Του Γιώργου Φιντικάκη
Έχουμε ένα από τα πιο ποιοτικά και φθηνά ανθρώπινα δυναμικά διεθνώς, κατέχοντας την 30η θέση ανάμεσα σε 140 χώρες, επίδοση πολύ πάνω από τις αναδυόμενες τίγρεις της Ανατολικής Ευρώπης, δηλαδή Ρουμανία, Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία. Τα ξένα κεφάλαια όμως, εκείνες τις χώρες προτιμούν, όχι την Ελλάδα.
Καταλαμβάνουμε στις δεξιότητες αποφοίτων την 46η θέση, υψηλότερα από Σλοβενία (48η), Ουγγαρία (97η), Βουλγαρία (101η), και αρκετές χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Ξένα κεφάλαια όμως δεν έρχονται. Το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων βρίσκεται στην 20η θέση διεθνώς, που σημαίνει ότι επειδή είναι υψηλό, λειτουργεί θεωρητικά ως κίνητρο για ένα επενδυτή, αφού συνεπάγεται διασφαλισμένη κατανάλωση σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου των προϊόντων και υπηρεσιών του σε σχέση με μια χώρα που βρίσκεται στη 56η θέση, όπως για παράδειγμα η Σλοβακία. Εκεί όμως οι επενδύσεις αυξήθηκαν πέρυσι κατά 21,20%, έναντι μόλις 9,1% στην Ελλάδα.
Τι βλέπουν οι επενδυτές; Την άλλη εικόνα, όπως αυτή αναδεικνύεται μέσα από τις σελίδες της έκθεσης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για την ανταγωνιστικότητα. Την 130η θέση μεταξύ 140 χωρών που καταλαμβάνει η Ελλάδα ως προς τη σύνδεση πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με την αγορά εργασίας. Την 115η θέση της χώρας ως προς την απόδοση του Δημοσίου, πίσω και από τα Σκόπια (112η). Την 131η θέση στα βάρη που προκαλεί η κρατική υπερρύθμιση της οικονομίας, πίσω από χώρες όπως Αργεντινή, Κολομβία, Νιγηρία. Το φάσμα αβεβαιότητας που δημιουργεί η 87η θέση της Ελλάδας στη ποιότητα των θεσμών. Την 78η θέση στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Την 133η θέση στην αποτελεσματικότητα του νομικού πλαισίου για επίλυση των διαφορών. Την 135η θέση στην ποιότητα διαχείρισης της γης. Όλα τα παραπάνω μαζί ακυρώνουν τα λιγοστά θετικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας, εξηγώντας και το μεγάλο Brain Drain.
Επειτα, είναι το ακόμη μεγαλύτερο κάδρο. Η 99η θέση ως προς τη μακροπρόθεσμη δυναμική του χρέους, πίσω ακόμη και από την Αργεντινή (64η) που προσέφυγε στο ΔΝΤ. Η 83η θέση ως προς τη μακροοικονομική σταθερότητα. Το πρόβλημα με τα κόκκινα δάνεια που θα πάρει χρόνια να επιλυθεί, με την Ελλάδα να κατέχει την 137η θέση μεταξύ 140 χωρών. Και φυσικά, τη γήρανση του πληθυσμού με τις μελέτες να προβλέπουν ότι το εργατικό δυναμικό της Ελλάδας θα έχει συρρικνωθεί κατά 30% μέχρι το 2060.
Συμπέρασμα ; Οταν η Ελλάδα πέφτει 4 θέσεις στη παγκόσμια κατάταξη ανταγωνιστικότητας, ο επενδυτής ξέρει ότι αυτό σημαίνει χαμηλή ανάπτυξη, που σε μια χώρα η οποία υποχρεούται να παράγει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα ως το 2060, σημαίνει με τη σειρά του ότι οι πολίτες θα τρώνε από τις σάρκες τους, στραγγίζοντας τις «αποθήκες», δηλαδή τις καταθέσεις τους. Οταν όμως για να τα βγάλει κάποιος πέρα, πρέπει να βάλει χέρι στις καταθέσεις του, από που θα του περισσέψουν για να καταναλώσει ; Και αφού ο μέσος Ελληνας δεν έχει περισσευούμενα χρήματα για να καταναλώσει, για ποιο λόγο ένας ξένος επενδυτής να επιλέξει την Ελλάδα για να επενδύσει, και όχι τη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία που αναπτύσσονται με διπλάσιους ρυθμούς ; Να γιατί οι προβλέψεις για επενδύσεις θα πέφτουν συνεχώς έξω, και κάθε χρόνο θα αναθεωρούνται προς τα κάτω, όπως συνέβη χθες από την ΕΛΣΤΑΤ, με εκείνες για το 2017...
