Του Βασίλη Γεώργα
Μείζον πολιτικό θέμα για την κυβέρνηση δημιουργείται πλέον με την ανοιχτή αντιπαράθεση μεταξύ του υπουργού Ενέργειας Πάνου Σκουρλέτη και του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιου Πιτσιόρλα, η οποία παρότι γίνεται σε προσωπικούς τόνους, ενέχει εντούτοις ευρύτερες πολιτικές διαστάσεις καθώς αποκαλύπτει τη σύγχυση που εξακολουθεί να υφίσταται αναφορικά με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που έχει εγκρίνει η κυβέρνηση.
Ο Στ. Πιτσιόρλας έχει μετατραπεί πλέον σε σάκο του μποξ με αφορμή τις ιδιωτικοποιήσεις που δρομολογεί το ΤΑΙΠΕΔ κατ' εντολή του επίσημου κυβερνητικού οργάνου (ΚΥΣΟΙΠ), όμως στην πραγματικότητα φαίνεται πως συγκεντρώνει πάνω του τα πολιτικά πυρά που θα ήθελαν να εκτοξεύσουν απευθείας στον πρωθυπουργό οι διαφωνούντες υπουργοί, βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι έχουν ειδικότερες αντιρρήσεις για τις ιδιωτικοποιήσεις ή επιχειρούν να διαμορφώνουν συνολικά ένα διαφορετικό πολιτικό στίγμα και να διαφοροποιηθούν από την κυβέρνηση ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης αλλά και του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο.
Επειδή στην προκειμένη περίπτωση όλος ο καυγάς γίνεται για το πάπλωμα των ενεργειακών ιδιωτικοποιήσεων και ειδικότερα για την τροπή που πήρε αφενός η υπόθεση με την πώληση του ΔΕΣΦΑ στους Αζέρους της Socar, αλλά κυρίως για το σχέδιο πώλησης του 17% των μετοχών της ΔΕΗ από το ΤΑΙΠΕΔ, αυτό που προκαλεί αίσθηση και δημιουργεί ερωτήματα είναι το γεγονός ότι ο Πάνος Σκουρλέτης συγκαταλέγεται μεταξύ των τεσσάρων υπουργών και του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης που τον περασμένο Μάϊο ενέκριναν και συνυπέγραψαν ως μέλη του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου.
Παρά τις εύλογες ανησυχίες και αντιδράσεις εντός και εκτός κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση της Επιχείρησης Ηλεκτρισμού λόγω του στρατηγικού της ρόλου στην οικονομία, στο εγκεκριμένο αυτό σχέδιο γίνεται σαφής αναφορά για τη ΔΕΗ ότι ως μέθοδος αξιοποίησης προκρίνεται η πώληση του 17% των μετοχών της ενδεχομένως το 2016. Προβλέπεται επίσης πρόσληψη συμβούλων από το ΤΑΙΠΕΔ μέχρι το 3ο τρίμηνο του 2016 και επισημαίνεται πως η στρατηγική θα αποφασιστεί από το ίδιο το Διοικητικό Συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ.
Οι υπόλοιποι υπουργοί που συνυπέγραψαν τη συγκεκριμένη απόφαση για το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και δεν την έχουν -ακόμη- αμφισβητήσει, είναι ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρ. Χουλιαράκης καθώς και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης. Ανεπισήμως οι περισσότεροι εκ των ανωτέρω υποστηρίζουν ότι το πρόγραμμα έχει εγκριθεί και υλοποιείται κανονικά ως παράρτημα της συμφωνίας κυβέρνησης-δανειστών, και κάποιοι άλλοι ότι θα γίνουν νέες διαπραγματεύσεις με το κουαρτέτο το Φθινόπωρο, ώστε κάποια από τα assets που σήμερα περιλαμβάνονται στο ΤΑΙΠΕΔ να μεταφερθούν στο νέο Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας όπου δεν θα πουληθούν αλλά θα αξιοποιηθούν με εναλλακτικές μεθόδους. Προφανώς και το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δεν είναι γραμμένο πάνω σε πέτρα και συνεπώς μπορεί να τροποποιηθεί μετά από συμφωνία με τους πιστωτές. Όμως, αντίστοιχες μάχες που δόθηκαν για να μην πουληθούν στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεις δεν κερδήθηκαν στο παρελθόν, και εκτός αυτού πλέον τα χρονοδιαγράμματα είναι συγκεκριμένα και οι ποσοτικοί στόχοι μετρημένοι με ακρίβεια ώστε να περιοριστούν έμμεσες επιπτώσεις όπως η ενεργοποίηση του «δημοσιονομικού κόφτη» στο μέλλον.
