Tου Χρήστου Ν. Κώνστα
Ο χαμογελαστός και καλοκάγαθος ασπρομάλλης Κινέζος παραμένει πάντα σιωπηλός. Τις διαπραγματεύσεις διεξάγουν Έλληνες και Κινέζοι συνεργάτες. Στο τέλος, κάποιος του ψιθυρίζει το αποτέλεσμα της συμφωνίας. Εκείνος τότε μ' ένα νεύμα συναινεί και υπογράφει την επιταγή.
Περισσότεροι από 200 ιδιοκτήτες μικρών και ασήμαντων διαμερισμάτων ή ξεχασμένων από τον χρόνο και τους κληρονόμους μονοκατοικιών, έχουν συμβιβαστεί και υπέγραψαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.
Υποκύπτουν βλέποντας ένα χοντρό πακέτο χαρτονομισμάτων που οι συνεργάτες του κ. Chen επίτηδες βάζουν πάνω στο τραπέζι «για την προκαταβολή», αναλογιζόμενοι τους φόρους, τον ΕΝΦΙΑ και τα τεκμήρια που τους βαρύνουν για κατοικίες που οι ίδιοι δεν χρησιμοποιούν.
Το τελικό τίμημα δεν είναι υψηλό. Γκαρσονιέρες ή δυάρια πωλούνται όσο ένα καλό καινούργιο αυτοκίνητο, για τα τριάρια το τίμημα φτάνει τα 35.000 ευρώ, ανάλογα φυσικά με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε κατοικίας. Πολλοί πιστεύουν ότι τα διαμερίσματα αυτά, στο κέντρο της Αθήνας, ακριβώς κάτω από την Ομόνοια, ο κ. Chen τα αγοράζει για να τα εκμεταλλευτεί «τουριστικά» και για Airbnb.
Το σχέδιο ωστόσο του Κινέζου μεσίτη είναι μεγαλεπήβολο: Θέλει να δημιουργήσει τη δική του Chinatown στην ελληνική πρωτεύουσα, κατά το πρότυπο άλλων δυτικών μεγαλουπόλεων. Προφανώς, ορισμένα διαμερίσματα τα ανακαινίζει και τα χρησιμοποιεί για Airbnb ή για να φιλοξενεί πλούσιους Κινέζους τουρίστες ώστε να αποδίδουν αμέσως σημαντικά ποσά, μετά τις εργασίες ανακαίνισής τους.
Ο Mr. Chen, όμως, σκοπεύει να πουλήσει ή να ενοικιάσει αυτά τα διαμερίσματα που αγοράζει σε Κινέζους μετανάστες ή σε Κινέζους επενδυτές που θέλουν να αποκτήσουν τη «χρυσή βίζα», το δικαίωμα να κινούνται ελεύθερα σε μια χώρα του ευρώ. Θέλει να αξιοποιήσει τα μικρά καταστήματα για να εγκατασταθούν Κινέζοι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που να προσφέρουν υπηρεσίες και προϊόντα σχεδόν αποκλειστικά σε ομοεθνείς τους...
Φυσικά, βασική προϋπόθεση για να δημιουργηθεί μια κινεζική γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας είναι να φύγουν (με
το καλό ή με πιο βίαιες μεθόδους) όλοι οι διαφορετικής εθνικότητας αλλοδαποί. Κυρίως οι Αφρικανοί και οι Πακιστανοί. Η συγκεκριμένη περιοχή, που ξεκινά από τα Εξάρχεια και κατεβαίνει προς την Ομόνοια και την περιοχή της Φυλής, πρέπει να ομογενοποιηθεί και να αποκτήσει ασιατικά χαρακτηριστικά.
Στις άλλες μεγαλουπόλεις του εξωτερικού, κυρίως στις ΗΠΑ, στο Λος Αντζελες ή στη Νέα Υόρκη, στο Μπρόνξ ή στο Πόβερι, η διαδικασία εγκατάστασης μιας Chinatown ήταν σχετικά πιο εύκολη. Εκεί, οι αντίστοιχοι Mr. Chen επέλεγαν ολόκληρα εγκαταλελειμμένα οικιστικά τετράγωνα, με μεγάλα πολυώροφα καμμένα ή κατεστραμμένα κτίρια, τα καθάριζαν, τα ανακαίνιζαν και τους έδιναν τα χαρακτηριστικά που επεδίωκαν.
Στην Αθήνα δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες ευκαιρίες. Η νέα γειτονιά «χτίζεται» σπίτι σπίτι, τετραγωνικό τετραγωνικό. Πρόσφατα πουλήθηκε μια ολόκληρη πολυκατοικία στο Κουκάκι σε τιμή 800 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο.
Οι ένοικοι υποχρεώθηκαν να την εγκαταλείψουν, αλλά ήταν προφανές ότι ο στόχος του νέου ιδιοκτήτη ήταν η τουριστική εκμετάλλευση με την ενοικίαση των μικρών διαμερισμάτων, μετά τη ριζική ανακαίνιση. Φυσικά, η γειτνίαση με την Ακρόπολη έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Αντίθετα, μια άλλη πολυκατοικία στην Κυψέλη πουλήθηκε σε τιμή 500 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, αλλά η χρήση της θα είναι εντελώς διαφορετική.
Προφανώς, ο Mr. Chen δεν λειτουργεί μόνος. Σε κάθε του εμφάνιση συνοδεύεται από μία ολόκληρη στρατιά επαγγελματιών (δικηγόροι, μεσίτες, συμβολαιογράφοι, μεταφραστές, τουριστικοί πράκτορες, διαχειριστές πολυκατοικιών κ.λπ.).
Επίσης, το γεγονός ότι ο Mr. Chen θέλει να χτίσει την Chinatown στο κέντρο της Αθήνας δεν σημαίνει ότι «κλείνει τα μάτια του» σε άλλες επενδυτικές ευκαιρίες. Πρόσφατα αγόρασε ένα ακίνητο 110 τ.μ. στο Νέο Ψυχικό, προφανώς για να το νοικιάσει σε στέλεχος της πρεσβείας ή κάποιας κινεζικής πολυεθνικής που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα.
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο, αρ. φύλλου 94
