Του Κωνσταντίνου Μαριόλη
Κάθε ημέρα που περνάει η κατάσταση επιδεινώνεται για την Ιταλία. Οι αγορές μέχρι στιγμής επιδεικνύουν μία «βουβή» αναμονή όπως η ησυχία πριν την καταιγίδα, ενώ η εμπλοκή Τραμπ και… Κίνας δείχνει ότι η ιταλική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη – ή τουλάχιστον έτσι θέλει να δείχνει - να πάει την κόντρα με την Ευρώπη μέχρι τέλους.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Όταν ο υπουργός Οικονομικών θέλει να «παρακάμψει» την Ευρώπη και αναζητεί πρόθυμους σωτήρες σε Κίνα και Ρωσία, τότε η κυβέρνηση των λαϊκιστών ετοιμάζει επανάσταση. Στο γνωστό για την Ελλάδα σενάριο, η πολυπόθητη βοήθεια από τον ασιατικό δράκο και τη ρωσική αρκούδα δεν έρχεται ποτέ και στο τέλος την πληρώνουν οι φορολογούμενοι.
Στην περίπτωση της Ιταλίας υπάρχει και ένας ακόμη πρωταγωνιστής. Ο Ντόναλντ Τραμπ. Μόνο που το δημοσίευμα της Corriere della Serra, που θέτει τον Αμερικανό πρόεδρο να έχει υποσχεθεί βοήθεια στον Ιταλό πρωθυπουργό κατά την επίσκεψη του τελευταίου τον περασμένο μήνα στο Λευκό Οίκο, επεμβαίνοντας στα ευρωπαϊκά ζητήματα, δεν βοήθησαν και πολύ τα ιταλικά ομόλογα, με τις αποδόσεις των 10ετών να παραμένουν πάνω από 3%.
Αν επιβεβαιωθούν, μάλιστα, οι πληροφορίες που κάνουν λόγο για μεγάλες αγορές κρατικών ομολόγων από τις ιταλικές τράπεζες για να μην ξεφύγει το επιτόκιο δανεισμού πάνω από της Ελλάδας, τότε η κατάσταση για τον Λουίτζι Ντι Μάιο και τον Ματέο Σαλβίνι είναι οριακή.
Θα μπορούσε, όμως, ο Τραμπ να αγοράσει ιταλικό χρέος και στην ουσία να επιδεινώσει τις ήδη τεταμένες σχέσεις με την Ευρώπη; Όσο περίεργο και αν ακούγεται, δεν αποκλείεται ο απίστευτα απρόβλεπτος Αμερικανός πρόεδρος να έκανε και αυτό, μέσα στην όλη ταραχή με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σε όλα τα μέτωπα που ο ίδιος έχει ανοίξει. Αν το δούμε και αυτό…
Όσο για την Κίνα και τη Ρωσία, τα πράγματα θυμίζουν Ελλάδα. Από τη μία είναι ο υπουργός Οικονομικών Τζοβάνι Τρία, ο οποίος οργανώνει αποστολή στην Κίνα για την εξεύρεση επενδυτών. Αν ο Κόντε είχε εξασφαλισμένη τη στήριξη του Τραμπ γιατί να πάει ο Τρία στην Κίνα; Και η Κίνα από την πλευρά της θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο να σπεύσει προς διάσωση της Ιταλίας, η οποία θα είχε αρνητικό αντίκτυπο για το σύνολο της Ευρωζώνης, αφού θα έβαζε φωτιά στους δημοσιονομικούς κανόνες, όταν η χώρα βρίσκεται σε έντονο φλερτ με την Ευρώπη.
Υπάρχει, όμως, και ο Πάολο Σαβόνα, ο παραλίγο υπουργός Οικονομικών, που και μόνο στο άκουσμά του οι αγορές τρελάθηκαν. Ο Σαβόνα, λοιπόν, προτείνει να ζητήσει η Ιταλία βοήθεια από τη Ρωσία, στην περίπτωση που η κρίση με την Ευρώπη φτάσει στα άκρα και η «κακή» Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα του Ιταλού, Μάριο Ντράγκι δεν εγγυηθεί το ιταλικό χρέος, γλιτώνοντας τη χώρα του από την εφαρμογή μνημονίου. Σας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά ή η έξοδος από τα μνημόνια μας έκανε να ξεχάσουμε τι συνέβη στο α' εξάμηνο του 2015;
Και μόνο το γεγονός ότι αρκετά κυβερνητικά στελέχη όπως οι Πάολο Σαβόνα, Κλάουντιο Μπόργκι και Τζανκάρλο Τζορτζέτι, προειδοποιούν για πόλεμο με τα hedge funds και τις αγορές, κατηγορούν από τώρα τις Βρυξέλλες για τον προϋπολογισμό και ετοιμάζουν το έδαφος για κατηγορήσουν τον Ντράγκι για προδοσία, δείχνει ότι οι επόμενοι μήνες είναι απόλυτα κρίσιμοι για το μέλλον της Ευρωζώνης.
Αν όμως η Ιταλία μοιάζει όλο και περισσότερο με την ελληνική κυβέρνηση των Τσίπρα, Βαρουφάκη, γιατί οι αγορές δεν «εκρήγνυνται»;
Φαίνεται πως μετά από μία μεγάλη περίοδο σχετικής νηνεμίας στις αγορές, πολλοί αρνούνται να δουν τις εστίες προβλημάτων ενώ αυτές είναι μπροστά στα μάτια τους. Κάτι τέτοιο, μάλλον, συνέβη και με την Ιταλία. Πέρασαν αρκετοί μήνες αναμονής μέχρι να συνειδητοποιήσουν αναλυτές και ξένα μέσα ενημέρωσης ότι η ιταλική κυβέρνηση θα κοντράρει την Ευρώπη μέχρι να κερδίσει κάτι και πως στο πίσω μέρος του μυαλού της έχει την έξοδο από το ευρώ.
Ίσως αρνούνταν να δουν την αλήθεια γιατί η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα. Αν ξεσπάσει μία κρίση χρέους στην Ιταλία και η χώρα αναγκαστεί να ζητήσει μνημόνιο με την παρούσα κυβέρνηση, τότε κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ακόμη και το Italexit, ένα γεγονός που θα αποτελέσει «βόμβα» για την παγκόσμια οικονομία. Αρκεί να σκεφτούμε τον αντίκτυπο που είχε η Ελλάδα όταν ξεκίνησε η κρίση για να καταλάβουμε τι θα συμβεί στην περίπτωση που τα πρωτοσέλιδα παγκοσμίως μονοπωλήσει η 7η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη.
