Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Έχει γίνει πια ρουτίνα. Μονότονη, εμπαθής κι εθνικά επικίνδυνη ρουτίνα.
Ο Πρωθυπουργός μιας χώρας με σοβαρά προβλήματα πιστοληπτικής αξιοπιστίας, ανάπηρο τραπεζικό σύστημα, ημιθανή δημόσια οικονομικά και δυσλειτουργική δημόσια διοίκηση, επιτίθεται διαρκώς, αναίτια και χωρίς επιχειρήματα στον Κεντρικό Τραπεζίτη στον οποίο -κατά κύριο λόγο- οφείλει την παραμονή της χώρας στη ζώνη του Ευρώ.
Σε μια εποχή που διεθνώς το κόστος του χρήματος ανεβαίνει, οι πρώτες ύλες ακριβαίνουν και το επενδυτικό ενδιαφέρον για αναδυόμενες και ανυπόληπτες οικονομίες όπως η Ελλάδα φθίνει, η συνεργασία της Κυβέρνησης με την Κεντρική Τράπεζα, θα έπρεπε να είναι όχι μόνον αρμονική αλλά εμφατικά αποτελεσματική.
Δεν είναι πρωτοφανές το γεγονός να υπάρχει διάσταση απόψεων ανάμεσα στην Εκτελεστική Εξουσία και την Κεντρική Τράπεζα μιας χώρας.
Συμβαίνει συχνά, συμβαίνει παντού, είναι λογικό. Οι ρόλοι είναι διαφορετικοί, οι στόχοι ξεχωρίζουν.
Αυτό όμως που συμβαίνει στην εμμονική παθολογική και εθνικά ζημιογόνο κόντρα του Αλέξη Τσίπρα με τον Γιάννη Στουρνάρα δεν έχει λογική, δεν έχει προηγούμενο και σίγουρα έχει σκοτεινά αίτια.
Πολλοί λένε ότι ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να κρατήσει κάποιες ευαίσθητες, υπόγειες εσωκομματικές ισορροπίες κατασκευάζοντας έναν «εχθρό» που θα συσπειρώσει την κομματική βάση.
Κάποιοι άλλοι προβλέπουν τα σοβαρά πολιτικά και κυρίως δικαστικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσει ο Αλέξης Τσίπρας και οι στενοί του συνεργάτες, μόλις παραδώσουν την εξουσία στον επόμενο πρωθυπουργό που θα θελήσει να μάθει τι πραγματικά συνέβη πίσω από τις κλειστές πόρτες αυτές τις τελευταίες 1.320 μέρες εξουσίας.
Η θητεία του Γιάννη Στουρνάρα τελειώνει τον καλοκαίρι του 2020. Ο Αλέξης Τσίπρας εκείνη την εποχή στην καλύτερη περίπτωση θα είναι ηγέτης της αντιπολίτευσης. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάτι να κρύψει και προσπαθεί να τοποθετήσει στην Κεντρική Τράπεζα ένα πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης. Γι' αυτό ας μην βαυκαλίζονται αναίτια ορισμένοι που ονειρεύονται να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Ο Αλέξης Τσίπρας αν μπορούσε να αντικαταστήσει τον Γ. Στουρνάρα θα έβαζε μόνον ένα πρόσωπο: Τον μοναδικό άνθρωπο που θα λειτουργούσε αντ' αυτού…
Υπάρχουν και οι αφελείς που πιστεύουν ότι ο Στουρνάρας στέκεται εμπόδιο στους «εθνικούς στόχους» για «καθαρή έξοδο στις αγορές», για την «κοινωνική δικαιοσύνη» (όπως την εννοούν οι ανεπάγγελτοι κομματικοί στρατιώτες), ακόμη και για την πολυπόθητη ένταξη του Αλέξη Τσίπρα στην ευρω-σοσιαλιστική νομενκλατούρα.
Απέναντι σ' αυτούς του κομματικούς γενίτσαρους, στέκεται η πρόσφατη ήπιων τόνων υπόμνηση του Κεντρικού Τραπεζίτη ότι σε μια εποχή αυξημένων γεωπολιτικών και οικονομικών κινδύνων η Ελλάδα έχει μόνο μία επιλογή: Να είναι αξιόπιστη και να τηρεί αυτά που έχει υπογράψει και υποσχεθεί.
