Η ιταλική επιχείρηση Fincantieri της Τεργέστης είναι η μόνη, η οποία κατέθεσε προσφορά για τoν έλεγχο των ναυπηγείων που στο παρελθόν ανήκαν σε επιχείρηση της Νότιας Κορέας, η οποία έχει πτωχεύσει.
Ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron όμως δεν συμφωνεί. Με εκστρατεία που ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα, θέλει να μείνουν τα ναυπηγεία αυτά σε γαλλικά χέρια. Στην αρχή, έγινε λόγος για εθνικοποίησή τους, έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Τώρα, με δηλώσεις του στην εφημερίδα Corriere della Sera, o γάλλος υπουργός οικονομικών, Bruno Le Maire, αλλάζει εν μέρει στάση. Προτείνει να δοθεί στους ιταλούς το 50% των μετοχών, το 33% στο γαλλικό δημόσιο, το 14% σε γαλλική επιχείρηση και το 2% στους εργαζόμενους.
Η Ρώμη δεν δέχεται την πρόταση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Paolo Gentiloni, τονίζει: «είναι ακατανόητο για ποιο λόγο η Νότια Κορέα μπορούσε να κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών και η Ιταλία όχι». Μένει να δούμε αν θα προκύψει λύση από την σημερινή συνάντηση του Le Maire με τον Ιταλό ομόλογό του Pier Carlo Padoan και με τον υπουργό οικονομικής ανάπτυξης Carlo Calenda. Πολλοί σχολιαστές υπογραμμίζουν ότι είναι πιο ρεαλιστικό να προβλέψει κανείς ότι μπορεί να υπάρξει οριστικός συμβιβασμός τις επόμενες εβδομάδες πριν το Φθινόπωρο.
Ιταλογαλλικές συγκρούσεις
Οι Ιταλοί βέβαια στην φάση αυτή ανακάλυψαν σίγουρα έναν Μακρόν που θυμίζει μάλλον Ναπολέοντα. Και δεν είναι η μόνη ιταλογαλλική σύγκρουση αφού η Ρώμη δεν είδε με καθόλου καλό μάτι την πρόσφατη σύνοδο που συγκάλεσε ο Γάλλος πρόεδρος λίγο έξω από το Παρίσι, με στόχο την μελλοντική πολιτική σταθερότητα της Λιβύης.
«Όσο πιο ευρεία είναι η συνεργασία για την Λιβύη τόσο καλύτερα», δηλώνει επισήμως ο Gentiloni. Στην πραγματικότητα όμως πολλοί συνεργάτες του θεωρούν ότι η Γαλλία αναλαμβάνει πρωτοβουλίες που ουδείς γνωρίζει εάν θα έχουν αίσιο τέλος, έχοντας μάλιστα υπόψη και την καθοριστική συμμετοχή του Nicolas Sarkozy στις επιχειρήσεις με στόχο την πτώση του καθεστώτος του συνταγματάρχη Muammar Gaddafi.
Ο γαλλικός προστατευτισμός προβληματίζει την Ιταλία και όχι μόνο, σε μια εποχή κατά την οποία όλοι στη θεωρία, υπερασπίζουν τις ελεύθερες και αποδοτικές επενδύσεις, με μόνο γνώμονα την οικονομική ασφάλεια και αποδοτικότητα.
Πηγή: Skai.gr
