Πριν έξι μήνες περίπου, όταν ανακοινώθηκε πως ο Ivan Glasenberg θα εγκατέλειπε την ηγεσία της Glencore (GLEN LONDON) στο τέλος του Ιουνίου του 2021, είχαμε υποθέσει πως πριν φύγει θα έπρεπε ή να εγκαταλείψει τις δραστηριότητες εξόρυξης άνθρακα ή να βρει ένα πειστικό σχέδιο που θα επέτρεπε στην εταιρεία να τις κρατήσει με κάποιον τρόπο.
Ο τίτλος που είχαμε δώσει τότε τελικά έπεσε μέσα κατά το ήμισυ, αφού τελικά η εταιρεία, δηλαδή ο Glasenberg, αποφάσισε και να ορκιστεί στην πράσινη βίβλο και να κρατήσει τις «αμαρτωλές» δραστηριότητες. Μα, θα αναρωτηθεί κάποιος, πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό; Πώς θα πείσει η εταιρεία την αγορά πως έχει πάρει στα σοβαρά τον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, και πως θα πετύχει καλές επιδόσεις στα κριτήρια ESG;
Το σχέδιο του Glasenberg δεν είναι πολύπλοκο. Αντί να πουλήσει τις δραστηριότητες που σχετίζονται με τον άνθρακα, η Glencore θα κρατήσει τα ορυχεία της, τα οποία θα συνεχίσει να τα εκμεταλλεύεται μέχρι να εξαντληθούν τα κοιτάσματα. Όπως υποστηρίζει, εφόσον πολλές χώρες, κυρίως εκτός του δυτικού κόσμου, θα έχουν ανάγκη τον άνθρακα για πολλά χρόνια ακόμα, κυρίως για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, κάποια επιχείρηση πρέπει να ασχοληθεί με την εξόρυξή του.
Η Glencore θέλει να είναι αυτή η εταιρεία, λόγω της μεγάλης πείρας που έχει σε αυτόν τον τομέα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ένα πολύ μεγάλο μέρος των εσόδων της προερχόταν πάντα από τον άνθρακα, και παλαιότερα ήταν για πολλά χρόνια η πιο σημαντική και κερδοφόρα δραστηριότητά της.
Ο Glasenberg, πριν αναλάβει τη διεύθυνση (και τη μεταμόρφωση) της εταιρείας ήταν διευθυντής του τομέα άνθρακα, όπως μέχρι τώρα ήταν και ο διάδοχός του, ο Gary Nagle. Λίγο πολύ, η Glencore λέει πως αφού κάποιος θα πρέπει να κάνει αυτή τη δουλειά, είναι προτιμότερο να την κάνει εκείνη, διότι την κάνει υπεύθυνα και με όσο το δυνατόν μικρότερη ζημιά στο περιβάλλον.
Σύμφωνα με το σχέδιο, μέχρι το 2050 τα ορυχεία άνθρακα που διαχειρίζεται η εταιρεία θα έχουν εξαντληθεί, και η ίδια θα έχει πετύχει τότε τον στόχο της για μηδενικές συνολικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Στα ίδια πλαίσια, η εταιρεία υπόσχεται μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 50% από το 2019 μέχρι το 2035.
Οι υποσχέσεις και τα σχέδια της Glencore, σε συνδυασμό με τις δεσμεύσεις της για δραστική μείωση των σοβαρών ατυχημάτων στις εγκαταστάσεις της και πιο εποικοδομητική συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες, φαίνεται πως έχουν κάπως καθησυχάσει τους επενδυτές οι οποίοι μέχρι πρότινος γκρίνιαζαν σχετικά με τις επιδόσεις της στα κριτήρια ESG (Περιβάλλον, κοινωνική ευθύνη, εταιρική διακυβέρνηση).
Στα πλαίσια αυτού του σχεδίου, η Glencore ανακοίνωσε χθες την εξαγορά των μεριδίων των δύο συνεταίρων της στο τεράστιο ανθρακωρυχείο Cerrejon στην Κολομβία. Με κόστος 588 εκατομμυρίων δολαρίων, θα εξαγοράσει το 66% του ορυχείου, από την Anglo American και την BHP. Σε αντίθεση με την Glencore, η μεν Anglo American ολοκληρώνει με αυτή τη συμφωνία την πλήρη έξοδο από τις «ανθρακικές» δραστηριότητές της, η δε BHP πλησιάζει και αυτή τον ίδιο στόχο.
Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως στην ουσία η εξαγορά θα κοστίσει στην Glencore πολύ λιγότερο, καθώς η μεγάλη άνοδος της τιμής του άνθρακα κάνει το ορυχείο εξαιρετικά κερδοφόρο και μέσα σε μερικούς μήνες θα «βγάλει τα λεφτά του».
Μιλώντας για την τιμή του άνθρακα, έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο το γεγονός πως τους τελευταίους δώδεκα μήνες έχει ξεπεράσει σε απόδοση και τον χαλκό, και το πετρέλαιο και το σιδηρομετάλλευμα, αλλάζοντας κατά πολύ την κατάσταση σε σχέση με την τελευταία ματιά που είχαμε ρίξει στην εταιρεία. Πλέον οι δραστηριότητες του τομέα άνθρακα είναι εξαιρετικά κερδοφόρες και βοηθούν την εταιρεία να αυξήσει τις οικονομικές της επιδόσεις.
Ο άνθρακας δεν είναι όμως το μόνο όπλο της Glencore, του Glasenberg και πλέον του Nagle. Οι εκτεταμένες δραστηριότητές της στην εξόρυξη και την εμπορία χαλκού και κοβαλτίου, την τοποθετούν στη βασική ομάδα των μεγάλων προμηθευτών μετάλλων για τη μεγάλη «πράσινη στροφή» που βρίσκεται, και θα βρίσκεται για πολύ καιρό ακόμα, σε εξέλιξη σε όλον σχεδόν τον πλανήτη.
Όλοι μας γνωρίζουμε πλέον πόσο απαραίτητος είναι ο χαλκός σε όλους σχεδόν τους άξονες αυτής της στροφής, αλλά και πόσο μεγάλη είναι η σημασία του κοβαλτίου στον αγώνα δρόμου για την κατασκευή μπαταριών για ηλεκτρικά οχήματα.
Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως ο Glasenberg, σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του πριν αφήσει το τιμόνι της εταιρείας, δήλωσε στην τηλεόραση του Bloomberg σχετικά με τον χαλκό πως η παγκόσμια παραγωγή θα πρέπει να αυξηθεί κατά 50% μέχρι το 2050 για να ικανοποιηθεί η ζήτηση, και πως για να γίνει αυτό θα πρέπει να ανεβεί η τιμή του κατά 50% από τα πρόσφατα ιστορικά υψηλά των 4,8 δολαρίων/λίβρα.
Η αύξηση αυτή είναι απαραίτητη διότι η παραπάνω παραγωγή χαλκού θα μπορεί να προέλθει μόνο από ορυχεία σε χώρες πολύ υψηλότερου κινδύνου ή από ορυχεία μεγάλης τεχνικής δυσκολίας και καμία εταιρεία δεν πρόκειται να αναλάβει τέτοιο ρίσκο με τις τωρινές τιμές. Σχετικά δε με το κοβάλτιο, προ ημερών μάθαμε πως η Glencore είναι έτοιμη να επαναλειτουργήσει ένα τεράστιο ορυχείο στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
Ο Ivan Glasenberg θα αφήσει την εταιρεία σε πολύ καλή κατάσταση, καθώς οι δύο βασικές επιλογές του, τα «πράσινα» μέταλλα και ο άνθρακας που δεν τον θέλει κανείς, φαίνονται αρκετά εύστοχες.
Αν επαληθευθεί μία άλλη πρόβλεψή του, σύμφωνα με την οποία η Κίνα δεν θα καταφέρει να κρατήσει κάτω τις τιμές των μετάλλων και των εμπορευμάτων όσο και να προσπαθήσει, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα καλύτερα και η μετοχή της θα καταφέρει να πλησιάσει σε αποδόσεις τις μεγάλες ανταγωνίστριες, Rio Tinto και BHP. Αν συνεχίσει να κρατά ικανοποιημένους τους απαιτητικούς επενδυτές που κοιτούν πάνω απ’ όλα τις επιδόσεις στο ESG, δεν αποκλείεται να τις ξεπεράσει κιόλας.
Αποποίηση Ευθύνης
Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.
