Με τα 31 δισ. ευρώ του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης, την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που αυτό περιέχει αλλά και μια στοιχειωδώς καλή συγκυρία, το ΑΕΠ της χώρας μπορεί να επανέλθει από το χαμηλό της τελευταίας 20ετίας των 167-168 δισ. ευρώ, στα 220 δισ. ευρώ ετησίως μέχρι το τέλος του 2026.
Ιδού λοιπόν το διακύβευμα για τη χώρα και το ερώτημα που μπορεί να αποτελέσει ακόμη και τον λόγο για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες: Μπορεί η δημόσια διοίκηση να υποστηρίξει ένα τέτοιο «πακέτο» αλλαγών; Είναι διατεθειμένοι ιδιώτες επενδυτές να ποντάρουν τα χρήματά τους στο «Ελλάδα 2.0»; Μπορούν οι πολίτες να αποφύγουν τις δαιμονοποιήσεις αλλαγών που σχετίζονται πότε με τις κεραίες 5G και πότε με τα συνδικαλιστικά δικαιώματα ή την εξάπλωση της τηλεργασίας;
Η δημοσιονομική ανάλυση που έχει συμπεριληφθεί στο πλήρες κείμενο του σχεδίου Ανάκαμψης το οποίο και κατατέθηκε χθες στη Βουλή λέει το εξής: η χώρα θα έχει ούτως ή άλλως μια ανοδική πορεία τα επόμενα χρόνια και χωρίς το σχέδιο Ανάκαμψης. Αυτή η άνοδος θα προέλθει από το γεγονός ότι θα τελειώσει η πανδημία, ότι θα δρομολογηθούν επενδύσεις και ότι θα πάψει η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική που λειτουργούσε ως αναπτυξιακό βαρίδι όλα αυτά τα χρόνια καθώς κρατούσε τους μισθούς χαμηλά και τους φορολογικούς συντελεστές ψηλά. Σε αυτό το ανοδικό κλίμα που αναμένεται να διαμορφωθεί, έρχεται να προστεθεί το Αναπτυξιακό Σχέδιο, έρχονται ουσιαστικά να προστεθούν ευρωπαϊκοί πόροι 31 δις. ευρώ και ιδιωτικοί πόροι επιπλέον 26-27 δις. ευρώ. Τι μπορούν να κάνουν αυτά τα κεφάλαια; Στην περίοδο μέχρι το 2026:
- Να αυξήσουν το επίπεδο του πραγματικού Α.Ε.Π. κατά 6,9% έως το 2026.
- Να αυξήσουν τις ιδιωτικές επενδύσεις κατά περίπου 20%.
- Να τονώσουν την απασχόληση κατά 4%. Αυτό μεταφράζεται σε δημιουργία 180 έως 200 χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας έως το 2026, επιπλέον του σεναρίου βάσης.
- Να διευρύνουν τη φορολογική βάση οδηγώντας σε άνοδο του λόγου φορολογικών εσόδων προς Α.Ε.Π. κατά 2,8 ποσοστιαίες μονάδες το 2026.
Διεύρυνση της φορολογικής βάσης σημαίνει και παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων αλλά όχι με τον τρόπο που συνέβαινε τα τελευταία 10 χρόνια (δηλαδή με επιβολή φόρων και μειώσεις μισθών) αλλά με επενδύσεις, ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας. Ή πιο απλά, με περισσότερους να εργάζονται και να φορολογούνται με λιγότερους να υπερφορολογούνται.
Για να ξεφύγει αυτό το σχέδιο από τις σελίδες της ελληνικής πρότασης και να γίνει πράξη θα χρειαστεί κινητοποίηση πολιτών, δημόσιας διοίκησης, κομμάτων, συνδικαλιστών, τραπεζών, όλων. Είναι μια υπόθεση που αφορά τους πάντες και από το καλοκαίρι και μετά θα φανεί ποιοι θα είναι διατεθειμένοι να συνδράμουν. Ίσως η έγκριση χρειαστεί να λάβει και τη μορφή κοινοβουλευτικής ψήφου. Προς το παρόν, αυτά τα σενάρια διαψεύδονται αρμοδίως. Μέχρι το φθινόπωρο όμως, ο δρόμος είναι μακρύς.
