Του Γιώργου Φιντικάκη
Ζωτικό χώρο, επιρροή έναντι των Γερμανών και deals. Πίσω από αυτό το τρίπτυχο πρέπει κανείς να διαβάσει τον ερχομό του γάλλου προέδρου στην Ελλάδα.
Σε μια στιγμή που ο Emmanuel Macron επιδιώκει η Γαλλία να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρώπη έναντι του Βερολίνου, η Ελλάδα αποτελεί ένα εμβληματικό πιόνι σε αυτή τη νέα σκακιέρα: Είναι η μόνη χώρα ακόμη σε Μνημόνιο, υπό τον στενό δημοσιονομικό κορσέ που επιβάλουν οι Γερμανοί.
Οι Γάλλοι θα το εκμεταλλευθούν αυτό, πολλώ δε μάλλον καθώς πιστεύουν ότι τους χρωστάμε ως χώρα επειδή μας κράτησαν στο ευρώ. Επιχείρημα που «πουλάνε» με κάθε ευκαιρία τόσο εκείνοι, όσο και εμείς που ανέκαθεν θέλαμε μια πιο στενή σχέση με το γαλλικό στοιχείο, είτε με τους σοσιαλιστές του Hollande, είτε τώρα με τον φιλελεύθερο Macron. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Pierre Moscovici είναι ο υπεύθυνος για την παρακολούθηση του ελληνικού προγράμματος.
Βέβαια η Ελλάδα δεν έχει «ξεπληρώσει» ακόμη την οφειλή της για την στήριξη του Hollande στον Τσίπρα απέναντι στην Merkel την τελευταία διετία. Έτσι, τουλάχιστον το βλέπουν οι Γάλλοι. Συν φυσικά το γεγονός ότι οι ίδιοι πιστεύουν πως έχασαν στην προηγούμενη φάση επενδυτικής εμπλοκής τους με τις ελληνικές τράπεζες, όταν δηλαδή η Gredit Agricole εξαγόρασε την Εμπορική και η Societe Generale την Γενική. Ακριβώς λοιπόν επειδή θεωρούν τους εαυτούς τους «χαμένους» επενδυτικά, θέλουν με κάποιο τρόπο να αποκτήσουν ζωτικό χώρο στην Ελλάδα, και άρα περιμένουν τις «προσφορές» μας. Δεν έρχονται για να δώσουν, αλλά για να πάρουν.
Σε αυτό το παιχνίδι ισχύος που παίζεται μεταξύ Γαλλίας-Γερμανίας για την ανακατανομή των σφαιρών επιρροής στην Ευρώπη, το Παρίσι επιφυλάσσει για την Ελλάδα συγκεκριμένο ρόλο. Το θέμα είναι που θα «κάτσει» όλο αυτό, τι θα ζητήσουν, και τι θα τους δώσουμε.
Το τραπεζικό σκέλος αποτελεί σίγουρα ένα κεφάλαιο. Τυχαίο δεν είναι ότι η Societe Generale φαίνεται να βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση για να αγοράσει την Τράπεζα Αττικής σε μια συμφωνία που, σύμφωνα με πληροφορίες, προετοιμάζεται μεθοδικά ώστε οι τελικές αποφάσεις να συμπέσουν με την επίσκεψη Macron στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο. Πολιτικά μια τέτοια εξέλιξη θα εξυπηρετούσε την κυβέρνηση ως απόδειξη ότι οι ξένοι επενδυτές επιστρέφουν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, πολλώ δεν μάλλον όταν οι Γάλλοι εκφράζουν «παράπονα» για την περιορισμένη οικονομική τους παρουσία στη χώρα. Ίσως να μην είναι τυχαίο ότι σύμβουλος της Τράπεζας Αττικής έχει αναλάβει η γαλλική Rothschild, η τράπεζα την οποία έχει προσλάβει η κυβέρνηση για την παροχή συμβουλών στα θέματα του δημόσιου χρέους και την έξοδο στις αγορές. Ενδιαφέρον ίσως έχει και ότι επί σειρά ετών, ο Macron είχε εργαστεί στην Rothschild ως υψηλόβαθμο στέλεχος.
