I-II, Καρδιά I ως IV), ήτοι το 76%, αποσύρονται σε δύο-τρία χρόνια. Εφόσον πει το ναι και η τρόικα, η χρυσή αυτή τομή, γιατί περί αυτού πρόκειται, φαντάζει εύκολη και βολική λύση για όλους. Αφενός για τους τοπικούς βουλευτές της Δυτικής Μακεδονίας αφού δεν θα χαθούν θέσεις εργασίας καθώς ούτως ή άλλες οι μονάδες αυτές θα έκλειναν, αφετέρου για τους ενδιαφερόμενους επιχειρηματίες που ναι μεν θα χρειασθεί να αναβαθμίσουν τα γηρασμένα εργοστάσια τα οποία ωστόσο θα έχουν αγοράσει με ένα υποτυπώδες τίμημα, και φυσικά για την κυβέρνηση που πουλώντας "τα σαπάκια της ΔΕΗ", θα ξεμπερδέψει με ένα ζήτημα, ικανό να προκαλέσει εσωκομματικές και όχι μόνο αναταράξεις.
Είναι τόσο απλά τα πράγματα; Σίγουρα όχι, αφού ουδείς γνωρίζει αν η πρόταση έχει και επίσημα υποβληθεί στους θεσμούς, πως αντέδρασαν, και κυρίως αν αυτή καλύπτει την πίεση για πώληση του 40% του λιγνιτικού και υδροηλεκτρικού δυναμικού της ΔΕΗ. Πάσχει επίσης η πρόταση σε ένα βασικό σημείο, που αποτελεί προαπαιτούμενο για δανειστές και δυνητικούς επενδυτές, ότι πρέπει να συμπεριλάβει στο μείγμα και υδροηλεκτρικά. Από την στιγμή ωστόσο που ακόμη και υπουργοί έχουν φτάσει να συζητούν κατ' ιδίαν (και όχι μόνο) τέτοια σενάρια, το "αγκάθι" ΔΕΗ ίσως τελικά να είναι λιγότερο "αγκάθι" απ' όσο προβάλλεται προς τα έξω.
Τα γεννητούρια της λύσης μπορεί να αποδειχθούν δύσκολα (ήδη από χθες το βράδυ η ΓΕΝΟΠ καλεί σε «έγερση τη Δυτική Μακεδονία και την Αρκαδία») και είναι πολύ πιθανό να προκληθούν τριγμοί. Όταν όμως ακούς υπουργούς, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το liberal.gr, να αποκαλούν ως το "καλό σενάριο", το να πάρουν πίσω οι θεσμοί την πώληση του 17% της ΔΕΗ και να αποδεχθούν αντί να εκποιηθεί το 40% των μονάδων της, να πωληθούν για παράδειγμα το "Αμύνταιο 1" και το "Αμύνταιο 2" που αποσύρονται το 2020, ίσως η λύση να βρίσκεται πιο κοντά απ' όσο φαίνεται.
Ζητείται ευκολοχώνευτη λύση
''Η για να το πούμε πιο πολιτικά, αν τελικά επιτευχθεί στις Βρυξέλλες μια τέτοια συμφωνία, είναι σαν να ακούγονται από τώρα οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για μια πολιτική νίκη εφάμιλλη των άλλων για τις οποίες μιλά κάθε τόσο ο κ. Τσίπρας. Δηλαδή της διατήρησης του 51% του ΑΔΜΗΕ στο Δημόσιο και της κατάργησης του νόμου για τη "μικρή ΔΕΗ".
