Του Κωνσταντίνου Β. Κόλλια
Η φετινή Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης έχει ιδιαίτερη σημασία για δύο λόγους:
Πρώτον, επειδή στηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που είναι και η τιμώμενη χώρα.
Δεύτερον, επειδή έρχεται σε μια συγκυρία, όπου η Ελλάδα έχει κλείσει με το τρίτο μνημόνιο και το ζητούμενο είναι πλέον το πώς θα πορευθεί από εδώ και στο εξής.
Συνεπώς, τόσο απόψε, από τον πρωθυπουργό, όσο και τις επόμενες μέρες, από τους πολιτικούς αρχηγούς, περιμένουμε να ακούσουμε το σχέδιό τους για το μέλλον της χώρας.
Έχοντας κλείσει το τρίτο μνημόνιο, ο βασικός στόχος μας πρέπει να είναι ο καταλληλότερος δυνατός συνδυασμός μεταξύ της απρόσκοπτης χρηματοδότησης της χώρας από τη μια πλευρά, και της βελτίωσης του οικονομικού περιβάλλοντος από την άλλη.
Αυτό θα γίνει αν προχωρήσουμε σε ένα πρόγραμμα παρεμβάσεων και μεταρρυθμίσεων, τις οποίες θα έχουμε εμείς αποφασίσει.
Θα έχουμε, δηλαδή, την απόλυτη ιδιοκτησία του όποιου προγράμματος, πείθοντας έτσι και τους εταίρους μας για την ορθότητά του.
Προσοχή, όμως !
Το πρόγραμμα αυτό, το δικό μας πρόγραμμα, δεν πρέπει - σε καμία περίπτωση - να είναι προσανατολισμένο στη λανθασμένη, αυστηρά λογιστική, προσέγγιση, που είχαν όλα τα μνημόνια μέχρι σήμερα.
Ώστε να μην επιβαρύνουμε περαιτέρω τα ήδη εξαντλημένα νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Ώστε να δώσουμε κίνητρα στους νέους της χώρας να παραμείνουν εδώ, αλλά και σε όσους έχουν φύγει, να επιστρέψουν.
Τι χρειαζόμαστε, λοιπόν…
Χρειαζόμαστε ένα νέο φορολογικό σύστημα για τη χώρα.
Προτεραιότητα εδώ είναι η σταθερότητά του και, φυσικά, ο εξορθολογισμός του.
Χρειαζόμαστε ένα νέο ασφαλιστικό, με άμεση μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Χρειαζόμαστε ένα υγιές τραπεζικό σύστημα.
Θέλουμε οι τράπεζες να επιτελούν το ρόλο τους, δηλαδή να χρηματοδοτούν την οικονομία και την αγορά, απαλλαγμένες από οποιαδήποτε βαρίδια στους ισολογισμούς τους από κόκκινα δάνεια.
Βασικός και απώτερος στόχος είναι η όσο το δυνατόν ταχύτερη αποκατάσταση του αισθήματος εμπιστοσύνης των καταθετών για το τραπεζικό σύστημα, ώστε να κλείσει πλήρως η πληγή της οικονομίας και της αγοράς, που ονομάζεται capital controls.
Όλα αυτά θα οδηγήσουν στην αποκατάσταση του ελλείμματος αξιοπιστίας της χώρας απέναντι σε επενδυτές, αναλυτές αγορών, κυβερνήσεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών, Ευρωπαίους πολίτες, ώστε να πάμε σε ουσιαστική έξοδο στις αγορές και γρηγορότερη χαλάρωση της εποπτείας από τους δανειστές.
Έτσι θα έρθουν μαζικές επενδύσεις, που θα συμβάλλουν στο χτίσιμο ενός νέου και υγιούς παραγωγικού μοντέλου.
Ένα παραγωγικό μοντέλο, που θα οδηγήσει στη δημιουργία νέου πλούτου στη χώρα, δηλαδή θέσεων εργασίας, και δεν θα στηρίζεται στην κατανάλωση και στη διαρκή χρηματοδότηση από το κράτος.
Για να γίνουν όλα αυτά, απαιτείται ένα νέο μνημόνιο.
Όχι με τους δανειστές, αλλά μεταξύ των πολιτών, των επιχειρήσεων και του πολιτικού κόσμου.
Μνημόνιο ανάπτυξης και όχι παροχών.
* Ο Κωνσταντίνος Β. Κόλλιας είναι Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος
