Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Την ερχόμενη Πέμπτη, στο Λουξεμβούργο, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, θα συζητήσουν για το μέλλον της Ευρώπης και όχι της Ελλάδας. Θα συζητήσουν αναλυτικά για τον κοινοτικό προϋπολογισμό, έναν μηχανισμό ενίσχυσης μεγάλων επενδύσεων στην Ευρωζώνη και τον νέο ρόλο του ESM που τελικά δεν θα γίνει το ΔΝΤ της Ευρώπης αλλά θα είναι αρκετά ισχυρός για να επιβάλει πολιτικές.
Όσον αφορά την Ελλάδα, οι αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί: Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, θα κλωτσήσουν το τενεκεδάκι του χρέους μέχρι το 2030 και για μετά θα εκφράσουν την λογικοφανή δικαιολογία ότι είναι πολύ νωρίς για προβλέψεις, εκτιμήσεις και πρωτοβουλίες.
Η αλήθεια είναι ότι -μετά και τη νέα «διευκόλυνση» στις αποπληρωμές του χρέους - η Ελλάδα ανάμεσα στο 2030 και 2040 θα έχει ένα βουνό χρέη να πληρώσει και προφανώς κάτι πρέπει να γίνει για να διευκολυνθεί.
Η απάντηση του Eurogroup θα είναι απλή:
Δεσμευόμαστε ότι μέχρι το 2030 η Ελλάδα δεν θα πληρώσει ποτέ περισσότερο από 15% του ΑΕΠ της για να εξυπηρετήσει το χρέος της. Μετά το 2030 ενδεχομένως να πρέπει να πληρώνει 20% του ΑΕΠ της για το Χρέος αλλά αυτό είναι κάτι που θα το δούμε αργότερα όταν θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες για τα δεδομένα εκείνης της εποχής…
Οι υπουργοί Οικονομικών θα έχουν μπροστά τους 4 κατηγορίες οφειλών που πρέπει να ρυθμιστούν:
I. Τα 96,4 δισ. ευρώ που είναι δάνεια που έχει πάρει η Ελλάδα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (τον EFSF).
II. Τα 10,4 δισ. ευρώ που είναι τα υπόλοιπα των δανείων που πήρε η Ελλάδα από το ΔΝΤ,
III. Τα 12,8 δισ. ευρώ που είναι ομόλογα που πρέπει να αποπληρωθούν στην ΕΚΤ και
IV. Τα 52,9 δισ. ευρώ που είναι διμερή δάνεια που πήρε η Ελλάδα από άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Η άσκηση αυτή είναι εξαιρετικά απλή και φυσικά θα λυθεί.
Τον Αύγουστο, η Ελλάδα θα έχει δικαίωμα πρόσβασης σε 25 δισ. ευρώ από δάνεια που της έχουν δοθεί στο πλαίσιο του Μνημονίου ΙΙΙ των 86 δισ. ευρώ και δεν έχει χρησιμοποιήσει.
Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα φθηνά αυτά κεφάλαια (μέσο κόστος 1% έως 1,2%) για να αποπληρώσει νωρίτερα κάποια ακριβότερα δάνεια που τη βαρύνουν.
Η Ελλάδα όμως δεν πρόκειται να πάρει αυτό που ήθελε: Μια γενική, μόνιμη, αυτόματη, μακροχρόνια ρύθμιση του Χρέους της ώστε να μπορεί να βγαίνει στις αγορές να δανείζεται με φυσιολογικά επιτόκια και να μην ανησυχεί για κακοπροαίρετες κρίσεις.
Ο Τσίπρας χάρισε τη Μακεδονία ακριβώς πριν τη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών στις 28 Ιουνίου.
Παρά την «προθυμία» του να δείξει καλή διαγωγή, θα πάρει το μοναδικό βαθμό που του αξίζει: «Πέρασες στην επόμενη τάξη….»
Επομένως στο Eurogroup της 21ης Ιουνίου θα υπάρξουν οι εξής συγκεκριμένες αποφάσεις:
I. Επέκταση της πληρωμής των δανείων του EFSF κατά 7 έως 9 χρόνια. Θα εξοφληθούν από το 2033 και μετά,
II. Επιστροφή των κερδών (4 δισ. Ευρώ) από τα ελληνικά ομόλογα (ANFAs & SMPs) σε 4 ετήσιες δόσεις μέσα στο διάστημα 2019-2022,
III. Μετάθεση της πληρωμής των τόκων του δανείου του EFSF που θα έπρεπε να πληρωθούν από το 2022,
IV. Πρόωρη αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ που ωριμάζουν έως το 2023, αλλά και πιθανότατα με την πρόωρη μέρους των δανείων ANFAs & SMPs ύψους 12,8 δισ. ευρώ που κατέχει η ΕΚΤ και το ευρωσύστημα.
Η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά -με ένα αχρείαστο Μνημόνιο 86 δισ. ευρώ - τις ψευδαισθήσεις της ηγεσίας της. Τώρα θα πληρώσει και την ανόητη προθυμία της ίδιας ηγεσίας να φανεί «χρήσιμη» στο γεωπολιτικό παιχνίδι.