Το ζητούμενο με άλλα λόγια είναι ο τρόπος με τον οποίο θα "σερβίρει" την όποια συμφωνία πετύχει γύρω από την ΔΕΗ η κυβέρνηση. Πως θα βρεθεί μια λύση που και την τρόικα να ικανοποιεί, και τις υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στο Ευρωδικαστήριο για το λιγνίτη να καλύπτει, και να μπορεί να χωνευτεί από το ΣΥΡΙΖΑ και τις τοπικές κοινωνίες της Δ.Μακεδονίας. Το σενάριο της πώλησης αποσυρόμενων μονάδων σε χαμηλό τίμημα, μαζί με μερικά "νεράκια", δείχνει αυτή την στιγμή το πιο λογικό, υπό την προϋπόθεση φυσικά να το δεχθούν και οι θεσμοί. Ανεξάρτητα ωστόσο από το επικοινωνιακό, και του πως θα βαφτιστεί η συμφωνία ώστε να γίνει πιο εύπεπτη, τι άλλο από πώληση μιας "μικρής ΔΕΗ" είναι ένα πακέτο με παλαιές λιγνιτικές μονάδες και μερικά υδροηλεκτρικά εργοστάσια;
Τα πράγματα θα είναι σαφώς πιο δύσκολα στην άλλη περίπτωση, εφόσον μας πιέσουν να πουλήσουμε το 40% του λιγνιτικού και υδροηλεκτρικού δυναμικού της επιχείρησης. Ακόμη και σε αυτήν όμως την περίπτωση, και παρ' ότι θα τεθεί σε δοκιμασία η συνοχή και η συνέχεια του σχήματος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην διακυβέρνηση, αυτό θα αντέξει. Όχι δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα για τους 153 της κυβερνητικής πλειοψηφίας, τριγμοί θα υπάρξουν, εδώ ωστόσο που έχει φτάσει η κυβέρνηση δεν έχει άλλο περιθώριο παρά να προχωρήσει μπροστά, ακόμη και με κόστος.
Δεν είναι τυχαίο ότι όπως προκύπτει και από προ ημερών ρεπορτάζ του liberal.gr οι αντιδράσεις των βουλευτών της Δ. Μακεδονίας, δεν προδικάζουν άμεση τουλάχιστον καταψήφιση της συμφωνίας στη Βουλή, εφόσον οδηγηθούμε τελικά στο "μοιραίο" για τη ΔΕΗ. Στο υποθετικό ερώτημα "τι θα πράξετε αν τελικά η κυβέρνηση αναγκαστεί να αποδεχτεί πώληση μονάδων", οι τοπικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καλύπτονται όλοι από το γεγονός ότι ακόμη η διαπραγμάτευση είναι ανοικτή, και δεν υπάρχουν οριστικές αποφάσεις. Αν τελικά ωστόσο ανοίξει το θέμα, άλλοι διαμηνύουν ότι θα πράξουν με βάση την συνείδησή τους, και άλλοι αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο να ψηφίσουν το μέτρο εφόσον πρώτα πειστούν ότι διαφορετικά διακυβεύεται ολόκληρη η συμφωνία και το κλείσιμο της αξιολόγησης.
Το δίλημμα θα τεθεί στους βουλευτές στη λογική "αν δεν ψηφίσουμε τα μέτρα, σκοτώνουμε την οικονομία". Η τρόικα το γνωρίζει, γι' αυτό και κορυφώνει την πίεση σε όλα τα μέτωπα, προκειμένου να πάρει όσο μπορεί περισσότερα, ωστόσο στο τέλος, και ενώ η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να υποχωρήσει πιο πέρα δίχως να πάει σε εκλογές, δεν αποκλείεται να χαλαρώσει λίγο η θηλιά.
Τουλάχιστον αυτό ελπίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Υπό αυτήν έννοια ένα μείγμα "μικρής ΔΕΗ" με παλαιές και φθηνές μονάδες, κάποιες καινούργιες, και μερικά υδροηλεκτρικά, ίσως δεν είναι και τόσο δυσκολοχώνευτο όσο φαίνεται, σύμφωνα πάντα με τις σκέψεις κάποιων κυβερνητικών στελεχών.
Έχει περάσει άλλωστε άπειρος πολιτικός χρόνος από τον Ιανουάριο του 2015, όταν το προεκλογικό σποτ των ΑΝΕΛ παρουσίαζε τον "μικρό Αλέξη" ως άπειρο μηχανοδηγό να εκτροχιάζει το τρενάκι του. Από τότε ο μηχανοδηγός έχει φορέσει αλλιώς το καπελάκι του - ή το κράνος μια και μιλάμε για λιγνιτικές μονάδες - στρίβωντάς το από τα αριστερά προς τα δεξιά, και έχει αλλάξει στάση απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, εφόσον αυτές φέρνουν θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Κάπως έτσι θα μπορούσε να παρουσιαστεί και η πώληση μερικών "τελειωμένων" και γηρασμένων προς απόσυρση λιγνιτικών μονάδων.
Διαβάστε ακόμη:
- Κ. Κατσαφάδος: Τι συμβαίνει με τους ειδικούς συμβούλους των 7.000 ευρώ στη ΔΕΗ;