Το ενεργειακό σκέλος αποτελεί σίγουρα ένα άλλο κεφάλαιο. Κατόπιν αιτήματος της Total μαζί με την Exxon Mobil και τα ΕΛΠΕ, το ΥΠΕΝ προκήρυξε πρόσφατα τον διαγωνισμό για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στις θάλασσες της Κρήτης.
Από εκεί και πέρα, η κυβέρνηση θα ήθελε πολύ το γαλλικό επενδυτικό ενδιαφέρον στο επικείμενο market test του Οκτωβρίου για τις προς πώληση λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ.
Θα προσέδιδε άλλο κύρος στο market test να συμμετάσχει η EDF, η ίδια ή μέσω της θυγατρικής της Edison, παρά για παράδειγμα μόνο Κινέζοι και Ανατολικοευρωπαίοι. Οι Γάλλοι έχουν διαμηνύσει στον ΥΠΕΝ Γ. Σταθάκη ότι θα το έκαναν, μόνο αν η κυβέρνηση συμπεριελάμβανε στο μείγμα και υδροηλεκτρικά, κάτι που η τελευταία αποκλείει. Ακριβώς όμως επειδή ο Αλέξης Τσίπρας έχει επενδύσει πολλά στο καυτό στοίχημα του λιγνίτη, θεωρείται βέβαιο ότι θα εκμεταλλευτεί την επίσκεψη Macron, προκειμένου να του ζητήσει τη γαλλική στήριξη.
Η αλήθεια είναι ότι όλα τα τελευταία χρόνια, και παρά τα ωραία λόγια του Hollande, γαλλική επένδυση επί ελληνικού εδάφους δεν έχουμε δει. Η μέχρι σήμερα παρουσία τους στα «μικρο» είναι πολύ μικρότερη απ' ότι στα «μάκρο» της Ελλάδας.
Παρά τις αγαστές πολιτικές σχέσεις, τόσο της νυν, όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης με το Παρίσι, επενδυτικά αγνοούνται. Εξαίρεση στον κανόνα αποτελεί η συμμετοχή στην κοινοπραξία που κέρδισε το διαγωνισμό για τον ΟΛΘ, της Terminal Link SAS (θυγατρικής του διεθνούς παίκτη CMA).
Εδικά στις υποδομές, το 2014 οι Γάλλοι έχασαν κατά κράτος από τους Γερμανούς τη μάχη για τα 14 αεροδρόμια, και το ερώτημα είναι αν θα διεκδικήσουν μια ρεβάνς. Το ερώτημα αυτό θα απαντηθεί, όταν για παράδειγμα προκηρυχθεί ο διαγωνισμός για την παραχώρηση της Εγνατίας Οδού, για το οποίο είχε ακουστεί παλαιότερα το όνομα της γαλλικής Vinci.
Φυσικά υπάρχει πάντα η ύδρευση. Χρόνια τώρα ακούγεται ότι οι Γάλλοι ενδιαφέρονται να αναλάβουν τον έλεγχο της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ. Η Suez κατέχει ήδη το 5% της ΕΥΑΘ, ενώ η Veolia είναι το άλλο όνομα που συζητείται κάθε φορά που η κουβέντα πηγαίνει στις εταιρείες ύδρευσης. Επειδή πάντως το έργο το έχουμε ξαναδεί, ας κρατάμε μικρό καλάθι. Απάντηση στο ερώτημα θα δοθεί όταν μέσα στο 2017 ή μέσα στο 2018 θα προκηρύξει το ΤΑΙΠΕΔ τους διαγωνισμούς για την πώληση των μειοψηφικών ποσοστών στις δύο εταιρείες.
Συμπερασματικά, οι Γάλλοι από την μια διαμαρτύρονται για τους Γερμανούς, και από την άλλη θέλουν και ζωτικό χώρο στην Ελλάδα. Από την μία έχουν χάσει χρήματα όταν επί κυβέρνησης Καραμανλή έμπλεξαν με τις ελληνικές τράπεζες, από την άλλη περιμένουν τις «προσφορές» μας. Όπως και να έχει, το αποτέλεσμα της επίσκεψης Macron στην Ελλάδα θα δείξει ποιο κομμάτι της πίτας θα ζητήσει η Γαλλία για την στήριξη που μας παρέχει, και άρα πόσο θα αυξήσει την παρεμβατικότητά της στο ελληνικό ζήτημα.
