Του Γιώργου Φιντικάκη
Ελκυστικό τόπο για επενδύσεις θεωρεί την Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας, ανάπτυξη 2% βλέπει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ολοκλήρωση του προγράμματος τον Ιούλιο του 2018 ο Γιώργος Σταθάκης, και οριστική άρση των capital controls το προσεχές διάστημα ο Δημήτρης Τζανακόπουλος.
Από πού αντλούν αυτές τις εκτιμήσεις, αν υπάρχουν προϋποθέσεις για να συμβούν όλα αυτά, είναι άλλο θέμα. Σημασία έχει ότι πασχίζουν να μας πείσουν να μοιραστούμε την εμπειρία μιας όμορφης εικονικής πραγματικότητας.
Σαν μαθητής που έχει αρχίσει να φλερτάρει με την ιδέα της επιχειρηματικότητας ο Πρωθυπουργός, εμφανίζεται τις τελευταίες ημέρες ενθουσιασμένος με τις επενδύσεις και τα μεγάλα έργα. Από τον Παπαστράτο πανηγύρισε για το 1 δισ. ευρώ που έχει μπει τους τελευταίους μήνες στην οικονομία, από την Apivita θριαμβολόγησε για την υγιή επιχειρηματικότητα και χθες εγκαινίασε για δεύτερη φορά τον ίδιο δρόμο, την Ιονία Οδό, ένα τμήμα της οποίας είχε παραδώσει τον Απρίλιο πριν το Πάσχα με τυμπανοκρουσίες ο Χρήστος Σπίρτζης. Αν ήταν εφικτό, τα μεγάλα έργα που οσονούπω τελειώνουν, η κυβέρνηση θα τα εγκαινίαζε με το χιλιόμετρο.
Φτιάχνει κλίμα o Πρωθυπουργός, τονώνει το ηθικό, γυαλίζει λίγο το σκουριασμένο ίματζ της κυβέρνησης, αλλά η πραγματικότητα τον διαψεύδει. Τις μεγάλες επενδύσεις που δεν βολεύουν το κομματικό του ακροατήριο τις κρατά στην κατάψυξη ή τις πολεμά.
Στο Ελληνικό, τα πάντα κρέμονται από μια κλωστή, όχι μόνο λόγω της αρχαιολογίας. Τέσσερις δημόσιοι φορείς παρ' ότι θα έπρεπε να έχουν ήδη δρομολογήσει τη μετεγκατάστασή τους σε άλλο χώρο, κωλυσιεργούν, η χορήγηση για άδεια καζίνο ακόμη εκκρεμεί, ενώ ανοικτή παραμένει και η υπόθεση εκδίκασης κατά του χαρακτηρισμού ως δασικού παραλιακού τμήματος της έκτασης.
Στη Χαλκιδική, η επένδυση της Ελληνικός Χρυσός καρκινοβατεί, και εντός του ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί πανηγυρικό κλίμα ότι το κόμμα βρίσκεται ένα βήμα πριν κερδίσει τον πόλεμο και εξωθήσει εκτός Ελλάδος την πολυεθνική, ακυρώνοντας οριστικά μια επένδυση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Στην Κέρκυρα, η αμερικανική NCH Capital παλεύει από το 2013 να αντιπαρέλθει τις κομματικές και τοπικές αντιδράσεις για να ανεγείρει πολυτελές τουριστικό θέρετρο στην περιοχή Ερημίτης, αλλά ο δήμαρχος του νησιού και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, παρεμπόδισε προ ημερών τις μπουλντόζες.
Αν ο Πρωθυπουργός ήθελε πραγματικά να στείλει μήνυμα στους επενδυτές ότι κάτι αλλάζει, δεν θα έκανε επισκέψεις στην Apivita και τον Παπαστράτο, αλλά θα έκανε ό,τι μπορούσε για να ξεμπλοκάρει το Ελληνικό, τις Σκουριές και τον Ερημίτη. Προφανώς όμως ο κ. Τσίπρας δεν «αγαπά» το ίδιο όλες τις επενδύσεις. Η αλλεργία του είναι προφανής απέναντι σε όσες ενοχλούν το κομματικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ και οι παραπάνω ανήκουν όλες σε αυτή την κατηγορία. Έχουν δίκιο επομένως οι επενδυτές να είναι καχύποπτοι. Δεν τους αρκούν οι ευκαιρίες για τις οποίες μιλά ο κ. Τσίπρας, χρειάζονται αποδείξεις ότι δημιουργείται ένα κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης στην Ελλάδα.
Τα νούμερα δεν το δείχνουν ακόμη:
- Ο τομέας των επενδύσεων για τον οποίο η κυβέρνηση με κάθε ευκαιρία εκτιμά ότι θα τρέξει φέτος με διψήφιους ρυθμούς, βούτηξε κατά 17,1% το δεύτερο τρίμηνο του έτους συγκριτικά με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2016.
- Πέρυσι μπήκαν στα ταμεία του ΤΑΙΠΕΔ έσοδα 500 εκατ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις. Από την έναρξη λειτουργίας του, το 2011, έως και το τέλος του 2016, είχαν εισπραχθεί συνολικά 3,44 δισ. ευρώ. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τα 1,2 δισ. ευρώ που κατέβαλε φέτος η Fraport για τα 14 αεροδρόμια, φτάνουμε στο ποσό των 4,6 δισ. ευρώ.
- Το ποσοστό των επενδύσεων ως ποσοστό του ΑΕΠ παρέμεινε το 2016 κολλημένο στα επίπεδα του 11%. Ακόμη και με δύο-τρεις εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις η εικόνα αυτή δεν αλλάζει. Χρειάζονται μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές σε όλους τομείς της οικονομίας ώστε να αποκτήσουν δυναμική οι επενδύσεις.
Καλά κάνει ο Πρωθυπουργός και από την περίοδο του Νομισματοκοπείου και της Βενεζουέλας έχει περάσει στον κόσμο των επενδύσεων. Ρίχνει ένα μεταπολιτευτικό ταμπού, ότι η Αριστερά μισεί τις επενδύσεις. Αρκεί όμως τα λόγια του να τα ακολουθήσουν και πράξεις. Κανείς επιχειρηματίας δεν πρόκειται να έρθει σε μια χώρα που προστατεύει αγκυλώσεις που έχουν τις καταβολές τους στην αυγή του νεοελληνικού κράτους τους αρχαιολόγους να πολεμούν το Ελληνικό. Η κυβέρνηση προφανώς και τα γνωρίζει αυτά, δεν κάνει ωστόσο τίποτα. Προφανώς έχει σαν προτεραιότητα τη «δίκαιη ανάπτυξη». Ας μην ρωτάτε ποιος θα την χρηματοδοτήσει.
Φωτογραφία SOOC
