Τι κάνουμε όταν κάποιος μας χρωστάει χρήματα; Κατά πρώτον, υπολογίζουμε το αν και κατά πόσο μπορούμε να τα ανακτήσουμε. Κατά δεύτερον, προγραμματίζουμε τον τρόπο και τον χρόνο της ανάκτησης. Και εάν δεν τα καταφέρουμε, τότε το πάθημα μας γίνεται μάθημα, διαγράφουμε το χρέος από το τεφτέρι και αλλάζουμε τον τρόπο αντιμετώπισης των μπαταχτσήδων. Αυτό δηλαδή, που δεν κάνει το κράτος.
Για πολλοστή χρονιά δόθηκε στη δημοσιότητα η λίστα με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές επιχειρήσεων και πολιτών που υπερβαίνουν το ποσό των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ προς το Δημόσιο και τον ΕΦΚΑ. Και στις κορυφαίες θέσεις της λίστας μπορεί κανείς να διαβάσει σταθερά τα ίδια ονόματα και τα ίδια ποσά, εκτός και αν έχουν προστεθεί κάποιοι τόκοι και κάποιες επιπλέον επιβαρύνσεις.
Η λίστα αυτή αποτελεί μια στατική εικόνα. Στην οποία βλέπουμε μεταξύ άλλων, την Ακρόπολις Χρηματιστηριακή, την Ολυμπιακή Αεροπορία, την ποδοσφαιρική ομάδα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, την Ελεύθερη Τηλεόραση, τις Ολυμπιακές Αερογραμμές, την Ολυμπιακή Αεροπλοΐα, την ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΚ, τον Οργανισμό Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος, τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (από την εποχή των πειραματισμών του ΠΑΣΟΚ το ‘81), τη ΛΑΡΚΟ, την ΕΞΠΡΕΣΣ ΣΕΡΒΙΣ, την υπό εκκαθάριση παλαιά Τράπεζα Κρήτης, διάφορες ασφαλιστικές και κατασκευαστικές εταιρείες, τις Ενώσειςδιάφορων Αγροτικών Συνεταιρισμών, διαμάντια από το ένδοξο χρηματιστηριακό ‘99και μια σειρά από ιδιωτικές εταιρείες που έχουν πάψει να λειτουργούν εδώ και 10 ή και 20 χρόνια.
Λέει κάτι αυτή η εικόνα, που παρουσιάζει εθιμοτυπικά το κράτος σε τακτά χρονικά διαστήματα; Φυσικά και όχι! Ή μάλλον λέει. Πως το κράτος είναι ανίκανο να διαχειριστεί τα 43,8 δισ. ευρώ, που του οφείλουν 16.839 νομικά πρόσωπα. Και μάλιστα αντί να τελειώνει με αυτήν την κοροϊδία, χρεώνει επιπλέον προσαυξήσεις! Έτσι το τελικό ποσό που εμφανίζει το κράτος είναι 95,8 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 52 δισ. ευρώ είναι προσαυξήσεις. Και είναι ωραίο να τα γράφεις στα χαρτιά και να τα υπολογίζεις. Σημασία έχει όμως να τα μαζεύεις και όχι απλά να εμπλουτίζεις τις λίστες σου με ονόματα και ψηφία.
Όπως βλέπουμε στη λίστα που κυκλοφόρησε, το κράτος περιμένει πως θα εισπράξει από την Ακρόπολις Χρηματιστηριακή, το ποσό των 13,2 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό αφορά πρόστιμο ύψους 5,5 δισ. ευρώ με αφορμή συναλλαγές ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, σε μια υπόθεση που έμεινε στην ιστορία, σαν το σκάνδαλο των «δομημένων ομολόγων».
