Του Νικήτα Παπαντωνίου-Καρτάλη
Τις προηγούμενες ημέρες κατατέθηκε στη βουλή το νομοσχέδιο για την παιδεία. Το εν λόγω νομοσχέδιο περιλαμβάνει αλλαγές τόσο στην δευτεροβάθμια όσο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σε αυτόν τον νόμο έγιναν πολλές ενοποιήσεις τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ, με αμφιβόλου τύπου επιστημονικά κριτήρια που ως στόχο έχουν την λειτουργία τμημάτων σε περιοχές για ψηφοθηρικούς λόγους σύμφωνα με τα λεγόμενα της αντιπολίτευσης. Η ιστορία της ενοποίησης των τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ έχει αρχίσει από παλιά και έγινε πραγματικότητα τώρα εν έτει 2019.
Στο εν λόγω νομοσχέδιο έγιναν και αλλαγές για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση εστιασμένες κυρίως στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μέσα σε όλες τις αλλαγές μπήκαν και κάποιες διατάξεις που αφορούν κάποιους «περιορισμούς» για τους καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που δίνουν σαφές μήνυμα για το πώς αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση τους όρους ανεργία και εργασία.
Ο νόμος Γαβρόγλου όπως έγινε γνωστός, με κάποιες διατάξεις του, έθεσε περιορισμούς στην άσκηση των καθηκόντων καθηγητή στην ιδιωτική εκπαίδευση. Πιο συγκεκριμένα μπήκε ένας περιοριστικός όρος ότι ο καθηγητής οποίος απασχολείται σε ένα ιδιωτικό σχολείο για πάνω από 8 ώρες εβδομαδιαίως δεν μπορεί να δουλέψει σε κανένα φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης.
Δηλαδή με άλλα λόγια το κράτος επιβάλλει στον καθηγητή να δουλεύει επί του πρακτέου μόνο στο σχολείο με το σκεπτικό ότι έτσι δεν θα «τρώει» άλλες θέσεις εργασίας ως “διπλοθεσίτης” μη ρωτώντας τον βέβαια αν του φτάνουν τα λεφτά που θα παίρνει ως εκπαιδευτικός στο ιδιωτικό σχολείο και φυσικά περιορίζοντας τις επιλογές των φροντιστηρίων μέσης εκπαίδευσης στην επιλογή των καλύτερων καθηγητών με τη λογική ότι πρέπει το κράτος να μεσολαβεί ώστε η «πίτα» να μοιράζεται σε όσο περισσότερα άτομα και όχι η «πίτα» να αυξάνεται με περισσότερες θέσεις εργασίας και φυσικά λόγω ανταγωνισμού οι θέσεις αυτές να προσφέρουν καλύτερες αποδοχές.
Στις διατάξεις αυτές έγιναν και αναγκαίες προσαρμογές για προφανείς λόγους. Έτσι αν ένας εκπαιδευτικός εργάζεται ως 8 ώρες σε εβδομαδιαία βάση σε ιδιωτικό σχολείο τότε δύναται να εργαστεί σε φροντιστήριο το οποίο όμως δεν είναι σε περιοχή που περιλαμβάνεται στον τομέα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που βρίσκεται το σχολείο. Δηλαδή, αν ένας καθηγητής δουλεύει σε ένα σχολείο της Παλλήνης δεν μπορεί να δουλέψει σε φροντιστήριο στο Γέρακα Αττικής αλλά μπορεί να δουλέψει στο Μαρούσι… Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη διάταξη ευνοεί καθηγητές που διδάσκουν μαθήματα όπως η βιολογία, τα οικονομικά και την πληροφορική, καθώς αυτά δεν έχουν πολλές ώρες διδασκαλίας στα σχολεία. Οι μεγάλοι χαμένοι φυσικά είναι οι ειδικότητες καθηγητών οι οποίοι διδάσκουν πολλές ώρες δηλαδή φιλόλογοι, μαθηματικοί, φυσικοί και χημικοί αφού αυτοί εκ των πραγμάτων αποκλείονται από την απογευματινή εργασία.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η ανεργία μειώνεται με τεχνικές τύπου «μοιράσματος» της εργασίας ώστε να παίρνουν περισσότεροι από λίγα. Αποτέλεσμα μία τέτοιας λογικής είναι να αυξηθεί η παραοικονομία με τα ιδιαίτερα μαθήματα καθώς και η ανασφάλιστη εργασία και κάπως έτσι μειώνεται η ανεργία στην Ελλάδα του 2019 και βρίσκεται ακόμη στο 18.5%...
