Του Γιώργου Φιντικάκη
Τέλος εποχής, αρχής μιας άλλης, υποσχέθηκε προ ημερών ο Πρωθυπουργός από τη Κέρκυρα, προβλέποντας ότι η χώρα μπαίνει στη τελική ευθεία προς την απελευθέρωσή της από τον ζυγό της εποπτείας, δίχως πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών, και φυσικά με ανάπτυξη.
Δίχως αντίκρυσμα όμως ανάπτυξη, γιατί ενώ έπειτα από επτά χρόνια ύφεσης, η οικονομία θα παρουσιάσει για πρώτη φορά φέτος θετικό πρόσημο, και η ανεργία μειώνεται, τα στοιχεία δείχνουν ότι η φτωχοποίηση στην Ελλάδα μεγαλώνει.
Η γενιά των 400 ευρώ είναι εδώ, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ, δύο στους τρεις Ελληνες πληρώνουν εκπρόθεσμα τους λογαριασμούς τους, σύμφωνα με την πανευρωπαική έκθεση European Consumer Payment Report, ενώ η ανεργία θα πέσει σε μονοψήφιο ποσοστό το… 2030, σύμφωνα με πρόβλεψη του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ.
Μπορεί η ελληνική οικονομία να παρουσίασε ρυθμό ανάπτυξης 1,3% για το τρίτο τρίμηνο του 2017, ωστόσο ήταν ο χαμηλότερος μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, μαζί με τη Δανία, που φυσικά δεν διανύει κρίση, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.
Ναι μεν η ανεργία στην Ελλάδα υποχωρεί συνεχώς και τον Σεπτέμβριο βρέθηκε στο 20,5%, που φυσικά παραμένει υψηλό, εντούτοις η μείωσή της οφείλεται αποκλειστικά στους μισθούς πείνας, που συνεπάγεται η μερική απασχόληση. Ο μηνιαίος μισθός για 582.041 εργαζόμενους, βάσει των στοιχείων που δήλωσαν οι ίδιες οι επιχειρήσεις στις Αναλυτικές Περιοδικές Δηλώσεις του ΕΦΚΑ (Μάρτιος 2017), κυμαινόταν στο δυσθεώρατο ποσό των 407,15 ευρώ μεικτά, που σημαίνει ότι οι καθαρές τους αποδοχές τους είναι ακόμη μικρότερες.
Πράγματι η ανεργία μειώνεται, «μοιράζοντας» όμως μια θέση σε δύο, τρεις ή και τέσσερις ανέργους, που προστίθενται στην κατηγορία των νεόπτωχων εργαζομένων, και αυριανών οπαδών κάποιων άλλων λαικίστικων σειρήνων, ανάλογων με των συριζαικών της περιόδου 2010-2014, διαιωνίζοντας το φαύλο κύκλο.
Στην πρόσφατη έρευνα που παρουσίασε η Διανέοσις, προκύπτει ότι αυξημένο κίνδυνο φτωχοποίησης αντιμετωπίζουν περίπου 700.000 άτομα, που πριν τη κρίση λογίζονταν ως μεσαία τάξη, και που θα ήταν πολύ περισσότεροι, αν σημαντικός αριθμός νέων ανθρώπων δεν έφευγε για το εξωτερικό.
Πλέον, το ποσοστό όσων αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτωχοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερο απ' ότι σε πολλές άλλες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Προφανώς γιατί η οικονομική πολιτική στις χώρες αυτές στηρίζεται σε χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, βελτίωση του περιβάλλοντος επιχειρηματικότητας, και αύξηση της παραγωγικότητας εργασίας. Από τη Ρουμανία έως την Λιθουανία, όχι μόνο ανοίγουν νέες δουλειές αλλά είναι και ποιοτικές, επειδή οι πολυεθνικές επιχειρήσεις που μεταφέρουν εκεί την έδρα τους, λόγω των χαμηλών ακόμη μισθών, όσο και επειδή τα πανεπιστήμια τις τροφοδοτούν με ολοένα καλύτερα καταρτισμένους εργαζόμενους, δημιουργούν συνεχή ζήτηση για νέες ειδικότητες, γεγονός που τροφοδοτεί την κατανάλωση, κ.ο.κ.
Σκεφτείτε ότι το ποσοστό ατόμων που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού στην Ελλάδα είναι 35,6% (2016), όταν στην Εσθονία ανέρχεται πλέον σε 24,4%, στη Λιθουανία στο 30,1%, και στη Λετονία στο 28,5%. Το πιο ενδιαφέρον ωστόσο είναι ότι την τελευταία δεκαετία το ποσοστό φτώχειας στις χώρες αυτές μειώνεται, όταν αντίθετα στην Ελλάδα αυξάνεται. Σκεφτείτε ότι η Βουλγαρία από το 61,3% (2006), έχει μειωθεί σήμερα στο 40,4%, η Ρουμανία από το 47% είναι στο 38,8%, και η Σλοβακία από το 32% έχει πέσει στο 18,1%.
Στην Ελλάδα αντίθετα το ποσοστό αυξάνεται. Απόλυτα φυσιολογικό επομένως είναι το συμπέρασμα μιας άλλης έρευνας, αυτής της European Consumer Payment Report 2017, σύμφωνα με την οποία δύο στους τρεις Έλληνες καταναλωτές καθυστέρησαν τους δώδεκα τελευταίους μήνες να πληρώσουν εγκαίρως κάποια από τις υποχρεώσεις τους, με κύρια αιτία για τη συντριπτική πλειονότητα, δηλαδή το 70%, την έλλειψη χρημάτων.
Είναι το υψηλότερο ποσοστό μεταξύ 24 ευρωπαϊκών χωρών, και δείχνει πόσο αποκλίνουμε καθημερινά από τους υπόλοιπους ευρωπαίους. Και αυτό καθώς στην Ευρώπη το ποσοστό όσων δεν πλήρωσαν εγκαίρως έναν ή περισσότερους λογαριασμούς το τελευταίο 12μηνο ανήλθε σε 46%, με κυριότερη όμως αιτία (για το 48%) όχι την έλλειψη ρευστού, αλλά την αμέλεια !
Κάπως έτσι ερχόμαστε στο τελευταίο εύρημα. Πότε επιτέλους θα μειωθεί η ανεργία σε μονοψήφια επίπεδα, επειδή θα ανοίξουν μαζικά κανονικές και ποιοτικές δουλειές στην Ελλάδα, και όχι κακοπληρωμένες mini jobs ; Στις αρχές της δεκαετίας του 2030, απαντά η έκθεση του ΙΝΕ ΓΣΕΕ. Δηλαδή θα χρειαστεί πάνω από μια δεκαετία για να δημιουργηθούν εκείνες οι προυποθέσεις μετάβασης της οικονομίας σε μια δυναμική και διατηρήσιμη ανάκαμψη.
Αν είναι έτσι, ο κ. Τσίπρας που μιλά για «τέλος εποχής και αρχή μιας άλλης», και ότι «μπορούμε να λέμε πως είναι ανοικτός ο ορίζοντας μια άλλης εποχής», μας λέει ψέματα ; Προφανώς είναι η απάντηση, αφού θεωρεί, και δικαιώνεται εκ του αποτελέσματος, ότι υπάρχουν παντα πολίτες, πρόθυμοι να πιστέψουν ότι δεν ευθύνεται ο ίδιος για την πολιτική που εφαρμόζει, ότι για όλα φταίει «μια ανιστόρητη και ασυγχώρηση εγχώρια προπαγάνδα», και ότι μέσα του κατασκηνώνει ακόμη μια άσπιλη, αντιμνημονιακή ψυχή.