Πάνω σε αυτό το ποσό συνυπολογίζονται και «συνεισπραττόμενα του Δημοσίου» ύψους 7,7 δισ. ευρώ. Η υπόθεση αφορά συναλλαγές του διαστήματος 2005-2007. Να θυμηθούμε πώς το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών έχει αθωώσει και τους 13 εμπλεκόμενους, ενώ καταδίκασε τους δυο εκπροσώπους της Ακρόπολις Χρηματιστηριακής για έκδοση εικονικών τιμολογίων της εταιρείας και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Μήπως θα έπρεπε το κράτος να εξηγήσει τι έχει γίνει με αυτό το ποσό που αναλογεί στο 13,6% των συνολικών οφειλών των νομικών προσώπων προς το Δημόσιο; Τι έχει γίνει από το 2010 μέχρι σήμερα; Υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις σχετικά με το αστικό σκέλος της υπόθεσης; Τι μέρος των οφειλών έχει ανακτηθεί; Υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών, που να καλύπτουν το σύνολο ή τουλάχιστον μέρος του ποσού των 13,2 δισ. που απαιτεί το Δημόσιο;
Με την Ολυμπιακή Αεροπορία και τα παρακλάδια της, που όπως φαίνεται χρωστούν πάνω από 4,5 δισ. ευρώ, τι γίνεται; Πόσα χρήματα αναμένει να εισπράξει το Δημόσιο και με ποιον τρόπο; Τα 160 εκατ. ευρώ από τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) της πρώτης περιόδου ΠΑΣΟΚ, από που θα τα εισπράξει;
Από την ποδοσφαιρική ομάδα του Ηρακλή που έχει υποχρεώσεις ύψους άνω του 1 δισ. ευρώ και από την ποδοσφαιρική πομάδα της ΑΕΚ (με το παλαιό ΑΦΜ) ύψους 4 δισ. ευρώ, πόσα ελπίζει να εισπράξει το Δημόσιο; Ή από τα κουφάρια των θρύλων της Σοφοκλέους του 1999;
Μιλάμε για ένα καθαρό δούλεμα. Το κράτος θα πρέπει να κάνει αυτό που κάνει ο κάθε νοικοκύρης στο σπίτι του, ο κάθε σοβαρός επιχειρηματίας στην επιχείρηση του και αυτό που έχουν κάνει κατά κόρον οι τράπεζες, που διέγραψαν τα δάνεια που γνώριζαν πως δε θα αποπληρωθούν ποτέ. Διότι αυτή είναι η αλήθεια. Αν υπήρχε δυνατότητα να εισπραχθούν αυτά τα ποσά, θα είχαν ήδη εισπραχθεί. Ας φύγουν από τη μέση για να γίνει η εικόνα πιο καθαρή και πιο σοβαρή. Και ας γίνει αυτή η κακοδιαχείριση των χρεών προς το Δημόσιο ένα τεράστιο μάθημα, για το κράτος. Που είναι παντελώς ανίκανο να εφαρμόσει τους νόμους που έχει ψηφίσει. Και ας αφήσουμε στην άκρη την έκφραση «το μαχαίρι που θα φτάσει στο κόκκαλο», αφού τελικά το μαχαίρι δεν κατάφερε να κόψει ούτε το βούτυρο.
Διότι εκτός από τις προαναφερθείσες επιχειρήσεις φαντάσματα που τις παρουσιάσαμε για να δείξουμε τον πλήρη παραλογισμό της λίστας, υπάρχουν και εκατοντάδες επιχειρήσεις που χρωστούν «τα μαλλιοκέφαλα τους», την ίδια στιγμή που οι νόμιμοι εκπρόσωποι τους, κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι, «βγάζοντας τη γλώσσα» στα συνεπή φορολογικά υποζύγια. Προκαλώντας τους υπόλοιπους φορολογούμενους, αποδεικνύοντας πως στη χώρα μας η φορολογική ισότητα και δικαιοσύνη είναι απούσες.
Βέβαια, όσοι ευθύνονται γι’ αυτήν την κατάσταση έχουν ονοματεπώνυμο. Σε πολιτικό επίπεδο είναι για παράδειγμα αυτοί που επέτρεψαν τα παιχνίδια των ΑΦΜ με τις ποδοσφαιρικές εταιρείες, ώστε να απαλλαγούν των υποχρεώσεων τους για να «σωθεί το ποδόσφαιρο».
Σε επίπεδο δικαιοσύνης είναι αυτοί που επιτρέπουν τις υποθέσεις να σέρνονται στα δικαστικά έδρανα για δεκαετίες.Και σε φορολογικό επίπεδο είναι οι υπάλληλοι που έχουν χρεωθεί με τη ν διεκπεραίωση φορολογικών και ασφαλιστικών υποθέσεων, τις οποίες δε φέρουν σε πέρας.
