Του Γιώργου Φιντικάκη
Δύο μετακινήσεις κορυφαίων ηγετικών στελεχών της ΔΕΗ μέσα σε μια εβδομάδα, από θέσεις πρώτης γραμμής σε πόστα δίχως προφανές αντικείμενο, δεν μπορεί παρά να είναι είδηση.
Οχι μόνο επειδή φωνάζουν πως πρόκειται για “παροπλισμό”, αλλά επειδή και τα δύο στελέχη μετακομίζουν από τις σπουδαιότερες θέσεις της επιχειρήσης, την εμπορία και την παραγωγή.
Το τελευταίο περιστατικό είναι η μετακίνηση του Λάζαρου Καραλάζου, που από γενικός διευθυντής στην εμπορία, υπεύθυνος μεταξύ άλλων για την συγκράτηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών η οποία αποτελεί και τον μεγαλύτερο βραχνά για την ΔΕΗ, μετακομίζει στη νεοσύστατη διεύθυνση στρατηγικού σχεδιασμού.
Δηλαδή από μια θέση-κλειδί της οποίας προίστατο από το 2011, διοικώντας 1.000 εργαζόμενους, αναλαμβάνει ένα πόστο που δημιουργήθηκε πρόσφατα, όπου προς το παρόν διοικεί μόνο τον εαυτό του και την ιδιαιτέρα του. Διότι τομείς κάτω από τον νέο επικεφαλής της διεύθυνσης στρατηγικού σχεδιασμού δεν υπάρχουν, για την ώρα τουλάχιστον.
Από τα εργοστάσια στην εταιρική ανάπτυξη
Είχε προηγηθεί προ ημερών άλλη μια ηχηρή μετακίνηση του Γιάννη Κοπανάκη, μέχρι πρότινος γενικού διευθυντή παραγωγής, θέση που κατείχε από το 2009, και ο οποίος μετακόμισε στην επίσης νεοσύστατη διεύθυνση εταιρικής ανάπτυξης, με επίσης ασαφές αντικείμενο. Αν ο Καραλάζος ήταν υπεύθυνος για την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων, την εμπορική πολιτική της εταιρείας και το πρόγραμμα διακανονισμών, ο Κοπανάκης διοικούσε την καρδιά της ΔΕΗ, δηλαδή τα λιγνιτικά κέντρα Μακεδονίας και Πελοποννήσου.
Ισως να είναι σύμπτωση, ωστόσο πέρυσι, η παραγωγή λιγνίτη μειώθηκε κατά 30% έναντι του 2015, με βάση τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν πρόσφατα από το λειτουργό της αγοράς ΛΑΓΗΕ. Στο διάστημα Ιανουαρίου-Δεκεμβρίου 2016, η λιγιντική παραγωγή περιορίστηκε σε 14,7 εκατομμύρια μεγαβατώρες, όντας μειωμένη κατά 27,18% συγκριτικά με το ίδιο διάστημα του 2015. Την υποχώρηση του λιγνίτη κάλυψαν στο ισοζύγιο παραγωγής οι μονάδες φυσικού αερίου οι οποίες αύξησαν κατά 67,7% την παραγωγή τους στα 13,9 εκατ. μεγαβατώρες, πλησιάζοντας μια ανάσα από τη συνολική παραγωγή λιγνίτη.
Σύμφωνοι, στην εξέλιξη αυτή συνέβαλλαν οι χαμηλές τιμές του φυσικού αερίου, καθιστώντας ευθέως ανταγωνιστικές τις συγκεκριμένες μονάδες έναντι εκείνων που δουλεύουν με λιγνίτη. Ωστόσο ο τελευταίος δεν παύει να είναι ο μεγάλος χαμένος του 2016.
Το πρόγραμμα διακανονισμών, και τα μερίδια
Τα παραπάνω μπορεί να στέκουν, μπορεί ωστόσο να αποτελούν και προσχήματα. Ο Καραλάζος όπως και ο Κοπανάκης ήταν στελέχη που είχαν διοριστεί στις θέσεις αυτές από προηγούμενες κυβερνήσεις, και συγκεκριμένα ο πρώτος το 2009, ενώ ο δεύτερος το 2011.
Οπως και να έχει, η φημολογία οργιάζει στη ΔΕΗ σχετικά με τις αιτίες των μετακινήσεων -εν είδει παροπλισμού- των δύο εκ των παλαιότερων στελεχών της. Ειδικά για τον Καραλάζο, η μετακίνηση του φαίρεται σύμφωνα με πληροφορίες να συνδέεται με δυσαρέσκεια εκ μέρους του επικεφαλής της ΔΕΗ Μανώλη Παναγιωτάκη τόσο ως προς την συγκράτηση των ληξιπρόθεσμων, όσο και ως προς την έγκαιρη προετοιμασία του νέου προγράμματος διακανονισμών. Του προγράμματος δηλαδή που διαδέχεται αυτό των 36 δόσεων, το οποίο έληξε στο τέλος του 2016, και που θα έπρεπε να είναι τεθεί σε λειτουργία από τις αρχές του 2017, όπως θα ήθελε τόσο η διοίκηση, όσο όμως και ο αρμόδιος υπουργός Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης. Στην πράξη όμως το νέο πρόγραμμα θα αρχίσει να "τρέχει" από τον Μάρτιο.
Αλλες πάλι πληροφορίες συσχετίζουν την απομάκρυνσή του με το γεγονός ότι η ΔΕΗ το 2016 βρέθηκε να χάνει σημαντικό μερίδιο αγοράς. Αν και σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΛΑΓΗΕ, το Δεκέμβριο η επιχείρηση ανέκτησε μερίδιο της τάξης του 1%, στην πραγματικότητα αυτό φείλεται σε πρόσκαιρη αύξηση της κατανάλωσης του υφιστάμενου πελατολογίου της λόγω της κακοκαιρίας, και όχι σε επιστροφή πελατών από τις ιδιωτικές εταιρείες. Δείγμα της σημασίας που αποτελεί η θέση του γενικού διευθυντή εμπορίας για την ΔΕΗ είναι και το γεγονός ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες, η επιχειρηση δεν θα την καλύψει εκ των ενόντων, παρά προτίθεται να προκηρύξει διαγωνισμό για την πρόσληψη στελέχους από την αγορά. Δεν ισχύει το ίδιο με τη θέση του γενικού διευθυντή παραγωγής, που καλύφθηκε από τον Δημήτρη Μετικάνη, άνθρωπο προερχόμενο από τα σπλάχνα της παραγωγής.
Το βέβαιο είναι ότι η εταιρεία πήρε την απόφαση να αλλάξει στην πιο κρίσιμη για την ίδια στιγμή, δύο πρόσωπα σε θέσεις κλειδιά. Είναι σαφές ότι το 2017 θα είναι για την ίδια έτος μεγάλης δοκιμασίας, καθώς στην απώλεια του ΑΔΜΗΕ, θα πρέπει να προστεθούν μια σειρά επιβαρύνσεων, από την υποχρεωτική μείωση μεριδίου στην λιανική μέσω των δημοπρασιών ΝΟΜΕ, μέχρι το κόστος από την συνεχιζόμενη πολιτική εκπτώσεων, το ανοικτό μέτωπο των ληξιπρόθεσμων οφειλών, και η αναχρηματοδότηση των δανείων της.
Και το ερώτημα είναι κατά πόσο η αντιμετώπιση από την ΔΕΗ των παραπάνω προκλήσεων είναι θέμα προσώπων ή της γενικότερης πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση στην ενέργεια.
