«Όλοι από κοινού επέτρεψαν τον υψηλό δανεισμό στην Ευρώπη και τώρα πρέπει να αναλάβουν όλοι μαζί την ευθύνη γι'' αυτό». Με τη φράση αυτή ο νομπελίστας οικονομολόγος για το 2007, Roger Myerson, δικαιολογεί μια άποψη την οποία υποστηρίζει τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι συνάδελφοί του που έχουν κερδίσει ανάλογη διάκριση και αντάλλαξαν την περασμένη εβδομάδα τις απόψεις -και τις ανησυχίες τους- στη διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην γερμανική πόλη Λίνταου.
Πρόκειται για μια άποψη την οποία συνοψίζει ως εξής η γερμανική εφημερίδα Die Welt στο σχετικό θέμα που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της: «Για τους οικονομολόγους αυτούς, το ευρώ μπορεί να διασωθεί μόνο εάν η Ευρώπη αποφασίσει να επανιδρυθεί. Όσο για τη Γερμανία, είτε πρέπει να εκχωρήσει μέρος της ισχύος της είτε να αποχωρήσει (από την ευρωζώνη)».
Φωτογραφία από Wikimedia Commons
«Οι τράπεζες ενθαρρύνθηκαν να αγοράσουν κρατικά ομόλογα, κάτι το οποίο διευκόλυνε τις χώρες να συνεχίσουν να χρεώνονται», σημείωσε ο Myerson, για να προσθέσει: «Μόνο με μια συντονισμένη δράση ελάφρυνσης του χρέους μπορεί να σωθεί το ευρώ. Και αυτό θα λειτουργήσει μόνον εάν η Γερμανία υπερβεί τον εαυτό της».
Από την πλευρά του, ο κύπριος Χριστόφορος Πισσαρίδης, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ για το 2010, αφού επιρρίπτει μεγάλη ευθύνη στον τέως πρόεδρο της Γαλλίας, Francois Hollande, για το γεγονός ότι επέτρεψε στη Γερμανία να διευρύνει και να εμπεδώσει την ηγεμονία της στην Ευρώπη, τονίζει: «Η Γερμανία κέρδισε χάρη στο αδύναμο ευρώ και εξήγαγε σε άλλες χώρες της ευρωζώνης την ανεργία της».
Όσο για τον James Mirrlees, νομπελίστα του 1996, ισχυρίζεται ευθέως ότι «ίσως θα ήταν καλύτερο να αποχωρήσει η Γερμανία από την ευρωζώνη». «Θα πρέπει προηγουμένως να σκεφτούμε με λεπτομέρεια πως ακριβώς θα γίνει κάτι τέτοιο», πρόσθεσε ο ίδιος.
Η ιδέα ενός παράλληλου νομίσματος για ορισμένες χώρες δεν φαίνεται, πάντως, να ενθουσιάζει τους οικονομολόγους αυτού του επιπέδου. Όπως εξηγεί ο Πισσαρίδης: «Με τον τρόπο αυτό, κάποια χώρα θα βρεθεί αυτομάτως με το ένα πόδι εκτός του ευρώ. Στην περίπτωση, λοιπόν, που το πείραμα πάει καλά, τίθεται το εξής ερώτημα: τι και ποιος θα την εμπόδιζε να αποχωρήσει πλήρως από την ευρωζώνη;".
O Myerson καταθέτει μια άλλη πρόταση την οποία θεωρεί ότι μπορεί να δώσει λύσεις: την υιοθέτηση ενός ομολόγου ειδικής χρήσης, το οποίο θα αφορά χρέος το οποίο υπερβαίνει το επιτρεπτό όριο. Τέτοιου είδους ομόλογα, όπως λέει, θα συνεπάγονταν ρίσκο για τις τράπεζες σε περίπτωση που τα αγόραζαν, κάτι που αυτομάτως θα οδηγούσε σε υψηλότερα επιτόκια -καθιστώντας τα στην πράξη ασύμφορα για κάθε χώρα. Ειδικά για την Ιταλία, τον «μεγάλο ασθενή» της ευρωζώνης από άποψη χρέους (αγγίζει τα 2,3 τρισ. ευρώ), ο Myerson ξεκαθαρίζει: «Δεν πρόκειται για ένα πρόβλημα το οποίο μπορεί να επιλύσει από μόνος του ο πρωθυπουργός της, είναι ένα πρόβλημα που αφορά ολόκληρη τη νομισματική ένωση».
