Του Γιώργου Φιντικάκη
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, η οικονομία πάει καλά, είπε στη Θεσσαλονίκη ο Πρωθυπουργός, τονίζοντας με νόημα ότι κάθε χρόνο υπερβαίνουμε τους στόχους που έχουμε θέσει.
Αφού λοιπόν τα πράγματα πάνε καλά, και οι ενδείξεις είναι θετικές, αποτελεί εξαιρετικά περίεργο φαινόμενο, γιατί δεν έρχονται οι επενδύσεις. Αν πράγματι η εικόνα είναι έτσι όπως τα παρουσίασε ο Πρωθυπουργός, η ανάπτυξη δεν θα κατέβαζε ταχύτητα στο β' τρίμηνο, και οι επενδύσεις δεν θα αποτελούσαν την αχίλλειο πτέρνα της οικονομίας.
Αν οι κεραίες των ξένων κεφαλαίων ήταν στραμμένες στην Ελλάδα, όπως είπε ο Πρωθυπουργός, τότε πως εξηγεί ότι οι επενδύσεις υποχώρησαν για δεύτερο συνεχόμενο τρίμηνο, 10,1% το πρώτο, και 5,4% το δεύτερο, δηλαδή συνολικά 15% το πρώτο εξάμηνο. Άραγε, δεν έφτασαν εγκαίρως τα καλά νέα στα αυτιά των επενδυτών;
Αν η ελληνική οικονομία εμφάνιζε δυναμική, όπως υποστήριξε από το βήμα της ΔΕΘ ο Πρωθυπουργός, τότε γιατί το ΑΕΠ αυξήθηκε μόλις με 0,2% το β'' τρίμηνο έναντι του α'' τριμήνου, καταγράφοντας τη δεύτερη χειρότερη επίδοση ανάμεσα στις 19 χώρες- μέλη της Ευρωζώνης.
Αφού πρέπει να αισιοδοξούμε ότι τα καλύτερα έρχονται, θα είχε ενδιαφέρον να ακούγαμε από τον Πρωθυπουργό πότε θα αρχίσει να κλείνει η ψαλίδα των εισοδημάτων, όχι με την Ευρωζώνη, αλλά με τους Βαλκάνιους γείτονές μας. Διότι αν συγκρίνει κανείς το κεφαλήν εισόδημα σε μονάδες ισοδύναμης αγοραστικής δύναμης, σήμερα της Ελλάδας βρίσκεται στα 24.574 δολάρια, έναντι 31.401 δολαρίων της Σλοβενίας, 30.515 δολαρίων της Σλοβακίας, 27.616 δολαρίων της Πολωνίας, και 26.778 δολαρίων της Ουγγαρίας, ενώ είναι απλά θέμα χρόνου να μας προσπεράσουν η Κροατία (22.670 δολάρια), και η Ρουμανία (23.313 δολ).
Αφού η μείωση της ανεργίας στο 19% είναι ένα αδιαμφισβήτητο επίτευγμα, όπως είπε ο Πρωθυπουργός, τότε πως να χαρακτηρίσει κανείς το γεγονός ότι αυτό οφείλεται αποκλειστικά στην έξαρση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης και τους μισθούς των 300 ευρώ.
Και αν η μείωση της ανεργίας, οφείλεται κυρίως στην έκρηξη της φτώχειας στην αγορά εργασίας, τότε για ποιο λόγο αυτή να θεωρείται επίτευγμα, άξιο προς μνημόνευση. Διότι η σκληρή πραγματικότητα είναι πως το ποσοστό προσλήψεων με ευέλικτες μορφές έχει πάρει προ πολλού κεφάλι των αντίστοιχων με πλήρη απασχόληση, και πλέον καλύπτει το 51,1% των συνολικών προσλήψεων. Τούτο σημαίνει ότι οι προσλήψεις με πλήρη εργασία αντιστοιχούν πλέον στο 48,8% του συνόλου, και όχι στο το 70% των νέων συμβάσεων, όπως ανέφερε σε κάποια αποστροφή του λόγου του ο Πρωθυπουργός, προφανώς επειδή θα "μπέρδεψε" τα ποσοστά, και όχι εσκεμμένα.
Αφού όπως είπε ο Πρωθυπουργός, θέλει να δώσει ένα όραμα στους πολίτες και την ανάγκη να νοιώσουν στην καθημερινότητά τους ότι η χώρα βγήκε από τα μνημόνια, θα μπορούσε να είχε εξαγγείλει μαζί με παροχές, και ποσοτικοποιημένους στόχους για την ανάπτυξη. Δηλαδή να παραδεχθεί ότι η ανάπτυξη 1,8% του β' τριμήνου είναι λίγη, μπροστά στην απώλεια που έχει υποστεί το ΑΕΠ (-25% από το 2009), και να δεσμευθεί ο ίδιος προσωπικά ότι θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του, δηλαδή μαζικές μεταρρυθμίσεις, ώστε το ποσοστό να φτάσει στο 2,5%, και στο 3%.
Τίποτα απ' αυτά όμως δεν ακούσαμε.