Το παράδοξο στην περίπτωση της κόντρας του Πάνου Σκουρλέτη με τον Στέργιο Πιτσιόρλα είναι ότι ακολουθεί πορεία ραγδαίας κλιμάκωσης από τη στιγμή που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας με την πρόσφατη συνέντευξή του στον Skai έστειλε το μήνυμα πως αλλάζει η «γραμμή» της κυβέρνησης αναφορικά με τις ιδιωτικοποιήσεις. Η χαρακτηριστική του δήλωση ότι "αριστερή πολιτική σήμερα είναι δουλειές, επενδύσεις και αύξηση του ΑΕΠ", «και οι ιδιωτικοποιήσεις μετά τις βελτιώσεις που έγιναν, μπορούν να φέρουν δουλειές και ανάπτυξη», σήκωσε πολλά μποφόρ εντός του ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι δυσαρεστημένοι αντί για τον γάιδαρο (Μέγαρο Μαξίμου) άρχισαν να χτυπούν με μεγαλύτερη ένταση το σαμάρι (ΤΑΙΠΕΔ).
Η προτροπή που έκανε χθες ο αρμόδιος για τα ενεργειακά, υπουργός στον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ να «κάτσει στα αυγά του παρά να κάνει πολιτική» ήταν από τις πιο αιχμηρές και δηλητηριώδεις εκφράσεις που έχουν ακουστεί μεταξύ «συντρόφων» της σημερινής κυβέρνησης. Ήρθε στον απόηχο των εξαγγελιών Πιτσιόρλα ότι η κυβέρνηση δρομολογεί την πώληση του 17% της ΔΕΗ εκτελώντας τις αποφάσεις της κυβέρνησης, και συνοδεύτηκε από την αποκαλυπτική δήλωση του Πάνου Σκουρλέτη ότι «πρόθεση της κυβέρνησης και συλλογική κατεύθυνση είναι να μην δρομολογήσει καμία από τις ιδιωτικοποιήσεις που σχετίζονται με τις ενεργειακές επιχειρήσεις στις οποίες συμμετέχει το Δημόσιο» (σ.σ ΔΕΗ, ΔΕΣΦΑ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ).
Όμως οι προσωπικές κόντρες ελάχιστα αφορούν τους ψηφοφόρους, την οικονομία και τους εργαζόμενους των προς ιδιωτικοποίηση εταιρειών, εκτός αν αποκρύπτουν κρυφά σχέδια πολιτικής ή ατζέντες που διαφοροποιούνται από την επίσημη «γραμμή» και τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί.
Προς ώρας το μόνο επίσημο έγγραφο που πιστοποιεί ότι η κυβέρνηση έχει εγκρίνει την πώληση μεριδίων ευαίσθητων Δημόσιων εταιρειών όπως το 17% της ΔΕΗ, το 11% της ΕΥΔΑΠ, το 23% της ΕΥΑΘ, κλπ, είναι το εγκεκριμένο από το ΚΥΣΟΙΠ και δημοσιευμένο στο ΦΕΚ Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του ΤΑΙΠΕΔ. Και με βάση αυτό υποστηρίζει -δικαίως από την πλευρά του- ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ ότι προχωρά στα επόμενα βήματα, εκτελώντας τις εντολές που έχει δώσει η κυβέρνηση και όχι κάποια δική του ατζέντα. Εκτός αν όντως έχει λάβει διαφορετική «προφορική» εντολή από την κυβέρνηση όπως υποστηρίζει ο κορυφαίος υπουργός της αλλά δεν επιβεβαιώνεται από καμία άλλη επίσημη πηγή.
Το «μυστήριο» με το τι τελικά έχει συμφωνηθεί στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων, ποια απόφαση βρίσκεται πραγματικά σε ισχύ και τι τελικά θα γίνει με τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου που βρίσκονται στο ΤΑΙΠΕΔ, εξακολουθεί να αναζητά απαντήσεις. Η πιο ασφαλής από αυτές βρίσκεται αναρτημένη στο ΦΕΚ με το πρόγραμμα που εγκρίθηκε από το ΚΥΣΟΙΠ. Μέχρι να αποδειχθεί ότι υπάρχει διαφορετική συμφωνία, καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι για όσα άλλα ακούγονται.
