Το δικαίωμα μονομερούς μείωσης του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας από τις 35 ώρες που ισχύει σήμερα στις 28, με παράλληλη αναλογική μείωση των αποδοχών, ζητά το μεγαλύτερο γερμανικό συνδικάτο, η IG-Metall, που έχει 2,3 εκατομμύρια μέλη από τον κλάδο της μεταλλουργίας, στον οποίο ανήκουν και οι αυτοκινητοβιομηχανίες.
Το αίτημα αυτό είναι ένα από τα βασικά που θα προβληθούν κατά τις επικείμενες διαπραγματεύσεις για τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας και προκαλεί ήδη αναταράξεις στους κόλπους των εργοδοτών. «Παίζουν με τη φωτιά» και κινδυνεύουν «να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας», είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της εργοδοτικής ομοσπονδίας του κλάδου, Reinhard Dulger, σε συνέντευξη που είχε δώσει τον περασμένο Ιούλιο στην εφημερίδα Handelsblatt.
Ωστόσο, το σημερινό αίτημα έχει αρκετές ιδιαιτερότητες. Για παράδειγμα, ενώ σήμερα είναι ήδη κατοχυρωμένο το δικαίωμα ενός εργαζόμενου να ζητά μειωμένο ωράριο και μερική απασχόληση, αυτό που διεκδικεί η IG-Metall είναι να του δοθεί το δικαίωμα να επιστρέφει στο προηγούμενο καθεστώς, δηλαδή στην πλήρη απασχόληση, μετά από ένα διάστημα που μπορεί να φτάνει ως και τα δύο χρόνια.
Επίσης, το συνδικάτο ζητά να μην υπάρχει μείωση αποδοχών στις περιπτώσεις που ένας εργαζόμενος επιλέγει λιγότερες ώρες εργασίας προκειμένου να μεγαλώσει τα παιδιά του, να φροντίσει είτε ηλικιωμένους είτε άρρωστους συγγενείς ή να συμμετέχει σε προγράμματα επιμόρφωσης και επανεκπαίδευσης.
Σημειώνεται ότι το πρώτο αίτημα μοιάζει να συναντά ευρεία συναίνεση σε όλα τα επίπεδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε σχετική έρευνα στην οποία συμμετείχαν 680.000 μεταλλεργάτες, το 82% τάχθηκε υπέρ του δικαιώματος μονομερούς μείωσης του χρόνου εργασίας. Επίσης, το μέτρο είχε περιληφθεί αρχικά στο κυβερνητικό σύμφωνο της απερχόμενης κυβέρνησης του «μεγάλου συνασπισμού», όμως τελικά μπλοκαρίστηκε από τους Χριστιανοδημοκράτες. Επίσης, στηρίζεται από τους επίδοξους εταίρους της Merkel, τους Πράσινους, όχι όμως και από τους έτερους, τους Φιλελεύθερους.
Βεβαίως, είναι άγνωστο το εάν και κατά πόσο η IG-Metall είναι αποφασισμένη και έχει την ικανότητα (ο αριθμός των μελών της μειώνεται διαρκώς) να οδηγήσει τον κλάδο σε απεργιακή σύγκρουση για το συγκεκριμένο αίτημα. Υπενθυμίζεται, πάντως, ότι έχει μείνει στην ιστορία η απεργία του 1984, που διήρκεσε επτά εβδομάδες και επέβαλε τελικώς την εβδομάδα των 35 ωρών εργασίας στον κλάδο και μάλιστα υποχρεωτικά για όλους τους εργοδότες.
Στην πράξη, βεβαίως, οι περισσότεροι μεταλλεργάτες εργάζονται περισσότερο από 35 ώρες (συνολικά στη Γερμανία, ο μέσος όρος των πληρωμένων υπερωριών φτάνει τις 20,9 ώρες ετησίως και των απλήρωτων τις 24,2), όμως θεσμικά έχουν κατοχυρωμένο ένα πολύτιμο όπλο.
