Μπορεί ο Super Mario να «ελέγξει» την άνοδο του ευρώ, την ώρα που η Ευρωζώνη - και κυρίως οι χώρες του Νότου- επιθυμούν διακαώς τη διατήρηση του ενιαίου νομίσματος σε χαμηλά επίπεδα για να μην διαταραχθεί η ανάκαμψη; Ο οικονομικός σχολιαστής και συγγραφέας Matthew Lynn με άρθρο του στο Marketwatch, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους ο Mario Draghi δεν πρόκειται να αφήσει... στη μοίρα του το ευρώ αλλά θα προσπαθήσει, όπως άλλωστε έκανε κατά τη διάρκεια της κρίσης, να την καθορίσει.
Στην αρχή του έτους, σημειώνει ο Lynn, η Ευρώπη έμοιαζε καταδικασμένη. Οι λαϊκιστές εμφανίζονταν έτοιμοι να καταλάβουν τις... ακροπόλεις του Παρισιού και της Ρώμης. Χώρες θα έφευγαν από το ευρώ, η Ελλάδα θα βίωνε μία ακόμη κρίση, οι τρομοκρατικές επιθέσεις θα κλόνιζαν την ήπειρο και η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας θα καταδίκαζε σε καταστροφή την Ε.Ε. Σε αυτό το πλαίσιο, οι αναλυτές στην πλειονότητά τους εκτιμούσαν ότι το ευρώ θα έφτανε στο 1:1 με το δολάριο.
Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι. Η Ευρώπη δείχνει πιο ενωμένη από την προηγούμενη δεκαετία, τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο και η οικονομία δείχνει να έχει εισέλθει σε ανοδικό κύκλο, ο οποίος θα μπορούσε να εξελιχθεί σε βιώσιμη ανάκαμψη. Φτάσαμε, λοιπόν, σε μία φάση που το ευρώ θεωρείται πλέον υπερβολικά ισχυρό.
Η ενίσχυση του ευρώ είναι ίσως το μοναδικό πράγμα που δεν θέλει ο Draghi, καθώς προσπαθεί να φουντώσει τις φλόγες της ανάκαμψης. Μπορεί ο Ιταλός να στείλει το ευρώ ξανά προς την ισοδυναμία με το δολάριο, όταν τους τελευταίους τρεις μήνες έχει ενισχυθεί σε ποσοστό άνω του 6%; Στις αγορές επικρατεί ευφορία για το κοινό νόμισμα καθώς η σταδιακή απόσυρση του QE θεωρείται ζήτημα μηνών. Το επίπεδο των 1,20 δολαρίων θεωρείται εύκολος στόχος, ενώ ακόμη και τα 1,30 δολάρια θεωρείται πιθανός στόχος για το φθινόπωρο.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί το ευρώ είναι ξαφνικά και πάλι ισχυρό, υπογραμμίζει ο Lynn. Η νίκη του Macron κάνει την Ευρώπη να μοιάζει πολύ πιο σταθερή. Όχι μόνο έχει τεράστια αποδοχή, αλλά αν καταφέρει να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις όπως πρέπει, τότε μπορεί να διώξει μια και καλή τον κίνδυνο διάσπασης της Ευρωζώνης.
Την ίδια ώρα, η πολιτική του Trump μοιάζει χαοτική και το δολάριο είναι λιγότερο ελκυστικό από πριν. Το πρόβλημα είναι ότι η Ευρώπη το τελευταίο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι ένα ισχυρό ευρώ. Οι εξαγωγές είναι ο θεμέλιος λίθος των περισσότερων οικονομιών και όσο το νόμισμα ενισχύεται τόσο επηρεάζονται αρνητικά. Στην περιφέρεια της Ευρωζώνης, όπου οι εξαγωγές βασίζονται στις τιμές περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, και όπου η ανάκαμψη είναι περισσότερη απαραίτητη, θα δεχτούν το μεγαλύτερο πλήγμα.
Τι θα μπορούσε, λοιπόν, να κάνει ο Draghi για να γυρίσει τα πράγματα;
Πρώτον, θα μπορούσε να επεκτείνει το QE. Με την οικονομία σε ανάκαμψη, και με την απειλή του αποπληθωρισμού να μην υπάρχει προς το παρόν, η ΕΚΤ εκτιμάται ότι θα ξεκινήσει την σταδιακή απόσυρση του QE και αυτός είναι ένας λόγος που το νόμισμα κινείται ανοδικά. Θα μπορούσε ο Draghi να ανακοινώσει την επέκταση του εύρους και της διάρκειας του προγράμματος και σίγουρα οι «ταύροι» του ευρώ θα το ξανασκέφτονταν.
Στη συνέχεια, θα μπορούσε να αλλάξει το μείγμα των αγορών της ΕΚΤ. Ένα από τα επιχειρήματα όσων τάσσονται υπέρ του tapering είναι ότι η ΕΚΤ σύντομα να βρει... ταβάνι στις αγορές κρατικών ομολόγων. Μία δυναμική κίνηση για την απευθείας αγορά μετοχών από την ΕΚΤ θα οδηγούσε το νόμισμα σε πτώση.
Τρίτον, να παρουσιαστεί ένας υποψήφιος επόμενος πρόεδρος που θα υποδεικνύει ότι δεν θα αλλάξει η ΕΚΤ πολιτική. Η θητεία του Draghi ολοκληρώνεται το 2019 και πολλοί πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα της Γερμανίας να αναλάβει τα σκήπτρα. Όμως αν φανεί ότι υπάρχει κάποιος ισχυρός υποψήφιος από την περιφέρεια της Ευρώπης, όπως ο Ιρλανδός Philip Lane, τότε η ΕΚΤ θα έστελνε μήνυμα στις αγορές ότι δεν θα αλλάξει ρότα.
Ο Draghi στα 6 χρόνια της θητείας του έχει αποδείξει ότι είναι έξυπνος διαχειριστής. Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι πολύ πιθανό να γράψει ότι ήταν ο άνθρωπος που έσωσε το ευρώ και μαζί με αυτό και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Σίγουρα γνωρίζει, ωστόσο, ότι ένα ισχυρό ευρώ είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να εμποδίσει την ανάκαμψη, κυρίως στην περιφέρεια της Ευρώπης. Κάποια στιγμή, θα αποφασίσει να «ελέγξει» το νόμισμα και δεν θα θέλατε να είστε στην... αντίπερα όχθη.
