Του Γιώργου Φιντικάκη
Συστράτευση του πολιτικού κόσμου σε ένα εθνικό σχέδιο αναδιάρθρωσης με έμφαση τις μεταρρυθμίσεις, οι επιδόσεις του οποίου θα συνδέονται με την απομείωση του χρέους, προτείνει ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, επικεφαλής του ομώνυμου ομίλου.
Μιλώντας το βήμα του συνεδρίου του Economist παρουσίασε τη δική του πρόταση για την έξοδο από την κρίση, που συνοψίζεται σε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, όπου θα συναινέσουν όλα τα φίλο-ευρωπαϊκά κόμματα, μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ, με μετρήσιμους στόχους που θα συνδέει τις μεταρρυθμίσεις με τη απομείωση του χρέους.
Το σχέδιο συνοψίζεται σε ιδιωτικοποιήσεις, επενδύσεις με διαδικασία Fast Track όπως έγινε στους Ολυμπιακούς αγώνες, μικρότερους στόχους για πλεονάσματα, μείωση φόρων. Προϋποθέτει ωστόσο, η Ελλάδα να αποκτήσει την ιδιοκτησία του, να το αγκαλιάσει, και α πάρει τις τύχες της χώρας στα χέρια της, όπως είπε ο επικεφαλής της Μυτιληναίος.
Σύμφωνα με τον ίδιο, μια διακομματική συναίνεση σε ένα τέτοιο σχέδιο θα έχει ως αποτέλεσμα να ανακτήσει η Ελλάδα την εμπιστοσύνη στα μάτια των δανειστών. “Ας δώσουν χρόνο οι δανειστές να αποδώσουν οι μεταρρυθμίσεις, γύρω στα 5 ως 7 χρόνια”, είπε ο κ. Μυτιληναίος προσθέτοντας ότι η πρόταση του για το πρόγραμμα ανασυγκρότησης θα μπορούσε να αξιολογείται από τους δανειστές ανά τακτά χρονικά διαστήματα, και με βάση τις ελληνικές επιδόσεις, να αποφασίζεται και η απομείωση του χρέους . “Θετική ιδέα που θα μπορούσε να δώσει λύση στο ελληνικό ζήτημα”, σχολίασε από την πλευρά του ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Jack Lew.
Στην ομιλία του από το βήμα του Economist , ο κ. Lew επεσήμανε ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται περισσότερη λιτότητα αλλά μεταρρυθμίσεις και ελάφρυνση του χρέους.. Οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει μεταξύ άλλων να αφορούν ένα πιο αξιόπιστο φορολογικό σύστημα.
Μιλώντας στην ίδια εκδήλωση, ο κ. Lew ανέφερε ότι είναι θετικό πως το Grexit δεν είναι πλέον στο τραπέζι, καθώς όπως εξήγησε, θα ήταν ένα πείραμα «που δεν θα θέλαμε να μάθουμε τα αποτελέσματά του».
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι ενδεχόμενο Grexit θα υπονόμευε το κοινό νόμισμα και θα είχε αρνητικές συνέπειες για τη διεθνή οικονομία. Στάθηκε ιδιαίτερα στη σημασία της διατλαντικής συμμαχίας, είπε παραμένει το ίδιο σημαντική, ενώ αναφέρθηκε σε κοινές προκλήσεις, όπως το Προσφυγικό.
